เราเจอกันช้าไป

ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งครับเรารู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมเธอเป็นคนที่น่ารัก พูดเพราะ ใจดี เลยทำให้ผมคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลยครับ แต่พอเวลาผ่านไปผมก็ได้มีโอกาศไปช่วยงานเธอ ทำให้เราเจอกันบ่อยขึ้น มีการถูกเนื้อต้องตังกันหลายๆครั้งจนผมเริ่มที่จะหวั่นๆนิดๆแต่เธอก็มีแฟนที่คบกันมาตัว 6 ปีแล้วครับ พอหลังจากนั้นมาเราก็ยังเจอกันอยู่ผมรู้สึกว่าเธอชอบเข้ามาหาผมบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเธอ จากนั้นผมก็ได้ไปเที่ยวกันเพื่อนๆมัธยมที่ทะเลเค้าก็ไปด้วยครับแต่พอเราไปเที่ยวเค้าก็มักจะอยู่กับผมสองคนตลอดๆจำทำให้เพื่อนๆสังเกตุว่าเราเป็นอะไรกันแน่จากนั้นผมก็เลยถามเธอไปตรงๆครับว่าคิดอะไรกับผมอยู่รึเปล่าเพราะผมก็รู้สึก เค้าก็บอกว่าเค้ารู้สึกเหมือนกับที่ผมรู้สึกครับผมก็เลยบอกให้ไปคุยกับแฟนดูก่อนไหมเพราะไม่งั้นมันจะดูแย่ลงไปเรื่อยๆเค้าก็เลยไปบอกแฟนเค้าครับแล้วก็บอกผมว่าทุกครั้งที่อยุ่กับแฟนเค้าอึดอัดมาก จะทำอะไรก็ไม่ได้ บางครั้งก็มีรำคาญบ้าง เลยเคยบอกเลิกกันไปหลายรอบอยู่ครับแต่ก็กลับมาคืนดีกันจนมาเรื่องของผมตอนแรกเค้าก็เลือกที่จะเลิกกับแฟนครับ แต่ด้วยการที่เค้าคบกันมานาน(ผมก็เข้าใจนะที่ผมทำไปมันไม่ดี) เค้าก็จะขู่ฆ่าตัวตายหลายรอบเลยครับถ้าไม่เลือกเค้าไอ่ตรงนี้ผมก็เข้าใจว่ามันเสียใจขนาดไหน จนเค้ามาบอกว่าแม่เค้าให้คบกันไปก่อนอีกประมาณครึ่งปีถ้ามันไม่โอเคเดี๋ยวเค้าว่ากันอีกที เค้าก็เลยบอกผมมางี้ผมก็เลยบอกว่าเข้าใจ แล้วผมก็เดินออกมาครับ จากนั้นพอเราเจอกันผมก็ทักบ้างแต่ก็มันรุ้สึกแปลกๆอ่ะครับ จนมางันหนึ่งเค้าก็ทักมาบอกว่าคิดถึงผม ผมก็บอกว่าผมก็รอได้นะเพราะผมก็รุ้สึกกับเธอไปแล้วอ่ะครับ เธอก็เลยบอกว่าโอเค เสียดายจังทำไมเราต้องเจอกันช้าไปด้วย ผมก็มีความสุขดีที่เป็นแบบนี้แต่มันก็รู้สึกผิดอ่ะครับ ผมก็เลยไม่รู้ว่าควรที่จะรอรึเปล่า