อยากอ่านเรื่องราวแปลกๆ ที่เหมือนนิยายกันไหมมคะ 555 ตามมาๆ

คือเราจะมาเล่าเรื่อง ความรักวัยเรียนของเราให้ฟังค่ะ
ตอน มอ สี่
มีเด็กผญ คนหนึ่ง เปลี่ยนสายการเรียน
เปลี่ยนห้องเรียน เพราะเพื่อนเธอได้ชวนมา
พอมาถึง เธอเสียใจ ที่เข้ากับเพื่อนไม่ได้
แต่เธอกลับพบเพื่อนใหม่
เขาเป็นผช คนที่สามในห้อง ซึ่งในห้อง มีผช สี่คน
และเป็นผชแท้ๆ หนึ่งคนกับอีกหนึ่งคนที่ยังไม่แน่ใจ
เขาเป็นหนึ่งคนที่ยังไม่แน่ใจนั้น
แต่ท่าทางของเขาและเพื่อนเราก็บอกว่าเขาไม่ใช่ผช
ด้วยความที่เราไม่มีเพื่อน เราเห็นเขา เรารู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรก
เขาเป็นผช ที่หน้าตาตลก ไม่มีอะไรตรงสเปคเราสักอย่าง
แล้วเราก็ไม่เคยชอบผช ด้วย 
ที่ผ่านมาเรามีแฟนเป็นทอมแล้วก็แอบชอบเพื่อนผญมาตลอดประมาณสองคน
จนกระทั่งมาสนิทกัน เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน และเราไม่เคยมองเค้าเป็นผชเลย
ตอนสนิทกันแรกๆ เค้าก็เข้ามาหยอดเราตอนเจอหน้ากันครั้งแรก
เค้าเข้ามาคุยดีเข้ามาสนิทและคุยเรื่องทะลึ่งตึงตัง 
แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กเรียนและอยากมีเพื่อนที่ไม่ใช่ผญบ้างและเขาก็ดูเป็นเด็กเรียน
เราเลยอยากสนิทกับเขา ซึ่งเขาก็ไม่ใช่ผช ด้วย เราก็สบายใจที่จะอยู่เล่นกับเขา
เราสองคนตัวติดกันตลอด เราจำได้ว่าตอนแรกๆ เขาอ่ะ แอบหยอดเราเล่นๆมาตลอดเลยนะ
ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไร แต่มีความรู้สึกนึง ที่เกิดขึ้นลึกๆมาตลอด
คือเวลาเราเห็นเค้า เราอยากเข้าไปอยู่ข้างๆอยากเข้าไปช่วยเหลือ
เราไม่อยากเห็นเค้าลำบาก หรือเดินเปลี่ยนคาบเรียนคนเดียว
เราสงสารปนเอ็นดูเพื่อน และเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนซะด้วย
หลังจากนั้นเค้าก็ทักไลน์มา บอกว่ากลับบ้านดีๆนะ ตอนแรกๆ
เราก็คุยไลน์กันบ่อยๆ เราชอบส่งรูป คลิปวิดีโอ ไปให้เค้าดูเวลาเรารู้สึกหรือจะทำอะไร
กินข้าวกับอะไร แต่งตัวแบบไหน ถ่ายรูปยังไง ทุกๆอิริยาบถ เค้าจะเป็นคนทีรับรู้อยู่ตลอด
เค้าก็เหมือนกัน เวลาเค้าพอกหน้า เค้ากินมาม่า หรือแม้กระทั่งแว่นตา หนังสือ ทุกอย่างเราปรึกษากัน
เค้าเคยถามเราว่า เค้าจะอ้วนหรือจะผอมดี เค้าเป็นเพื่อนที่ตลก เราชอบร้องไห้
เราเป็นมนุษย์ที่ขี้แยมากๆ และโดยเฉพาะตอนม ปลาย เป็นช่วงที่เรามีปัญหาในชีวิต
เรื่องที่บ้าน เรื่องพ่อแม่ การเรียน ที่เราไ่รู้จะเรียนอะไรต่อไปทางไหน
ทุกๆอย่าง เค้าคอยให้คำปรึกษา และคำปลอบใจเสมอ
เค้าเป็นคนขยัน ตลก มุ่งมั่น และอบอุ่น
เวลาที่เราเครียดๆ เช่นเรื่องเพื่อน เคยมีครั้งนึง ที่เราน้ำตาแตกกลางคาบวิทยาศาสตร์
เค้าก็เอามือมาลูบหัวเรา ท่ามกลางเพื่อนในกลุ่ม เรารู้สึกอบอุ่นร็สึกดี
ตอนที่เราโทรศัพท์หาย เค้าก็บ่นๆๆๆ และพาเราไปหาโทรศัพท์ 
ทำให้เรายิ้ม ทำให้เราหัวเราะ ตอนเรียงความ เค้าก็ไปเรียงความกับเรา
เราสร้างสารพัดปัญหา แต่เค้าก็เลือกที่จะอยู่ข้างๆเรา
คอยพูดให้กำลังใจเรา คอยหยอดเรา บอกว่าเราน่ารัก
คอยคุยกับเราในช่วงที่แย่ๆ คอยกดไลค์เฟสบุ้ค 
ตัวติดกัน และปรึกษาทุกเรื่องในชีวิตของกันและกัน เค้าจะชอบบอกว่าให้กลับบ้านดีๆนะ
อย่ากลับบ้านดึก เค้าจะชอบบอก ว่าให้ข่มตานอน ถ้านอนไม่หลับ
เค้าจะคอยเป็นห่วงเวลาเราเศร้า เวลาเราไม่ได้เรียน เค้าก็จะตามเหมือนเพื่อนปกติแหละ
แต่ไม่รู้ทำไมนะ เราถึงรู้สึกรักและเป็นห่วงมากๆเหมือนกัน
เค้าเคยจูงมือเราข้ามถนน แต่แปลก ตอนจูงอ่ะ เหมือนหนังตลกมากกว่า
เพราะเค้าเหมือนไม่ชอบชะนีอย่างเราเลย แต่สุดท้ายเค้าก็คอยจับมือเราข้ามถนน
คอยจับมือเราขึ้นในที่สูงๆ กินไอติมเป็นเพื่อนเรา
ส่วนเรา ก็รับฟังเรื่องโง่ๆของเค้า เวลาเค้าอยากพูดหรือแสดงตัวตนเราจะคอยยิ้มอยู่ข้างๆตลอด
เค้ามีปัญหาเรื่องครอบครัว อาจจะหนักกว่าเราด้วยซ้ำ
แต่ตลอดระยะเวลามอปลาย เค้าสู้มากๆ เค้าน่ารักมากๆ เค้าพยายามมากๆ
เค้าทำให้เราเห็น ว่าคนเราอ่ะ จะเป็นคนที่ดีขึ้นได้และมีความสุขได้ ด้วยตัวเราเอง
เค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองขึ้น ในขณะที่เราเปลี่ยนแปลงตัวเองลง
พอช่วงมอห้า เราเริ่มห่างๆกันเราเริ่มหยุดเรียนบ่อย
เค้าหล่อขึ้นเยอะเลย แต่เค้าก็เป็นเกย์เว้ย
เราเริ่มหวั่นไหว เพื่อนเริ่มล้อ เราเริ่มใกล้ชิดกัน ส่งเพลงให้กันด้วย
ช่วงที่มีปัญหาแล้วเราบอกว่าให้เค้าอ่ะปล่อยเราทิ้งไว้แบบไปอยู่กลุ่มอื่นเลยย
เค้าส่งเพลงการเดินทางมาให้เราด้วย ตอนนั้นเราก็คิดว่าให้กำลังใจ แต่เอาเข้าจริง TTใชหรออพึ่งมาเปิดฟัง
พอมอหก เราลองคุยกับเค้ามากขึ้นแบบมากกว่าเพื่อน สุดท้ายมันก็ใช่ แต่เราต้องหยุดเรียนและห่างกัน
เค้าติดมหาลัยที่ดีมากๆ ส่วนเราซิ่วอยู่บ้าน เค้าไปเจอผญคนใหม่ๆ เราก็คิดว่าเค้าชอบผญคนนั้นเเล้ว
เราทะเลาะกันหนักมาก เราโดนเค้าด่าหนักมาก จนกระทั่งเราห่างกันและไม่ได้เจอกันอีก
ผ่านมาปีนึง เราสอบติดมหาวิทยาลัยใกล้เคียงกับเค้า เค้าส่งสตก ยิ้มมาให้ 
เราเริ่มคุยกันเหมือนปกติ แต่เค้าบอกให้เราไปชอบคนใหม่ๆ
เราเลยอยากรู้ว่าที่ผ่านมาเค้าเคยชอบเราบ้างมั้ย
ก่อนเราซิ่วเราเคยตกลงจะลองคุยกันแบบแฟนอ่ะแต่มีเหตุให้เราต้องหยุดเรียน
และเค้าก็บอกว่าเราน่าจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้เนอะ เค้าแอบมองเราด้วย555
เราไม่ยอมแพ้ เพราะเรามีความฝันเดียวกับเค้าเหมือนกันคือคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกับเค้า
เราจึงซิ่วอีกปี แต่ปีนี้เราป่วยอีกแล้ว เราจึงเรียนที่เดิมแต่เป็นคณะที่เราชอบ
ตอนนี้ สองปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน เค้าอยู่ปีสาม ส่วนเราอยู่ปีหนึ่ง เราห่างกันไปเรื่อยๆ
เราโมโหกับการที่เค้าด่าเราปีนั้น เราจึงด่าเค้าบอกว่าเค้าเป็นผชที่แย่มากๆ
บอกว่าทำไม เหตุผลทำไมเราถึงซิ่วบลาๆ บอกทุกอย่างที่เป็นเราด้วยความโมโห
หลังจากนั้น เค้าเลยขึ้นรูปโปรไฟล์เป็นรูป บีกินอะเกน แต่ เค้ากลับบอกกับเราว่าอยากอยากกลับมาคุยแบบแฟน
เราดีใจมากก ตื้นตัน ในที่สุด คำตอบที่เรารอมาสองปี ก็ได้เฉลยสักที
แต่ ด้วยความที่เราคิดว่าเค้าไม่ได้ชอบ หลังจากที่ด่าเราปีนั้น เราจึงสภาพแย่มากๆ ทำทุกอย่างเพื่อให้ไม่เป็นตัวเองคนเดิม
เราไม่ออกกำลังกาย ตัดผมสั้นถึงติ่งหู ย้อมผมสำแดง ผิวคล้ำ 
แล้วเราก็รู้นิสัยเค้า ว่าเค้าเป็นคนที่สเปคสูงมาตลอดแหละ พอเค้าเห็นรูปโปรไฟล์เรา
เค้าเลยบอกเราว่า กลับมาคุยไม่ได้แล้วเพราะเราไม่เหมือนเดิมเราเปลี่ยนไปและเค้าก็มีผญคนใหม่ๆ
ที่น่ารักและโปรไฟล์ดี อยู่รายล้อมเยอะอยู่นะ แต่เค้าบอกว่า เค้าเสียใจ 
เค้าอยากเลือกเรา แต่มันผิดจังหวะเวลาไปแล้วเพราะเราก็อยากซิ่วอีกปี ซึ่ง
เราอยากเรียนคณะนั้นและที่นั่นจริงๆ ครอบครัวเรามีปัญหาด้วย เราต้องเข้าที่นั่นค่อนข้างจำเป็น
เป็นมหาวิทยาลัยที่มีทุนการศึกษาที่ดีมากๆ เรายอมซิ่วสามปี เพื่อที่จะเข้าอักษรจุฬา
ซึ่งเราก็เรียนอยู๋ที่เกษตรบางเขนตอนนี้ กลายเป็นว่าเราจะซิ่วสามปี
เราคุยกันอีกครั้ง เคลียร์กันว่าจะเป็นเพื่อน แต่เราถามความรู้สึกเค้าตอบว่าไม่ได้ชอบแต่เราอ่ะไม่เชื่อ คือเราเชื่อแหละว่าตอนนี้อ่ะไม่หรอกหรือเป็นไปไม่ได้แล้ว แต่ทีผ่านมา เค้าก็น่าจะเคยชอบไม่งั้น เค้าคงไม่อยากกลับมาคุยแบบแฟนกับเราหรอกเนอะ แล้วเราก็จับความรู้สึกตอนคุยกับเค้าได้ เราเลยฝากเพลง ฝากไว้กับดาว ให้เค้าผ่านเฟสบุ้ค แต่ไม่ได้ส่งให้หน้า เราแค่โพสต์เฉยๆ เราว่าเค้าเห็น และเค้าก็รับรู้ด้วย เค้าคงเศร้านิดๆแหละ แต่ก็ไม่ต่างจากเราหรอก แต่อาจจะต่างนิดนึงไม่รู้ดิ แต่เราเศร้าเป็นบ้าเลย เราร้องไห้มาสามปีเพื่อรอฟังคำนั้น และเราก็ต้องร้องไห้อีก เพราะเราอาจจะต้องจากกันไปตลอดกาล หมายถึง เราคงไม่ได้กลับมาเป็นอะไรกันแล้ว เพราะเราต่างกันสินะ คนเราทุกคน จะมีสเปคข้อนึงที่เป็นข้อต้องห้ามสำหรับคนที่เรารัก เค้าก็สเปคของเค้าและเค้า ก็มีสิทธิเลือกไม่แปลก และเราก็เข้าใจด้วย แต่เค้าจะเป็นความทรงจำดีๆของเรา เหมือนที่เค้าเคยบอกว่าอยากเก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำ แม้เราจะเจอกันตอนที่มันสายไป แต่สุดท้าย เราก็อยากบอกเค้าว่า เราไม่คิดเลยว่าเราจะชอบแก เราอุส่าห์ห้ามใจไม่ชอบเพื่อนนะ แกไม่ใช่ผชด้วย ไม่ใช่สเปคอีกต่างหาก แต่พอเราห่างจากแกมา ซึ่งเราก็รู้สึกได้ว่าแกเศร้าเหมือนกัน เรากลับรู้สึกว่าแกมีค่ากับเรามาก มีค่ามากๆ  เป็นหัวใจของเราเลยแหละ เพราะเวลาที่เราเจอเรื่องแย่ๆ แกมัจะเป็นคนที่เวลาเรานึกถึง แล้วเราจะรู้สึกดีขึ้นตลอดเลย เราอยากเล่าเรื่องเยอะแยะเลยให้แกฟังเหมือนเมื่อก่อน เราอยากฟังเรื่องที่แกเล่า อยากเจอ อยากได้ยินเสียง อยากสนิทกับแกเหมือนเดิม แต่เราต้องเดินคนละทางกันแล้ว เราไม่รู้ว่า ต่อจากนี้ไป เราจะเจออะไรในชีวิตอีก แต่เราไม่อยากให้แกหายไปจากชีวิตเราเลย หรือถึงชีวิตจริงเราจะไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว แต่เรายังคิดถึงแกบ่อยๆ และยังมีแกในเฟสบุ้คกับไลน์ ก็โอเค = = 555 แต่แกอยู่ในใจเรามาตลอดเลย ไม่รู้ว่าชอบตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว ชอบมากๆ  ขอบคุณ ที่เข้ามาทำให้รู้จัก ว่ารักใครสักคนมากๆมันเป็นยังไง บางครั้ง ความสัมพันธ์ก็ไม่ต้องมีชื่อเรียก เพียงเพื่อผ่านมา แต่ไม่ผ่านไป เพราะแกจะอยู่ในใจเราเสมอ