สวัสดีค่ะ หนูเคยเขียนกระทู้เรื่องพ่อแม่หนูเลิกกันเมื่องสองปีก่อน ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เรื่องโอเครจนตอนนี้สองปีแล้วที่พ่อกับแม่ย้ายไปอยู่คนล่ะที่ ตอนนี้หนูจะอายุ 18 อีกไม่กี่อาทิตย์ จะต่อมหาลัยปีหน้าแล้ว เร็วมากเลยค่ะ
วันนี้หนูได้คุยกับพ่อแม่ เรื่องค่าขนมอาทิตย์นี้ พ่อเป็นคนรับผิดชอบค่าขนมของหนูอาทิตย์ล่ะ 500 บาท(500บาทนี้หนูใช้เป็นแฟ๊บ,สบู่,ยาสีฟันด้วยไม่ใช่ค่ากินอย่างเดียว) แม่จะเป็นคนรับผิดชอบ ค่าน้ำค่าไฟที่บ้าน หนี้สิน ค่ากับข้าวที่บ้านรวมถึงค่าหวยค่าแชร์ของยายด้วย หรือบางที่อาจจะช่วยพี่ชายหนูด้วย พี่ชายหนูทำงานแล้วแต่บางทียังขอเงินแม่อยู่(แถมยังไม่เคยช่วยส่งค่าใช้จ่ายที่บ้านเลย😂).
เรื่องก็คือ พ่อไม่มีเงินส่งให้หนู พ่อให้เหตุผลว่าพ่อทำงานไม่ทันใช้ ช่วงนี้ขายของไม่ดีเลย คนหายไปหมด พ่อรับจ้างก่อสร้างด้วย ตอนนี้ทำไม่ทันส่งให้หนู แม่หนูก็ค้าขายค่ะ ขายไม่ค่อยได้ทำงานส่งมาที่บ้านไม่ค่อยทันเหมือนกัน แต่ก็พยามส่งมาให้ หนูไม่ได้จะมาบ่นเรื่องพ่อแม่ส่งเงินให้หนูใช้ไม่ทันนะคะ แต่หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระค่ะ อีกไม่นานก็จะต้องต่อมหาลัยแล้ว ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้น เพราะอยู่ต่างจังหวัดเข้าไปเรียนในกรุง ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นแน่นอน พ่อแม่จะส่งให้หนูเรียนไหวไหม ตัวหนูเองจะส่งตัวเองเรียนได้ไหม
แม่หนูภาระเยอะมากค่ะรับผิดชอบเกือบทั้งบ้าน ไม่ยากให้แม่ต้องมารับผิดขอบหนูอีก ในใจหนูฝากความหวังไว้กับพ่อ แต่เหมือนว่าพ่อก็ให้หนูไม่ได้ พ่อบอกกับหนูว่าได้ แต่จริงๆแล้วพ่อทำไม่ได้หรอก หนูรู้สึกไม่มั่นคง พึ่งใครไม่ได้แล้ว ตัวเองจะทำยังไงดี ถ้าทำงานแล้วส่งตัวเองเรียนจะพอไหม ค่ากิน ค่าเทอม เราจะทำได้รึเปล่า กยศ.ที่บ้านไม่ให้กู้ด้วย
หนูได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าโครงการ ของวิลัยที่หนูเรียนอยู่ ให้รับหน้าที่ออกแบบดีไซน์เป็นงานที่ต้องใช้ คอมพิวเตอร์ค่ะ หนูเรียนแผนกคอมพิวเตอร์ธุรกิจค่ะ แต่ไม่มีคอมใช้555 หนูขอที่บ้านแล้วนะคะ ขอคอมพิวเตอร์มาใช้ทำงาน ขอตั้งแต่อยู่ม.3แล้วจนตอนนี้ยังไม่ได้ใช้เลยค่ะ555 ที่บ้านหนูพี่ชายได้ก่อนเสมอ จนตอนนี้หนูต้องการใช้ก็ไม่มีใช้ พี่ชายไม่เคยแบ่งหนูใช่ และพ่อแม่ก็ไม่ซื้อให้ หนูเคยบอกพ่อว่าจะเก็บตังซื้อเองแล้วนะแต่พ่อก็บอกว่าไม่ต้องพ่อจะซื้อให้แน่ แต่....ก็ยังไม่ได้นั้นแหละค่ะ มันทำให้หนูรู้สึกว่าพึ่งใครไม่ได้จริงๆนั้นแหละค่ะ ตอนนี่หนูต้องพยามเองแล้วใช่ไหม ต้องทำด้วยตัวเองแล้วใช่ไหม ที่ผ่านมาคงเห็นว่าเพื่อนรอบตัวไม่ต้องพยายามอะไรก็ได้มา แต่เราไม่ใช่แบบนั้นสินะคะ น้อยใจนิดหน่อย แต่ก็คงต้องพยายามด้วยตัวเองแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ขอกำลังใจให้หนูสู้ต่อด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ หนูอาจพิมพ์งง หนูเป็นคนอธิบายไม่ค่อยรู้เรื่อง555😂
อนาคตจะเป็นยังไง
วันนี้หนูได้คุยกับพ่อแม่ เรื่องค่าขนมอาทิตย์นี้ พ่อเป็นคนรับผิดชอบค่าขนมของหนูอาทิตย์ล่ะ 500 บาท(500บาทนี้หนูใช้เป็นแฟ๊บ,สบู่,ยาสีฟันด้วยไม่ใช่ค่ากินอย่างเดียว) แม่จะเป็นคนรับผิดชอบ ค่าน้ำค่าไฟที่บ้าน หนี้สิน ค่ากับข้าวที่บ้านรวมถึงค่าหวยค่าแชร์ของยายด้วย หรือบางที่อาจจะช่วยพี่ชายหนูด้วย พี่ชายหนูทำงานแล้วแต่บางทียังขอเงินแม่อยู่(แถมยังไม่เคยช่วยส่งค่าใช้จ่ายที่บ้านเลย😂).
เรื่องก็คือ พ่อไม่มีเงินส่งให้หนู พ่อให้เหตุผลว่าพ่อทำงานไม่ทันใช้ ช่วงนี้ขายของไม่ดีเลย คนหายไปหมด พ่อรับจ้างก่อสร้างด้วย ตอนนี้ทำไม่ทันส่งให้หนู แม่หนูก็ค้าขายค่ะ ขายไม่ค่อยได้ทำงานส่งมาที่บ้านไม่ค่อยทันเหมือนกัน แต่ก็พยามส่งมาให้ หนูไม่ได้จะมาบ่นเรื่องพ่อแม่ส่งเงินให้หนูใช้ไม่ทันนะคะ แต่หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระค่ะ อีกไม่นานก็จะต้องต่อมหาลัยแล้ว ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้น เพราะอยู่ต่างจังหวัดเข้าไปเรียนในกรุง ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นแน่นอน พ่อแม่จะส่งให้หนูเรียนไหวไหม ตัวหนูเองจะส่งตัวเองเรียนได้ไหม
แม่หนูภาระเยอะมากค่ะรับผิดชอบเกือบทั้งบ้าน ไม่ยากให้แม่ต้องมารับผิดขอบหนูอีก ในใจหนูฝากความหวังไว้กับพ่อ แต่เหมือนว่าพ่อก็ให้หนูไม่ได้ พ่อบอกกับหนูว่าได้ แต่จริงๆแล้วพ่อทำไม่ได้หรอก หนูรู้สึกไม่มั่นคง พึ่งใครไม่ได้แล้ว ตัวเองจะทำยังไงดี ถ้าทำงานแล้วส่งตัวเองเรียนจะพอไหม ค่ากิน ค่าเทอม เราจะทำได้รึเปล่า กยศ.ที่บ้านไม่ให้กู้ด้วย
หนูได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าโครงการ ของวิลัยที่หนูเรียนอยู่ ให้รับหน้าที่ออกแบบดีไซน์เป็นงานที่ต้องใช้ คอมพิวเตอร์ค่ะ หนูเรียนแผนกคอมพิวเตอร์ธุรกิจค่ะ แต่ไม่มีคอมใช้555 หนูขอที่บ้านแล้วนะคะ ขอคอมพิวเตอร์มาใช้ทำงาน ขอตั้งแต่อยู่ม.3แล้วจนตอนนี้ยังไม่ได้ใช้เลยค่ะ555 ที่บ้านหนูพี่ชายได้ก่อนเสมอ จนตอนนี้หนูต้องการใช้ก็ไม่มีใช้ พี่ชายไม่เคยแบ่งหนูใช่ และพ่อแม่ก็ไม่ซื้อให้ หนูเคยบอกพ่อว่าจะเก็บตังซื้อเองแล้วนะแต่พ่อก็บอกว่าไม่ต้องพ่อจะซื้อให้แน่ แต่....ก็ยังไม่ได้นั้นแหละค่ะ มันทำให้หนูรู้สึกว่าพึ่งใครไม่ได้จริงๆนั้นแหละค่ะ ตอนนี่หนูต้องพยามเองแล้วใช่ไหม ต้องทำด้วยตัวเองแล้วใช่ไหม ที่ผ่านมาคงเห็นว่าเพื่อนรอบตัวไม่ต้องพยายามอะไรก็ได้มา แต่เราไม่ใช่แบบนั้นสินะคะ น้อยใจนิดหน่อย แต่ก็คงต้องพยายามด้วยตัวเองแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ขอกำลังใจให้หนูสู้ต่อด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ หนูอาจพิมพ์งง หนูเป็นคนอธิบายไม่ค่อยรู้เรื่อง555😂