ถ้ามีปัญหาประมาณนี้ควรทำยังไงคะ

ที่บ้านค่อนข้างหัวโบราณยึดติดกับคำว่าไปทำงานเงินเดือนจะเอาตัวเองไม่รอดหรอก  ตอนนีหนู21. ไม่เคยมีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป ไม่เคยได้อิสระ ไม่เคยได้เลือกทางของตัวเอง อันนี้พอทนได้เพราะรักแม่เลยต้องทน แต่ตอนนี้มันไม่มีความสุขเลยค่ะ ตั้งแต่แม่เป็นหนี้ พ่อกับแม่ทะเลาะกันทุกวัน ยายก็พูดยุให้ทะเลาะกัน จะด่ายังไงก็ได้ แต่คำว่า"มาแต่ตัวมีความคิดเท่านี้จะไปทำะไรได้"เป็นคำพูดที่แม่ว่าให้พ่อ ยายกับอม่จะคิดว่าตัวเองพูดถูกเสมอไม่แคร์คนฟงเลยว่าจะรู้สึกยังไง เหมือนที่เขาพูดกันแหละค่ะ คนพูดไม่เคยจำ คนฟังมันไม่เคยลืม แค่หนูพูดอะไรก็ผิดหมด ประมานมาว่าหนูไม่มีสิทธิ์พูดแค่ผู้อาศัย หนูไม่คิดจะอยากได้ข้าวของจากทางแม่อะไรทั้งนั้น ที่ทนอยู่เพราะแม่มีหนูเป็นลูกคนเดียว ถ้าหนูออกจากบ้านคือพ่อก็ออกมาด้วย ทุกวันนี้พ่อไม่ได้เกาะแม่กินนะคะ พ่อทำงานทุกอย่าง งานในสวน หนักมากๆซึ่งหนูก็ทำกับพ่อ2คน ยิ่งมาเจอคำพูดทำร้ายจตใจชวนทะเลาะทุกวัน หนูสงสารพ่อ หนูควรทำยังไงดีคะ