ประสบการณ์ใหม่จากการป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ฉันคือคนป่วยที่โชคดีและมีความสุขที่สุด
เมื่อคุณใช้ชีวิตปกติคุณจะรู้ว่าชีวิตคุณไม่ปกติ เมื่อวันที่เราล้มป่วยเราไม่เคยคิดว่ามันคือโชคร้ายหรือเวรกรรมของเราเลยนะ แต่เรากลับมองว่าการที่เราล้มป่วยทำให้เราได้เห็นอะไรมากขึ้นต่างหาก
# เราได้เห็นมิตรภาพดีๆ จากคนรอบข้างที่เราไม่เคยได้เห็น
# ครอบครัวของเราเป็นครอบครัวเล็กๆ ที่มีอยู่กันไม่กี่คนแม้จะไม่อบอุ่นใกล้ชิดกันนักแต่เราก็ได้เห็นการเปลี่ยนแปลง
# เพื่อนๆ บางคนที่ไม่เคยแม้แต่จะโทรหากัน หรือไม่ได้เจอมาเป็นสิบๆ ปี ก็ต่างมาปรากฎตัว
# เพื่อนร่วมงานที่ไม่เคยรู้จักกันด้วยซ้ำ ก็แสดงความห่วงใย เข้าเยี่ยม เข้าช่วยเหลือ
# ผู้คนมากมายทั้งที่รู้จัก และไม่รู้จักก็แสดงความเป็นห่วง เป็นใย
บางคนยอมเสียสละเวลาของเขาเดินทางมาเยี่ยม มาให้กำลังใจ ทำให้เรารู้สึกดีมาก "บนโลกนี้เราไม่ได้อยู่คนเดียว" ชั้นกลายเป็นคนป่วยที่รู้สึกดีและมีความสุขที่สุด
ขอบคุณทีมแทพย์ ทีมพยาบาลจากโรงพยาบาลใจกลางเมืองที่พยายามดูแลเราเป็นอย่างดี
- 5 ส.ค. 62 นัดรับยาเคมีบำบัดครั้งที่ 4 ละน้า โดนทิ่มแทงตั้งแต่ครั้งแรก จนครั้งที่ 4 นับรวมๆ ก็คงเกินร้อยละแต่ก็ยังไม่ชินสักที ทุกครั้งที่ถึงมือพี่พยาบาลก็จะต้องออดอ้อน อิดออดกันตลอด เช็คเครื่อง เช็คสภาพ เจาะเลือด ผลเลือดก็ผ่านฉลุยเหมือนทุกครั้ง
เริ่มรับยาในวันรุ่งขึ้น ก็อ่ะนะ ยามันเยอะก็ต้องใช้เวลาในการผสมกันสักหน่อยก็มันไม่ใช่แกะจากซองได้เหมือนยาพาราเซตามอลนี่นา เหมือนเดิมครับพี่น้องให้ยามาราธอนต่อเนื่องกันไปอีก 8 วันต่อจากนี้ เราเองก็เป็นคนไข้ที่นิสัยไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ โดนบังคับกินไข่ขาววันละ 8 ใบก็แอบงอแงไม่ค่อยกินจ้า ก็อ่ะนะแค่เห็นก็จะอ๊วกแล้วอ่ะไข่ขาวจ๋า อาศัยว่ากินหลากหลายมากขึ้น กินทุกอย่างมากขึ้น กินเรื่อยๆ กินบ่อยๆ เอา อาจไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องดีงามนักแต่ผลที่ออกมาก็ค่าเลือดดีงามมากนะ ตอนนี้ค่าเลือดเข้มข้นดีกว่าตอนไม่ป่วยอีก
- 14 ส.ค. 62 ให้ยาครบตามกำหนด 8 วันแล้วจ้า แต่ก็ยังไปไหนไม่ได้หรอกต้องมาฉีดยาทุกวันอีก 7 วัน แท่น แทน แท๊น และแล้วจู่ๆ หลังให้ยาเสร็จขวดสุดท้ายตามกำหนดการต้องได้กลับบ้าน พี่ไข้ก็มาซิ่วซะนี่ ขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายวันเลย
ไข้ขึ้นไม่พอจ้า ท้องก็เสียตามมาติดๆ ชนิดที่ว่าต้องลากเสาน้ำเกลือเข้าห้องน้ำกันทุกชั่วโมง อี๊!!! ทุกชั่วโมงไม่เท่าไหร่ อิไม่ได้นอนนี่สิหนักหนาเลย อี๊จนเป็นหมีแพนด้า หมีแพนด้า หมี หมี แพนด้าาาาาา (หมดแรงส์)
ผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย ที่ไม่ยอมเป็นคนป่วย
- 5 ส.ค. 62 นัดรับยาเคมีบำบัดครั้งที่ 4 ละน้า โดนทิ่มแทงตั้งแต่ครั้งแรก จนครั้งที่ 4 นับรวมๆ ก็คงเกินร้อยละแต่ก็ยังไม่ชินสักที ทุกครั้งที่ถึงมือพี่พยาบาลก็จะต้องออดอ้อน อิดออดกันตลอด เช็คเครื่อง เช็คสภาพ เจาะเลือด ผลเลือดก็ผ่านฉลุยเหมือนทุกครั้ง
เริ่มรับยาในวันรุ่งขึ้น ก็อ่ะนะ ยามันเยอะก็ต้องใช้เวลาในการผสมกันสักหน่อยก็มันไม่ใช่แกะจากซองได้เหมือนยาพาราเซตามอลนี่นา เหมือนเดิมครับพี่น้องให้ยามาราธอนต่อเนื่องกันไปอีก 8 วันต่อจากนี้ เราเองก็เป็นคนไข้ที่นิสัยไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ โดนบังคับกินไข่ขาววันละ 8 ใบก็แอบงอแงไม่ค่อยกินจ้า ก็อ่ะนะแค่เห็นก็จะอ๊วกแล้วอ่ะไข่ขาวจ๋า อาศัยว่ากินหลากหลายมากขึ้น กินทุกอย่างมากขึ้น กินเรื่อยๆ กินบ่อยๆ เอา อาจไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องดีงามนักแต่ผลที่ออกมาก็ค่าเลือดดีงามมากนะ ตอนนี้ค่าเลือดเข้มข้นดีกว่าตอนไม่ป่วยอีก
- 14 ส.ค. 62 ให้ยาครบตามกำหนด 8 วันแล้วจ้า แต่ก็ยังไปไหนไม่ได้หรอกต้องมาฉีดยาทุกวันอีก 7 วัน แท่น แทน แท๊น และแล้วจู่ๆ หลังให้ยาเสร็จขวดสุดท้ายตามกำหนดการต้องได้กลับบ้าน พี่ไข้ก็มาซิ่วซะนี่ ขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายวันเลย
ไข้ขึ้นไม่พอจ้า ท้องก็เสียตามมาติดๆ ชนิดที่ว่าต้องลากเสาน้ำเกลือเข้าห้องน้ำกันทุกชั่วโมง อี๊!!! ทุกชั่วโมงไม่เท่าไหร่ อิไม่ได้นอนนี่สิหนักหนาเลย อี๊จนเป็นหมีแพนด้า หมีแพนด้า หมี หมี แพนด้าาาาาา (หมดแรงส์)