หลังจากที่เราทำการฝึกมาอย่างยาวนาน เป็นเวลาสองเดือน เข้าเดือนที่สาม จะเป็นเดือนเเห่งการเยี่ยมญาติ
เดือนนี้ทั้งเดือน ทุกวันอาทิตย์ของเดือน จะเป็นวันเยี่ยมญาติ มันตรงกับเดือนธันวาคม และอาทิตย์สุดท้าย
มันตรงกับวันที่ 31 ธันวาคม (วันเกิดผมคือ 29 ธันวาคม) สรุปแล้ว ทั้งเดือน เราจะได้เยี่ยมญาติ 4 ครั้ง
ในตอนนี้ผมจะบอกว่า ตัวของผมเองนั่น มีเเฟนก่อนหน้านี้แล้วครับ (ผู้ชาย) คบกันได้ จะเข้าปีที่ 5
เค้าทำงานที่ กทม. ส่วนผมเป็นทหารเกณฑ์ ในอาทิตย์แรกของการเยี่ยมญาติ ทหารใหม่จะยอม คือยิ่งกว่ายอม
ทำทุกอย่าง ซึ่งปกติก็ต้องทำอยู่แล้ว แต่ถ้าใกล้วันเยี่ยมญาติ ยิ่งต้องรวดเร็ว ทำอะไรต้องเร็ว คือทำทุกวิธีทาง
เพื่อที่จะได้เยี่ยมญาติ เพราะครูฝึกคู่เอาไว้ว่า ถ้าทหารใหม่ทำตัวไม่ดี จะไม่ได้เยี่ยมญาติ อ่าว กลัวกันสิครับงานนี้
และแล้ว เย็นวันศุกร์ ผมยังจำวันนั่นได้ดีเลย ครูฝึก พร้อมกับครูทหารใหม่ จะให้โทรศัพท์เราโทรหาญาติ
พ่อ แม่ พี่ น้อง คนรัก อื่นๆ และที่น่าตกใจไปกว่านั่นคือ ผมลืมเบอร์ทุกคน 555555 ผมจะขำหรือจะร้องให้ก่อนดี
พอผู้ฝึกบอกว่า จะให้โทรหาญาติ คนล่ะไม่เกิน 2 นาที เพราะเพื่อนคนอื่นก็รอโทรอยู่ ในใจเราก็เอาวะ 30 วิยังดี
แต่ประเด็นคือ ลืมเบอร์ครับ ทุกคนเลย แต่ก็ยังดีที่เราจดเอาไว้ใส่สมุด ที่แรกก็นึกว่าเป็นแต่ผมคนเดียวที่ลืมเบอร์
ปรากฏว่า เพื่อนผมอีก 5 คนก็ลืม!!! มันเกิดขึ้นได้อย่างไร พากันนั่งงง แต่งงได้ไม่นาน เพราะเวลาจำกัดเหลือเกิน
พอมาถึงที่ผมโทร ผมโทรหาแม่ครับ เราก็บอก วัน เวลา สถานที่ ต้องเอาอะไรมาบ้าง แล้วสุดท้าย
โทรบอกเพื่อนคนนี้ให้ด้วยนะ (เเฟนผม) สิ่งแรกที่แม่ถามผม แม่ถามว่า อยากกินอะไร ผมบอกว่า ไม่ต้องเตรียมอะไร
มาเลย ขอขนม ** ฟันโอ ** พอ ญาติคนอื่นก็ไม่ต้องโทรบอก ของกินอย่างอื่นไม่ต้องหา ไม่ต้องเอามา
เอา ฟันโอ อย่างเดียว เพราะตอนนั่น ฟันโอ เป็นขนมที่อร่อยที่สุดในชีวิตแระ แต่แม่ผมก็ยังถามต่อว่า อยากกินอย่างอื่นมั้ย
เอาอะไรเพื่อไม่ ผมนี่ ไม่อย่างเดียวครับ จะเอาฟันโออย่างเดียว มาคิดได้หลังจากที่วางสาย เออออออ เราบ้าป่ะวะ 555
และแล้ววันที่พวกเรารอก็มาถึง ในตอนเช้าแต่ล่ะหมวดจะได้ทำการอาบน้ำหมวดหล่ะ 30 นาที (สวรรค์ผมเลย)
อาบน้ำให้สะอาดที่สุด ชุดที่ใส่ก็ต้องเป็นชุดที่สะอาดที่สุด แป้งมีเท่าไหร่ ให้อาบเอา ตัวจะได้หอมๆ แต่เอาเราไปกวาดใบไม้
เหงื่อออก กลิ่น เหมือนเดิม 555555 แล้วในตอนเช้าตั้งแต่เช้า ก็จะมีรถของญาติๆ เริ่มวิ่งเข้ามา ต่างคนก็ต่างมอง
ว่ารถของตัวเองมารึยัง สายตาของแต่ล่ะคนนี่เปี่ยมไปด้วยความหวัง แล้วครู ก็ให้พวกเรานั่งให้หลังให้ถนนที่นี่
ไม่ให้เห็นว่าญาติมาแล้วหรือยัง เหมือนจะเซอร์ไพร์นั่นหล่ะ และครูก็สั่งให้บอกญาติเอากล้วยมาด้วย คนหล่ะหวี
เนื่องจากเราฝึกหนัก และเหมือนร่างกายเราขาดสารอาหาร ทำให้เวลาฝึกหรือเวลานอน เกิดตะคริวกิน
ซึ่งผมก็เคยเป็น 2 ครั้ง ปวดชนิดแบบที่เดินไม่ได้น่ะ (เดินไม่ได้ ก็วิ่งนะครับ)
พอเริ่มถึงเวลา ญาติจะต้องนำ บัตร ปปช.มาลงทะเบียน แล้วบอกว่าทหารใหม่ชื่ออะไร พอครูขานชื่อ เรา
ต้องตะโกนชื่อเราดังๆออกมา พร้อมกับวิ่งให้เร็วที่สุดในชีวิต พอมาทุกหน้า พ่อ แม่ เราต้องคลานเข่า แล้วกราบเท้า
เพื่อนผมบางคนมันบอกว่าในชีวิตนี้ GUไม่คิดเลย ว่าจะได้มีโอกาสกราบเท้า พ่อ กับแม่ (ค่อนข้างเกเรน่ะ)
มันก็ทั้งพูดทั้งน้ำตาซึมๆ กล้วยบอกให้เอามาคนหล่ะหวี แต่ญาติ พากันเอามาคนล่ะเครือ กลัวลูกหลานตัวเองไม่พอกิน
บ้างก็เอามาเพื่อคนอื่นด้วย
พอถึงชื่อผม ผมก็วิ่งออกมา ก้มลงกราบที่พื้น แต่น้ำตาไหนออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ คือ ผมอยากให้คนที่อ่าน
ได้เข้าใจอารมณ์ในตอนนั่นว่ามันเป็นหยังไง มันเหนื่อย มันล้า มันฝึกหนัก มันอด มันอยาก มันต้องอยู่ในกฎระเบียบ
ต้องมีคนคุม มันเป็นยังไง อย่างว่าหล่ะครับ การที่ได้เห็นคนที่เรารัก มันก็เหมือนการชาร์ตแบตเพิ่มพลัง ให้มีใจฮึดสู้ต่อไป
(เเหม่จะทำไงได้หล่ะ ต้องฝึกนิ) พอผมเดินไปจุดที่แม่ผมจองเอาไว้ ผมนี่ยืนงงเลย 20 กว่าคน รถอีก 4 คัน (มาทำอะไรกันเยอะแยะ)
ในใจก็ดีใจนั่นหล่ะ มีคนมาหาเราเยอะซะขนาดนี้
ผมมองไปรอบๆแล้วถามแม่ว่า เพื่อนไม่มาหรอ (เเฟนผม) แม่ตอบว่าไม่ เค้าติดงาน มาไม่ได้ วันนั่นเป็นวันแรก
ที่เราได้จับโทรศัพท์ พ่อก็ทำการเติมเงินสมัครเน็ตให้เรียบร้อยก่อนจะมา รู้ใจผมเสียจริงๆ เราก็ตามนั่นเลยครับ
เฟสบุ๊ค ไลน์ ไอจี เล่นมันทุกอย่าง อับภาพเป็นว่าเล่น แทบจะไม่กินอะไรเลย แต่ที่กินได้ก็มีแต่ขนมฟันโอนี่แหล่ะ
กินได้ซองเดียว แต่แม่ผมซื้อมาเป็นเเพค ของกินนี้เพรียบ นึกว่าจะเอามาทำโรงทาน เยอะเกิ๊นนนนนน
ส่วนเราก็เอาไปแบ่งเพื่อนบ้าง เพราะบางคนญาติเค้าก็ไม่มา เอาขนมไปให้บ้างหล่ะ ส่วนใหญ่ขนมฟันโอ
พอผมเล่นเฟสบุ๊ค ผมก็ทำการเช็คสิครับที่นี่ว่าเค้าทำอะไร ที่ไหน อย่างไร สรุปว่า เค้าไปสงขลาครับ
บอกว่าไปกับพี่ที่ทำงาน ไปธุระ ออ เราก็เข้าใจนะ ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอนอะไร ก็วีดีโอคอลหากัน คุยกันปกติทุกอย่าง
(ผมจะเขียนส่วนนี้แยกต่างหาก)
ถึงตอนเที่ยง ทหารใหม่ก็ต้องไปกินข้าวที่โรงเลี้ยง นี่หล่ะครับจะที่มันจะตาย พอไปถึงโรงเลี้ยง กับข้าวเต็มโต๊ะเลยยยยยย
เหมือนประชดน่ะ อิ่มจากกินข้าวกับญาติมาแล้ว ที่โรงเลี้ยงก็ต้องกินให้หมดอีก ถ้าไม่กินให้หมด ทหารใหม่จะได้ไปม้วนหน้า หน้าโรงเลี้ยง
มันเป็นท่าที่เอาทุกอย่างในกระเพาะออกมาได้เป็นอย่างดี ทำไงหล่ะครับที่นี่ ยัดสิ ต้องหมด กินเสร็จพากันแอบไปอวกอยู่
หลังโรงเลี้ยง มันออกมาแบบอัตโนมัติเล๊ยยยยยย ไม่อยากนึกภาพ พออวกเสร็จใช่ว่าจะเดินหนีแบบเท่ๆนะครับ ต้องเอาดินกลบ
ทำลายหลักฐานด้วย บอกเลย เกือบตาย กินข้าวโรงเลี้ยงเสร็จก็กลับมาจุดเยี่ยมญาติต่อ เวลาจะหมดตอนบ่ายสาม
เร็วเหมือนกระพริบตา พอหมดเวลาก็เรียกรวม แล้วให้ญาติกลับไป รออาทิตย์ต่อไป
ส่วนขนมที่มาทำยังไงหล่ะที่นี้ ผมเอาไว้ในกระเป๋าน้ำครับ กระเป๋าน้ำเราต้องเอาติดตัวไว้ตลอดเวลา เพราะเวลาฝึกขาดน้ำไม่ได้
ผมเอาขนมฟันโอที่เหลือทั้งหมด ประมาณ 15 ซอง ซองล่ะ 5 บาท ค่อยๆเรียงมันที่ล่ะซองใส่ในช่องเก็บสมุด ซึ่งมันจะอยู่ด้านใน
ติดกับหลังของเรา แล้วเอาฟันโออีก 2 ซองใส่ในกระเป๋ากางเกง เพราะอะไรนั่นหรอครับ เพราะว่า ตอนที่เรารวมแถวตอนเย็น
ครูฝึกจะทำการค้นตัว ว่าพกอะไรบ้าง ส่งที่พกได้คือ ยาทุกอย่าง นอกนั่นห้าม ปรากฎว่าค้นตัวไปแล้ว ได้ขนมประมาณ 1 กระสอบ
555555 มันก็พากันพกเหมือนกัน แต่ดันพกใส่กระเป๋ากางเกง ผมก็โดนค้น ก็โดนไป 2 ซอง แต่ 15 ซองที่เหลือผมยังอยู่นิ 5555
เพื่อนผมบางคน พกเงิน เอาไว้ในรองเท้าบ้าง ขุดหลุมฝังดินก็มาาาาาาา ตามรูที่เป็นรอยแตกในห้องน้ำก็มาาาาาา
ยิ่งกว่ากองโจรน่ะ แต่ผมพกฟันโออย่างเดียว เพราะมีเพียงแค่ขนมฟันโอ เราก็จะมีอำนาจ 5555555 สั่งมันได้ทุกอย่าง มันจะยอมทำ
เพื่อขนมฟันโอ ถึงแม้จะเป็นขนมแค่ชิ้นเดียวก็ตาม แต่ผมไม่แกล้งเพื่อนหรอกนะ สงสารมัน
ทหารเกณฑ์ ตอนที่ 8 วันเยี่ยมญาติ ครั้งแรก
เดือนนี้ทั้งเดือน ทุกวันอาทิตย์ของเดือน จะเป็นวันเยี่ยมญาติ มันตรงกับเดือนธันวาคม และอาทิตย์สุดท้าย
มันตรงกับวันที่ 31 ธันวาคม (วันเกิดผมคือ 29 ธันวาคม) สรุปแล้ว ทั้งเดือน เราจะได้เยี่ยมญาติ 4 ครั้ง
ในตอนนี้ผมจะบอกว่า ตัวของผมเองนั่น มีเเฟนก่อนหน้านี้แล้วครับ (ผู้ชาย) คบกันได้ จะเข้าปีที่ 5
เค้าทำงานที่ กทม. ส่วนผมเป็นทหารเกณฑ์ ในอาทิตย์แรกของการเยี่ยมญาติ ทหารใหม่จะยอม คือยิ่งกว่ายอม
ทำทุกอย่าง ซึ่งปกติก็ต้องทำอยู่แล้ว แต่ถ้าใกล้วันเยี่ยมญาติ ยิ่งต้องรวดเร็ว ทำอะไรต้องเร็ว คือทำทุกวิธีทาง
เพื่อที่จะได้เยี่ยมญาติ เพราะครูฝึกคู่เอาไว้ว่า ถ้าทหารใหม่ทำตัวไม่ดี จะไม่ได้เยี่ยมญาติ อ่าว กลัวกันสิครับงานนี้
และแล้ว เย็นวันศุกร์ ผมยังจำวันนั่นได้ดีเลย ครูฝึก พร้อมกับครูทหารใหม่ จะให้โทรศัพท์เราโทรหาญาติ
พ่อ แม่ พี่ น้อง คนรัก อื่นๆ และที่น่าตกใจไปกว่านั่นคือ ผมลืมเบอร์ทุกคน 555555 ผมจะขำหรือจะร้องให้ก่อนดี
พอผู้ฝึกบอกว่า จะให้โทรหาญาติ คนล่ะไม่เกิน 2 นาที เพราะเพื่อนคนอื่นก็รอโทรอยู่ ในใจเราก็เอาวะ 30 วิยังดี
แต่ประเด็นคือ ลืมเบอร์ครับ ทุกคนเลย แต่ก็ยังดีที่เราจดเอาไว้ใส่สมุด ที่แรกก็นึกว่าเป็นแต่ผมคนเดียวที่ลืมเบอร์
ปรากฏว่า เพื่อนผมอีก 5 คนก็ลืม!!! มันเกิดขึ้นได้อย่างไร พากันนั่งงง แต่งงได้ไม่นาน เพราะเวลาจำกัดเหลือเกิน
พอมาถึงที่ผมโทร ผมโทรหาแม่ครับ เราก็บอก วัน เวลา สถานที่ ต้องเอาอะไรมาบ้าง แล้วสุดท้าย
โทรบอกเพื่อนคนนี้ให้ด้วยนะ (เเฟนผม) สิ่งแรกที่แม่ถามผม แม่ถามว่า อยากกินอะไร ผมบอกว่า ไม่ต้องเตรียมอะไร
มาเลย ขอขนม ** ฟันโอ ** พอ ญาติคนอื่นก็ไม่ต้องโทรบอก ของกินอย่างอื่นไม่ต้องหา ไม่ต้องเอามา
เอา ฟันโอ อย่างเดียว เพราะตอนนั่น ฟันโอ เป็นขนมที่อร่อยที่สุดในชีวิตแระ แต่แม่ผมก็ยังถามต่อว่า อยากกินอย่างอื่นมั้ย
เอาอะไรเพื่อไม่ ผมนี่ ไม่อย่างเดียวครับ จะเอาฟันโออย่างเดียว มาคิดได้หลังจากที่วางสาย เออออออ เราบ้าป่ะวะ 555
และแล้ววันที่พวกเรารอก็มาถึง ในตอนเช้าแต่ล่ะหมวดจะได้ทำการอาบน้ำหมวดหล่ะ 30 นาที (สวรรค์ผมเลย)
อาบน้ำให้สะอาดที่สุด ชุดที่ใส่ก็ต้องเป็นชุดที่สะอาดที่สุด แป้งมีเท่าไหร่ ให้อาบเอา ตัวจะได้หอมๆ แต่เอาเราไปกวาดใบไม้
เหงื่อออก กลิ่น เหมือนเดิม 555555 แล้วในตอนเช้าตั้งแต่เช้า ก็จะมีรถของญาติๆ เริ่มวิ่งเข้ามา ต่างคนก็ต่างมอง
ว่ารถของตัวเองมารึยัง สายตาของแต่ล่ะคนนี่เปี่ยมไปด้วยความหวัง แล้วครู ก็ให้พวกเรานั่งให้หลังให้ถนนที่นี่
ไม่ให้เห็นว่าญาติมาแล้วหรือยัง เหมือนจะเซอร์ไพร์นั่นหล่ะ และครูก็สั่งให้บอกญาติเอากล้วยมาด้วย คนหล่ะหวี
เนื่องจากเราฝึกหนัก และเหมือนร่างกายเราขาดสารอาหาร ทำให้เวลาฝึกหรือเวลานอน เกิดตะคริวกิน
ซึ่งผมก็เคยเป็น 2 ครั้ง ปวดชนิดแบบที่เดินไม่ได้น่ะ (เดินไม่ได้ ก็วิ่งนะครับ)
พอเริ่มถึงเวลา ญาติจะต้องนำ บัตร ปปช.มาลงทะเบียน แล้วบอกว่าทหารใหม่ชื่ออะไร พอครูขานชื่อ เรา
ต้องตะโกนชื่อเราดังๆออกมา พร้อมกับวิ่งให้เร็วที่สุดในชีวิต พอมาทุกหน้า พ่อ แม่ เราต้องคลานเข่า แล้วกราบเท้า
เพื่อนผมบางคนมันบอกว่าในชีวิตนี้ GUไม่คิดเลย ว่าจะได้มีโอกาสกราบเท้า พ่อ กับแม่ (ค่อนข้างเกเรน่ะ)
มันก็ทั้งพูดทั้งน้ำตาซึมๆ กล้วยบอกให้เอามาคนหล่ะหวี แต่ญาติ พากันเอามาคนล่ะเครือ กลัวลูกหลานตัวเองไม่พอกิน
บ้างก็เอามาเพื่อคนอื่นด้วย
พอถึงชื่อผม ผมก็วิ่งออกมา ก้มลงกราบที่พื้น แต่น้ำตาไหนออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ คือ ผมอยากให้คนที่อ่าน
ได้เข้าใจอารมณ์ในตอนนั่นว่ามันเป็นหยังไง มันเหนื่อย มันล้า มันฝึกหนัก มันอด มันอยาก มันต้องอยู่ในกฎระเบียบ
ต้องมีคนคุม มันเป็นยังไง อย่างว่าหล่ะครับ การที่ได้เห็นคนที่เรารัก มันก็เหมือนการชาร์ตแบตเพิ่มพลัง ให้มีใจฮึดสู้ต่อไป
(เเหม่จะทำไงได้หล่ะ ต้องฝึกนิ) พอผมเดินไปจุดที่แม่ผมจองเอาไว้ ผมนี่ยืนงงเลย 20 กว่าคน รถอีก 4 คัน (มาทำอะไรกันเยอะแยะ)
ในใจก็ดีใจนั่นหล่ะ มีคนมาหาเราเยอะซะขนาดนี้
ผมมองไปรอบๆแล้วถามแม่ว่า เพื่อนไม่มาหรอ (เเฟนผม) แม่ตอบว่าไม่ เค้าติดงาน มาไม่ได้ วันนั่นเป็นวันแรก
ที่เราได้จับโทรศัพท์ พ่อก็ทำการเติมเงินสมัครเน็ตให้เรียบร้อยก่อนจะมา รู้ใจผมเสียจริงๆ เราก็ตามนั่นเลยครับ
เฟสบุ๊ค ไลน์ ไอจี เล่นมันทุกอย่าง อับภาพเป็นว่าเล่น แทบจะไม่กินอะไรเลย แต่ที่กินได้ก็มีแต่ขนมฟันโอนี่แหล่ะ
กินได้ซองเดียว แต่แม่ผมซื้อมาเป็นเเพค ของกินนี้เพรียบ นึกว่าจะเอามาทำโรงทาน เยอะเกิ๊นนนนนน
ส่วนเราก็เอาไปแบ่งเพื่อนบ้าง เพราะบางคนญาติเค้าก็ไม่มา เอาขนมไปให้บ้างหล่ะ ส่วนใหญ่ขนมฟันโอ
พอผมเล่นเฟสบุ๊ค ผมก็ทำการเช็คสิครับที่นี่ว่าเค้าทำอะไร ที่ไหน อย่างไร สรุปว่า เค้าไปสงขลาครับ
บอกว่าไปกับพี่ที่ทำงาน ไปธุระ ออ เราก็เข้าใจนะ ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอนอะไร ก็วีดีโอคอลหากัน คุยกันปกติทุกอย่าง
(ผมจะเขียนส่วนนี้แยกต่างหาก)
ถึงตอนเที่ยง ทหารใหม่ก็ต้องไปกินข้าวที่โรงเลี้ยง นี่หล่ะครับจะที่มันจะตาย พอไปถึงโรงเลี้ยง กับข้าวเต็มโต๊ะเลยยยยยย
เหมือนประชดน่ะ อิ่มจากกินข้าวกับญาติมาแล้ว ที่โรงเลี้ยงก็ต้องกินให้หมดอีก ถ้าไม่กินให้หมด ทหารใหม่จะได้ไปม้วนหน้า หน้าโรงเลี้ยง
มันเป็นท่าที่เอาทุกอย่างในกระเพาะออกมาได้เป็นอย่างดี ทำไงหล่ะครับที่นี่ ยัดสิ ต้องหมด กินเสร็จพากันแอบไปอวกอยู่
หลังโรงเลี้ยง มันออกมาแบบอัตโนมัติเล๊ยยยยยย ไม่อยากนึกภาพ พออวกเสร็จใช่ว่าจะเดินหนีแบบเท่ๆนะครับ ต้องเอาดินกลบ
ทำลายหลักฐานด้วย บอกเลย เกือบตาย กินข้าวโรงเลี้ยงเสร็จก็กลับมาจุดเยี่ยมญาติต่อ เวลาจะหมดตอนบ่ายสาม
เร็วเหมือนกระพริบตา พอหมดเวลาก็เรียกรวม แล้วให้ญาติกลับไป รออาทิตย์ต่อไป
ส่วนขนมที่มาทำยังไงหล่ะที่นี้ ผมเอาไว้ในกระเป๋าน้ำครับ กระเป๋าน้ำเราต้องเอาติดตัวไว้ตลอดเวลา เพราะเวลาฝึกขาดน้ำไม่ได้
ผมเอาขนมฟันโอที่เหลือทั้งหมด ประมาณ 15 ซอง ซองล่ะ 5 บาท ค่อยๆเรียงมันที่ล่ะซองใส่ในช่องเก็บสมุด ซึ่งมันจะอยู่ด้านใน
ติดกับหลังของเรา แล้วเอาฟันโออีก 2 ซองใส่ในกระเป๋ากางเกง เพราะอะไรนั่นหรอครับ เพราะว่า ตอนที่เรารวมแถวตอนเย็น
ครูฝึกจะทำการค้นตัว ว่าพกอะไรบ้าง ส่งที่พกได้คือ ยาทุกอย่าง นอกนั่นห้าม ปรากฎว่าค้นตัวไปแล้ว ได้ขนมประมาณ 1 กระสอบ
555555 มันก็พากันพกเหมือนกัน แต่ดันพกใส่กระเป๋ากางเกง ผมก็โดนค้น ก็โดนไป 2 ซอง แต่ 15 ซองที่เหลือผมยังอยู่นิ 5555
เพื่อนผมบางคน พกเงิน เอาไว้ในรองเท้าบ้าง ขุดหลุมฝังดินก็มาาาาาาา ตามรูที่เป็นรอยแตกในห้องน้ำก็มาาาาาา
ยิ่งกว่ากองโจรน่ะ แต่ผมพกฟันโออย่างเดียว เพราะมีเพียงแค่ขนมฟันโอ เราก็จะมีอำนาจ 5555555 สั่งมันได้ทุกอย่าง มันจะยอมทำ
เพื่อขนมฟันโอ ถึงแม้จะเป็นขนมแค่ชิ้นเดียวก็ตาม แต่ผมไม่แกล้งเพื่อนหรอกนะ สงสารมัน