ลัดฟ้า บทที่ (49)...รวงรังของปักษาอินทรี

ระหกเหเร่ไกลใจรอนร้าวเวหาหาวกว้างใหญ่ที่ใดหนาได้พักพิงอิงคอนผ่อนกายาหลุบปีกล้าระโหยอ่อนโรยแรง ค่ำคืนหวาดวิตกสะทกสะท้านรัตติกาลกลืนกลบเลือนลบแสงสายลมหวีดกรีดผ่านม่านไม้แปลงคล้ายเสียงแสร้งปีศาจแทรกบาดทร

จากเท่าที่ผมอ่านนิยายมาหลายๆเรื่อง อันนี้พูดถึงฝั่งนิยายแปลจีนนะครับ สิ่งที่เห็นชัดที่สุดคือ จุดเริ่มต้นของเรื่องมักจะทำให้พระเอกดูห่วยก่อนเสมอ แบบต้องโดนดูถูก โดนไล่ออกจากตระกูล แล้วค่อยมีสกิลอะไรโก

อาทิตย์ลับเหลี่ยม ขอบฟ้า นกกาเตรียมคืน รวงรัง ฉันนั่งย้อนดู ชีวิต ใครหนอคือผู้ ลิขิต