จากการลองได้ตั้งคำถามrelaxและเพื่อนมาตอบแบบเป็นกันเอง ถึงไม่ได้วิจัยจริงจัง พอหาข้อสรุปกลางๆได้ว่า....

กีฬาใครก็อยากชนะ ลึกๆ คนเราไม่ชอบความพ่ายแพ้
แต่ถ้าหากต้องแพ้ล่ะ กลุ่มนึงอาจจะรับไม่ได้เพราะอีโก้ หรือ เพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ
แต่สำหรับหลายคนผมสัมผัสได้ว่า ลึกๆ เราแค่อยากเห็นเลือดนักสู้ เหมือนที่เราเห็น เด็กคนนึง ใจสู้ ทั้งที่ตัวเล็กมาก สู้จนจากบอลเดินสาย ใต้สะพาน สู้จนไปถึงญี่ปุ่นครับ ถ้าแพ้ แล้ว แสดงความสู้มาได้จนเราเห็นแบบนั้น ผมบอกเลยครับ หลายคนจากการค่อนขอด จะกลับกลายเป็น ยอมรับ และ ให้กำลังใจ อย่างน้อยได้สู้ ได้ลุ้น ดูสนุก มันทดแทนผลการแข่งอย่างเดียวได้ครับ
ปล.เป็นการวิจัย จากสถาบัน k college of the mars
ครับ ผลงานที่ผ่านมาในการวิจัยที่โด่งดังของผม คือ วิจัยถุงกาว แฮร่
ปล.จริงๆเราหลายคน มองนักบอลบ้านเรายิ่งกวานักบอลนะ เพราะ บางทีเราฝากความหวังที่พวกเขามากเพราะ เรายังไม่สู้เท่าเขาเลย ชีวิตจริงเรามีข้อจำกัด เราอ้างนั่นอ้างนี่ เวลาเราทำอะไรอีกเยอะแยะ บางอารมณ์เราเลยไปฝากความหวังที่เขาเพื่อ ทดแทนความต้องการเรามากไป คล้าย หวังในตัวลูกมากๆ เพราะรู้สึกเป็นตัวแทน สมมุติ เรามีลูกไม่ฉลาด แต่ถ้าลูกเราขยัน สู้ถึงที่สุดแล้ว ใจเราจะเริ่มยอมรับ และ เคสรพในวิถีเขาเอง และ พร้อมเคียงข้าง น่าจะมีส่วนนะคับ