เราเป็นคนผิดเราขอโทษ

เรื่องมันเกิดเมื่อเดือนกรกฏาคมปีที่แล้ว (เรา:เรา)(แฟน:แฟน)(เพื่อน;บุคลที่สาม;วี) เรื่งมันมีอยู่ว่า แฟนเราได้คุยกับแอบคุยกับวีทุกวันจนเราทนไม่ไหวซึ่งเราสองคนกำลังเริ่มทำขนมขายมันกำลังเป็นไปได้ดีแต่สุดทายมันก้อพังลงมันเป็นช่ววงรับปริญญาแฟนแฟจะเดินทางไป กทม บ่อยมาก ไปโน่นนี่นั้นไปธุระไปอะไรของแฟนแต่เราก้ไม่ได้อะไรเพราะเราเชื่อใจ มีครั้งนึงแฟนเราไปกทมเราไม่สามารถติดต่อแฟนได้เลยเราเลยเข้าไปส่งเฟชวีจึงทำให้เราได้รุ้ว่าเขาแอบไปหากันแต่เราก็ไม่ถามแฟนเราก็เงียบไม่ถามครั้งสองเราก้ทำเป็นไม่รู้คร้งสามเราก็ทำเฉยเพราะทุกครั้งที่เราถามเรื่องนี้เขาจะบอกเราว่าเพื่อน เพื่อนที่แอบคุยกันมาตั่งแต่เราคบกัน ? แฟนแอบไปหาวีละเริ่มติดต่อกันบ่อยขึ้นเริ่มคุยกันบ่อยขึ้นส่วนเราทำลูกชุปขายซึ่งเป็นความคิดของแฟนเราก็เป็นลูกมือช่วยทำจนเราสามารถทำเองได้ทำส่งแม่ค้าที่ตลาดแถวบ้านเล็กๆมันกำลังดีเริ่มมีออเดอร์เข้ามาเยอะเมื่อก่อนแฟนกลับจากสอนที่โรงเรียนเสร็จแฟนก็จะมาช่วยเราทำแต่เดี่ยวนี้แฟนเปลี่ยนไปคือกลับมาแฟนจะเข้าห้องนอนแล้วเล่นแต่โทรศัพย์แต่เราก็ไม่ได้ว่าเพราะคิดว่าแฟนคงเหนื่อยและมีอยุ่วันนึงเราได้ยินแฟนพุดว่าแฟนอยากให้เราออกไปจากแฟนเอง ? ซึ่งวันนั้นเราพูดอะไรไม่ออกมันตื้อไปหมดมันมืดไปหมดมันคิดอะไรไม่ออกเลย (เราไปอยู่บ้านเขา)แต่เราก้ยังทำขนมเพื่อสงเขาให้เสร็จเกือบตีหนึ่ง เราก็เริ่มท้อเริ่มเหนื่อยเราเริ่มเหลือตัวคนเดียว แฟนกับวีก็เริ่มติดต่อเริ่มคุยกันจจริงจังมากมากจนบางครั้งเราเหมือนไม่มีตัวตน เราเริ่มไม่ไหวเราเลยอยากลองใจแฟนว่าถ้าวันนึงเรากับแฟนต้องเลิกกันเขาจะรุ้สึกยังไง เราเลยไปพาพี่เข้าเราเริ่มคุยกับพี่เราคุยกับพี่ได้สองเดือนแต่แฟนเราก้ยังไม่สนใจว่าเราคุยกับใคร(ตั่งแต่คบกันไม่เคยนอกใจครั้งนี้ครั้งแรก)จนวันนึงเราก้พยายามทำให้แฟนรู้ว่าเรากำลังคุยกับอีกคนแต่แฟนก็ยังไม่สนใจแฟนจะหวงโทรสับมากและขอบเช็คโทรสับเรามากจนวันนึงแฟนรู้ว่าเราตุยกับพี่เราก็เริ่มทเลาะกันเพราะเราเป็นคนผิดที่ไปพาพี่เข้ามาแฟนก็ต่อว่าเรามีทุกอย่างให้ขนาดนี้แล้วทำใมยังทำแบบนี้ ทำแบบนี้ทำใมรุ้ไหมว่าทุกอย่างมันพังเพราะเรา เราก้ได้แต่เงียบเเละเก้บความรุ้สึกที่พังๆไว้เราได้แต่เงียบจนแฟนเราพุดมาคำนึงว่าถ้าพี่ดีก็ไปกับพี่เลย ตอนนั้นเราตัดสินใจเดิออกจากบ้านเราไม่มีเงินติดตัวซักบาทมีแค่ตัวกับโทรสับที่เอาไว้โทรหาแม่กับรอว่าแฟนจะโทรมาง้อไหมเราเลยโทรหาแม่แล้วบอกว่าเราจะกลับบ้านตอนนั้นสี่ทุ่มกว่าเราไปไหนไม่ด้เราเลยดทรหาพี่ให้พี่มารับเราก้เริ่มระบายกับพี่ (เราบอกกับพี่ว่าไม่มีใครแทนที่แฟนได้เพราะเรารักแฟนมาก)เราก็ระบายจนเราสบายใจและพี่ก็แนะนำว่าลองกลับไปปรับความเข้าใจกันใหม่อีกรอบไหมเพื่อมันจะดีขึ้นพี่ก็ไปส่งเราที่บ้าน ตืนเช้ามาเรากับแฟนก้ไม่ได้คุยกันเราก็เปิดรานตามปกติเราก้ทำหน้าที่ของเรา แต่แฟนกับวีก็ยังไม่เลิกคุยกันเราเลยเลือกที่จะเดินออกมาโดยให้พี่ช่วยอีกรอบ(เราผิดเรายอมรับ เราผิดที่เราไปเอาพี่เข้ามา)มันก้ทำให้เราได้รู้เกือบหมดว่าที่ผ่านมาเราไม่ไดมีความหมายอะไรกับแฟนเลย ช่ววงเดือนเมษาปีที่แล้วแฟนก็มารับปริญญาที่กรุงเทพพร้อมขนเสื้อผ้ามาส่งเรา หลังจากนั้นเราทะเลากันแทบทุกวันเราก้เก็บความรู้สึกไว้ไม่กล้าพูดออกไปกลัวมันแรงกลัวแฟนเสียใจก้ได้แต่เก็บเงียบเอาไว้ เรากับพี่ก็เริมห่างกันจะติดต่อก็ต่อเมื่อเรากับแฟนทะเลาะกัน เรากลับมาอยู่กับที่บ้านท่ร้านก็ขาดคนดูแลแฟนก็โทษว่าเราเป็นคิดผิดเราก็โอเคเรายอมรับผิดไม่ว่าเราจะทำอะไรเราก็ผิดพอเราห่างกนแฟนเราก็ไม่สนใจไม่ใส่ใจเราเลยไม่เคยโทรหาไม่เคยไลน์มาแ่เราก็ยังไลน์ไปหาไปถามโทรไปบางครังก็ไม่ติด5555เราก็รอแฟนเราโทรกลับมาถึงแฟนเราจะดม่โทรก็เหอะ เรากลบมาอยุ่กับครอบครัวเราก้เริมหางานทำเริ่มเก็บเงินเพื่อทำตามสัญญาที่เราให้กับแฟนไว้ว่าถ้แฟนสอบบรรจุติดเราจะต้องซื้อทองให้แฟน เรากลับมาที่บ้านได้สองเดือนกว่าเรากับแฟนก็เลิกกันเพราะแฟนกับวีคบกันแล้ว คือเราก็ไม่รุ้หลอกน่ะว่าเขาคบกันเมื่อไรตอนไหนอะไรยังไง แฟนก้เริ่มเปลี่ยนไปและหายไป เหลือแค่ความเจ็บกับน้ำตาทิ้งไว้ให้เรา เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาเราได้ทักไปถามแฟนอีกรอบว่าสอบเป็นยังไงเขาก็บอกเราว่าเขาสอบติดแล้วซึ่งมันคือถ้าเขาสอบติดเราต้องหายไปจากชีวิตเขานั้นเอง ถามว่าทุกวันนี้ยังรักไหมเราก้รักน่ะรักเหมือนวันแรกที่รักกัน ยังห่วง และตอนนี้ก็ยังไม่มีใครมาแทนที่ได้เลย ทุกวันนี้เราก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ไดเหมือนกันว่าทำใมเพราะอะไร เราผิดขนาดนั้นเลยเหลือเราไม่สมควรได้รับโอกาศจากแฟนเลยเหลือ เราไม่เคยได้โอกาศแก้ตัวเลยซักครั้ง  เราไม่อยากเก็บความรุ้สึกแบบนี้เก็บความคิดถึงไม่อยกเก็บคาบน้ำตาแบบนี้ ทำยังไงเราถึงจะลืมแฟนได้ซักทีในเมื่อทุกวันนี้แฟนลืมเราไม่เคยสนใจเราไม่คยแม้แต่จะถามเราไม่เคยแม้แต่จะทักมาถามเราในวันที่เรานอนไม่สบายมันต่างจากเรา เรารุ้ว่าแฟนไม่สบายเราก้จะทักไปถามพี่ชายแฟน เราจะชอบทักไปถามพี่แฟนว่าแฟนสบายดีไหม เราจะชอบทักไปหาแฟนถึงแฟนจะไม่อ่านถึงอ่านบ้างจะไม่ตอบบ้างเราก็ยังทักไป 
คือวันนี้เราไม่ไหวใจเราไม่สุ้แล้วพยายามไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เราควรต้องทำยังไงเพื่อที่จะให้เราลืมแฟนได้