เราคบกับแฟนมา 7 ปีกว่า เราผ่านเรื่องอะไรกันมาเยอะมาก
แต่เหตุการณ์หลายๆอย่างที่ผ่านมา มันทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ก่อนที่เราจะรู้สึกแบบนี้ มันมีเรื่องราวมาก่อน
เมื่อก่อนเราเป็นคนยอมแฟนมาก รักมาก ยอมทุกอย่าง
จนแฟนเราได้ใจ เลยข่มเราสารพัด ทั้งงี่เง่า เอาแต่ใจ
เวลาทะเลาะหรือไม่พอใจบอกเลิกเป็นสิบๆครั้ง
เราร้องไห้ เค้ารำคาญ วางสายใส่
ชอบตะคอกใส่ ชอบว่าเราโง่
เรายอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งเพื่อนสนิท...
แต่ก่อนแฟนไม่ชอบให้เราไปเกาะแกะ ไม่ชอบจับมือ
ไม่เคยโพสรูปคู่ (มีแต่เราที่ลงตลอด)
ไม่แนะนำเราให้ใครรู้จัก แม้กระทั่งครอบครัวของเค้า...
ไม่เข้าหาพ่อแม่เรา ไปส่งเราไม่ลงไปไหว้ ขับรถออกไปเลย
จนวันนึงเกิดเหตุเรารู้สึกว่าเราเริ่มเหนื่อย ทนไม่ไหว
ครั้งนั้นเค้าตะคอกใส่เรา จนเรารู้สึกว่า พอเถอะ
เราเลยบอกเลิก เค้าขอโอกาส เราก็ลองให้
(ที่จริงเราเคยให้หลายครั้ง แต่เค้าก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม)
แต่ครั้งนี้เราคิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเราเองที่ไม่เหมือนเดิม
ใจเรามันเสียความรู้สึกไปครึ่งนึงแล้ว และมันค่อยๆแย่ลงไปเรื่อยๆ
เราเริ่มหมดรักเค้าลงเรื่อยๆ
เหมือนเค้าเพิ่งเริ่มคิดได้ว่าไม่อยากเสียเราไป
ทำทุกอย่างเพื่อให้เรารักเค้าอีกครั้ง
พาไปเจอพ่อแม่..แต่ไม่ได้แนะนำอะไร แม่เค้านิ่งมาก
เข้าหาพ่อแม่เรา แต่ก็ไม่ค่อยเข้ามาคุยเท่าไหร่
ยอมเราทุกอย่าง ทำตัวเกาะแกะ ลงรูปคู่ ทำทุกอย่างที่เราเคยทำ
แต่กลายเป็นว่า เรากลับรู้สึกเฉยๆ รำคาญ เบื่อๆ
อยากอยู่คนเดียวในบางที ไม่อยากอวดว่าเป็นแฟนกัน
ปิดรูปคู่ทั้งในเฟสและไอจีทั้งหมด ไม่ลงรูปคู่
ไม่อยากเจอแม่เค้าแล้ว ทั้งๆที่รอมาเกือบ 7 ปี
เค้าจะขอเราแต่งงาน เราไม่อยากแต่ง
เค้าจะสร้างบ้าน เราต้องไปอยู่กับเค้า (กับแม่เค้าด้วย) เราไม่อยากอยู่
เรื่องอย่างว่า...เราก็ไม่มีความรู้สึกว่าอยากมีแล้ว
เราพยายามจะกลับไปรักเค้าแบบช่วงแรกอีกครั้ง
แต่มันทำไม่ได้แล้วจริงๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
บางทีจ้องหน้าเค้า แล้วจะร้องไห้เพราะสงสาร
เราพยายามหาโอกาสบอกเลิก แต่มันยากมาก เค้าไม่ยอมแน่ๆ (ไม่มีเรื่องมือที่สาม)
มันทั้งสับสน ทั้งผูกพันธ์ ทั้งกลัวไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงดี
คิดว่าไม่อยากฝืน อนาคตอยู่ไปคงไม่มีความสุขแน่ๆ
เราผิดไหม ที่หมดรักแล้ว...เราควรทำยังไง
หรือรอจนกว่าเค้าจะไปเอง...
ผิดไหมที่เริ่มรู้สึกกำลังจะหมดรัก?
แต่เหตุการณ์หลายๆอย่างที่ผ่านมา มันทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ก่อนที่เราจะรู้สึกแบบนี้ มันมีเรื่องราวมาก่อน
เมื่อก่อนเราเป็นคนยอมแฟนมาก รักมาก ยอมทุกอย่าง
จนแฟนเราได้ใจ เลยข่มเราสารพัด ทั้งงี่เง่า เอาแต่ใจ
เวลาทะเลาะหรือไม่พอใจบอกเลิกเป็นสิบๆครั้ง
เราร้องไห้ เค้ารำคาญ วางสายใส่
ชอบตะคอกใส่ ชอบว่าเราโง่
เรายอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งเพื่อนสนิท...
แต่ก่อนแฟนไม่ชอบให้เราไปเกาะแกะ ไม่ชอบจับมือ
ไม่เคยโพสรูปคู่ (มีแต่เราที่ลงตลอด)
ไม่แนะนำเราให้ใครรู้จัก แม้กระทั่งครอบครัวของเค้า...
ไม่เข้าหาพ่อแม่เรา ไปส่งเราไม่ลงไปไหว้ ขับรถออกไปเลย
จนวันนึงเกิดเหตุเรารู้สึกว่าเราเริ่มเหนื่อย ทนไม่ไหว
ครั้งนั้นเค้าตะคอกใส่เรา จนเรารู้สึกว่า พอเถอะ
เราเลยบอกเลิก เค้าขอโอกาส เราก็ลองให้
(ที่จริงเราเคยให้หลายครั้ง แต่เค้าก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม)
แต่ครั้งนี้เราคิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเราเองที่ไม่เหมือนเดิม
ใจเรามันเสียความรู้สึกไปครึ่งนึงแล้ว และมันค่อยๆแย่ลงไปเรื่อยๆ
เราเริ่มหมดรักเค้าลงเรื่อยๆ
เหมือนเค้าเพิ่งเริ่มคิดได้ว่าไม่อยากเสียเราไป
ทำทุกอย่างเพื่อให้เรารักเค้าอีกครั้ง
พาไปเจอพ่อแม่..แต่ไม่ได้แนะนำอะไร แม่เค้านิ่งมาก
เข้าหาพ่อแม่เรา แต่ก็ไม่ค่อยเข้ามาคุยเท่าไหร่
ยอมเราทุกอย่าง ทำตัวเกาะแกะ ลงรูปคู่ ทำทุกอย่างที่เราเคยทำ
แต่กลายเป็นว่า เรากลับรู้สึกเฉยๆ รำคาญ เบื่อๆ
อยากอยู่คนเดียวในบางที ไม่อยากอวดว่าเป็นแฟนกัน
ปิดรูปคู่ทั้งในเฟสและไอจีทั้งหมด ไม่ลงรูปคู่
ไม่อยากเจอแม่เค้าแล้ว ทั้งๆที่รอมาเกือบ 7 ปี
เค้าจะขอเราแต่งงาน เราไม่อยากแต่ง
เค้าจะสร้างบ้าน เราต้องไปอยู่กับเค้า (กับแม่เค้าด้วย) เราไม่อยากอยู่
เรื่องอย่างว่า...เราก็ไม่มีความรู้สึกว่าอยากมีแล้ว
เราพยายามจะกลับไปรักเค้าแบบช่วงแรกอีกครั้ง
แต่มันทำไม่ได้แล้วจริงๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
บางทีจ้องหน้าเค้า แล้วจะร้องไห้เพราะสงสาร
เราพยายามหาโอกาสบอกเลิก แต่มันยากมาก เค้าไม่ยอมแน่ๆ (ไม่มีเรื่องมือที่สาม)
มันทั้งสับสน ทั้งผูกพันธ์ ทั้งกลัวไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงดี
คิดว่าไม่อยากฝืน อนาคตอยู่ไปคงไม่มีความสุขแน่ๆ
เราผิดไหม ที่หมดรักแล้ว...เราควรทำยังไง
หรือรอจนกว่าเค้าจะไปเอง...