คือโดยส่วนตัวเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากทำอะไรหลายๆอย่างคนเดียวตลอด ไม่ยอมคนถ้าไม่ผิดจะไม่ยอมรับเด็ดขาดเป็นคนใจร้อนมากเวลาหงุดหงิดจะชอบอยู่คนเดียวเงียบชอบคิดมากคิดเกือบทุกอย่างเป็นคนพูดจาตรงๆ ไม่ชอบว่านินทาใครไม่ค่อยสนใจเรื่องคนอื่นจะรู้อีกก็ตอนที่มีคนมาเล่าให้ฟัง ทำงานคือทำงานเล่นคือเล่นชอบความเรียบร้อย แล้วก็ถึงเวลาจะต้องมาทำงานร่วมกับคนอื่น เริ่มทำงานหาเงินเรียนใช้จ่ายเองตั้งแต่อายุยังน้อยตอนนี้ก็โตล่ะ ทำงานมาก็หลายที่แต่มันมีประเด็นอยู่ว่าทำกี่ที่เราก็จะเจอแต่เพื่อนร่วมงานที่ไม่ชอบ เอาไปนินทามั่งเอาไปฟ้องเจ้านายบาง จิกกัดยิ่งกว่าสุนัขกัดอีก ตั้งแต่อายุน้อยยันรุ่นป้า อยากจะยกตัวอย่างสักที่ทำงาน2ที่ ที่มันหนักหน่วง
ที่แรก
ได้เข้ามาทำงานในนี้เพราะน้าชายฝากให้ หลังจากผ่านไปครึ่งวันข่าวเร็วมากทุกคนเกือบทั้งห้างรู้ว่าเป็นหลานของน้าชายเพราะมีผู้หญิงคนนึงเดินมาถามว่าเป็นอะไรกัน (ขอสงวนตำแหน่งนะคะ) แล้วมาทำงานได้2-3วันก็จะมีคนโน้นคนนี้มาเล่าเรื่องน้าชายให้ฟังตลอดว่าเป็นไง เราก็เลยถามน้าชายไป ก็แอบโดนดุๆว่าอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัว ซึ่งความจริงมันก็ไม่ควรไปยุ่งแหละพอทำไปสักระยะก็มีผู้หญิงคนนึง(ตอนนี้เป็นมนุษย์ป้าไปล่ะ) มาคุยกับเราง่ายๆคือนางมาตีสนิทเพราะอยากรู้เรื่องเล่าเรื่องน้าชายเรา ช่วงนั้นก็คือสนิทกับนางพอสมควร นางจะชอบเอาเรื่องของคนโน้นคนนี้มาเล่าให้ฟังตลอดถ้านางเกลียดใครเราต้องเกลียดตามค่อยเสี้ยมให้คนอื่นทะเลาะกัน แต่เรื่องที่นางมาเล่าให้เราฟัง ไม่เคยหลุดจากปากเราไปถึงบุคคลที่นางมาเราให้ฟังนะ เพราะเรามองว่าไม่ใช่เรื่องของเราเฉยๆไม่สนใจ แต่ก็มารู้ทีหลังว่านางก็เอาเราไปว่าลับหลังเหมือนกันซึ่งคนที่นางไปเล่าก็มาเล่าให้เราฟังอีกที สุดยอดไปเลยแม่!!! ตอนแรกที่รู้เราก็คิดว่าไม่จริงหรอกม้างคงไม่หนักหนา เอาไปเอามาของบอกว่าสุดๆไปเลยแก จนสุดท้ายหักดิบโดยการไม่พูดกับนาง แต่กลายเป็นว่านางเอาเราไปพูดเสียหายหนักมากว่า นางไม่คุยกับเราเพราะว่าเราเป็นเด็กไม่ดี คือว่สรุนแรงมากๆหลายอย่าง แต่เราก็รู้หมดทุกอย่างเราไม่ตอบโต้นะ ช่างแมร่ง!!แต่ก็โดนยังงั้นมาตลอด ที่นี้พอผ่านไปสักระยะเราก็โดนย้ายไปอีกจุดนึงอันนี้คือหนักเลย ว่าเราเอาเรื่องที่นางๆทั้งหลายไปฟ้องน้าชายฟ้องพวกผู้ใหญ่ หาว่าไปฟ้องจนพวกนางๆโดยว่า ทั้งๆที่เค้าลงมาเห็นกันเอง กลายเป็นว่าโดนเกลียดทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเป็นงงมาก มีครั้งนึงเราคุยกับน้องใช้ถ้อยคำหยาบๆประมาณนึงแล้ว1ในพวกนางผ่านมาพอดีเราก็ไม่สังเกตุ นางก็ไลน์มาหาเราเรียกเราอีขึ้นขึ้นกูใส่ แต่เราไม่หยาบด้วยหรอกเพราะเราไม่ได้หาเรื่องเราคุยกับน้อง แต่ก็ไม่มีเรื่องถึงขั้นตบตี แต่นางก็มาหาเรื่องแหละ ยอมรับว่าโมโหมากเกิดมาไม่เคยเจอคนแบบนี้คิดในใจอยากเอาพวกมาดักกระทืบมาก แต่ก็ไม่อยากไปเจอชาติหน้าให้จบชาตินี้พอ หลังจากนั้น2-3วันเราก็โดยย้ายที่ทำงานมาอยู่อีกที่นึงก็ดีที่ไม่ได้เจอนายๆทีถึงจะเจอแต่เราก็ไม่ได้ไปสนใจ
ที่ๆสอง (ที่ทำงานปัจจุบัน)
หลังจากมีประสบการณ์จากที่แรกมาแล้วก็เลยเลือกจะไม่ยุ่งไม่คุยกับใคร คุยก็ให้น้อยที่สุด เพราะไม่อยากมีปัญหา ใครมายุ่งเราก็จะทำให้เห็นเลยว่าเราไม่โอเคอย่ามายุ่งอย่ามาเยอะรำคาญ แต่ก็ไม่วายจนได้ขนาดไม่ยุ่งกับใคร ทีแรกคนเยอะ แต่ที่ๆสองคนไม่ถึง10คน ฟ้องนายขายเพื่อนเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มนุษย์ป้าเอย มนุษย์ฮา
พึ่งขึ้นเอยที่สุดเลยเว้ยแก อย่างล่าสุดอาจจะเป็นเพราะเราไปหักหน้าเค้ารึป่าวไม่รู้ คือจะฟ้องนายเอาผลงานแต่ปรากฏว่าเราไม่ได้ผิด (เราก็เลยคุยกับพี่อีกคนนึงว่าพี่ทำไม่มันยังงั้นยังงี้เก่งจังเลยในใจก็คิดว่าคงไปเล่าให้กันฟังแน่นอน) จากนั้นก็เลยแหกไปเลย แต่ก็เก่งนะหาเรื่องเราทุกวันจ้ะ แล้วเมื่อวานเราเรียกรถมารับกลับบ้าน เค้ามาถึงแล้วต้องออกจากที่ทำงานก่อน10นาทีเพื่อไปเตรียมตัวเก็บของเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย แปบเดียวไลน์หัวหน้าเข้ามาพร้อมรูปถ่ายไม่มีคนอยู่ ปกติก็ออกก่อน10นาทีตลอดเพื่อไปเตรียมตัว (มีเหตุผลอยู่แต่ไม่ขอพูดเนอะมันยาว) ทุกวันไม่มีปัญหาเมื่อวานมีปัญหาเลย
พอหลังจากเกิดเรื่องที่นางฟ้องเอาผลงานแล้วเราหักหน้านาง นางก็ตรึงใส่และไม่พูดกับเราแหละก็ทำให้ทุกคนตรึงใส่เราหมดร่วมถึงพี่อีกคนนึงที่ทำงานที่นี้คือก่อนหน้านี้เรารู้จักกันมาก่อนเพราะเคยมาทำงานที่นี้ก่อนที่มนุษย์ป้ามนุษย์เด็กฮา
พึ่งขึ้นนี้จะมา. เราก็จะคุ้นเคยกับพี่ๆรุ่นก่อนมากกว่าส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายคุยกันง่าย ตัดภาพมารุ่นนี้ผู้หญิงทั้งนั้น เลยโดนไม่ชอบไปโดยปริยาย แต่เราก็มีโพสต์เตือนๆไปในโซเชียลเพื่อเตือนบางแล้วแต่อาจจะไม่เป็นผล
คิดในใจอยากเอาพวกมาดักกระทืบไม่ใช่แค่ไอซียู แต่ให้มันขึ้นเมรุไปเลย แต่ก็ยังว่าเวรกรรมอีก
สุดท้ายนี้ก็ไม่ได้มีเจตนาจะว่าใครทำร้ายใครมันเป็นเรื่องที่จะพูดกับใครก็ลำบากใจจะเล่าให้พ่อแม่ฟังเค้าก็จะบอกว่าอย่าสนใจบลาๆๆๆๆๆ อารมณ์คนเรามันมีขีดจำกัดจริงๆ อยากระบาย อยากไขข้อข้องใจว่าควรทำตัวยังไง ต้องทำใจให้แข็งแค่ไหน...?... เรื่องมันยาวผิดพลาดยังไงอย่าว่ากันนะแค่โดนการกระทำของคนพวกนี้ก็บอบช้ำพอแล้ว ขอบคุณที่รับฟังขอบคุณทำให้มีพื้นที่ระบายแชร์ความรู้สึก......
เหนื่อยเหลือเกิน......
เพื่อนร่วมงานแบบ.......
ที่แรก
ได้เข้ามาทำงานในนี้เพราะน้าชายฝากให้ หลังจากผ่านไปครึ่งวันข่าวเร็วมากทุกคนเกือบทั้งห้างรู้ว่าเป็นหลานของน้าชายเพราะมีผู้หญิงคนนึงเดินมาถามว่าเป็นอะไรกัน (ขอสงวนตำแหน่งนะคะ) แล้วมาทำงานได้2-3วันก็จะมีคนโน้นคนนี้มาเล่าเรื่องน้าชายให้ฟังตลอดว่าเป็นไง เราก็เลยถามน้าชายไป ก็แอบโดนดุๆว่าอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัว ซึ่งความจริงมันก็ไม่ควรไปยุ่งแหละพอทำไปสักระยะก็มีผู้หญิงคนนึง(ตอนนี้เป็นมนุษย์ป้าไปล่ะ) มาคุยกับเราง่ายๆคือนางมาตีสนิทเพราะอยากรู้เรื่องเล่าเรื่องน้าชายเรา ช่วงนั้นก็คือสนิทกับนางพอสมควร นางจะชอบเอาเรื่องของคนโน้นคนนี้มาเล่าให้ฟังตลอดถ้านางเกลียดใครเราต้องเกลียดตามค่อยเสี้ยมให้คนอื่นทะเลาะกัน แต่เรื่องที่นางมาเล่าให้เราฟัง ไม่เคยหลุดจากปากเราไปถึงบุคคลที่นางมาเราให้ฟังนะ เพราะเรามองว่าไม่ใช่เรื่องของเราเฉยๆไม่สนใจ แต่ก็มารู้ทีหลังว่านางก็เอาเราไปว่าลับหลังเหมือนกันซึ่งคนที่นางไปเล่าก็มาเล่าให้เราฟังอีกที สุดยอดไปเลยแม่!!! ตอนแรกที่รู้เราก็คิดว่าไม่จริงหรอกม้างคงไม่หนักหนา เอาไปเอามาของบอกว่าสุดๆไปเลยแก จนสุดท้ายหักดิบโดยการไม่พูดกับนาง แต่กลายเป็นว่านางเอาเราไปพูดเสียหายหนักมากว่า นางไม่คุยกับเราเพราะว่าเราเป็นเด็กไม่ดี คือว่สรุนแรงมากๆหลายอย่าง แต่เราก็รู้หมดทุกอย่างเราไม่ตอบโต้นะ ช่างแมร่ง!!แต่ก็โดนยังงั้นมาตลอด ที่นี้พอผ่านไปสักระยะเราก็โดนย้ายไปอีกจุดนึงอันนี้คือหนักเลย ว่าเราเอาเรื่องที่นางๆทั้งหลายไปฟ้องน้าชายฟ้องพวกผู้ใหญ่ หาว่าไปฟ้องจนพวกนางๆโดยว่า ทั้งๆที่เค้าลงมาเห็นกันเอง กลายเป็นว่าโดนเกลียดทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเป็นงงมาก มีครั้งนึงเราคุยกับน้องใช้ถ้อยคำหยาบๆประมาณนึงแล้ว1ในพวกนางผ่านมาพอดีเราก็ไม่สังเกตุ นางก็ไลน์มาหาเราเรียกเราอีขึ้นขึ้นกูใส่ แต่เราไม่หยาบด้วยหรอกเพราะเราไม่ได้หาเรื่องเราคุยกับน้อง แต่ก็ไม่มีเรื่องถึงขั้นตบตี แต่นางก็มาหาเรื่องแหละ ยอมรับว่าโมโหมากเกิดมาไม่เคยเจอคนแบบนี้คิดในใจอยากเอาพวกมาดักกระทืบมาก แต่ก็ไม่อยากไปเจอชาติหน้าให้จบชาตินี้พอ หลังจากนั้น2-3วันเราก็โดยย้ายที่ทำงานมาอยู่อีกที่นึงก็ดีที่ไม่ได้เจอนายๆทีถึงจะเจอแต่เราก็ไม่ได้ไปสนใจ
ที่ๆสอง (ที่ทำงานปัจจุบัน)
หลังจากมีประสบการณ์จากที่แรกมาแล้วก็เลยเลือกจะไม่ยุ่งไม่คุยกับใคร คุยก็ให้น้อยที่สุด เพราะไม่อยากมีปัญหา ใครมายุ่งเราก็จะทำให้เห็นเลยว่าเราไม่โอเคอย่ามายุ่งอย่ามาเยอะรำคาญ แต่ก็ไม่วายจนได้ขนาดไม่ยุ่งกับใคร ทีแรกคนเยอะ แต่ที่ๆสองคนไม่ถึง10คน ฟ้องนายขายเพื่อนเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มนุษย์ป้าเอย มนุษย์ฮา
พอหลังจากเกิดเรื่องที่นางฟ้องเอาผลงานแล้วเราหักหน้านาง นางก็ตรึงใส่และไม่พูดกับเราแหละก็ทำให้ทุกคนตรึงใส่เราหมดร่วมถึงพี่อีกคนนึงที่ทำงานที่นี้คือก่อนหน้านี้เรารู้จักกันมาก่อนเพราะเคยมาทำงานที่นี้ก่อนที่มนุษย์ป้ามนุษย์เด็กฮา
คิดในใจอยากเอาพวกมาดักกระทืบไม่ใช่แค่ไอซียู แต่ให้มันขึ้นเมรุไปเลย แต่ก็ยังว่าเวรกรรมอีก
สุดท้ายนี้ก็ไม่ได้มีเจตนาจะว่าใครทำร้ายใครมันเป็นเรื่องที่จะพูดกับใครก็ลำบากใจจะเล่าให้พ่อแม่ฟังเค้าก็จะบอกว่าอย่าสนใจบลาๆๆๆๆๆ อารมณ์คนเรามันมีขีดจำกัดจริงๆ อยากระบาย อยากไขข้อข้องใจว่าควรทำตัวยังไง ต้องทำใจให้แข็งแค่ไหน...?... เรื่องมันยาวผิดพลาดยังไงอย่าว่ากันนะแค่โดนการกระทำของคนพวกนี้ก็บอบช้ำพอแล้ว ขอบคุณที่รับฟังขอบคุณทำให้มีพื้นที่ระบายแชร์ความรู้สึก......
เหนื่อยเหลือเกิน......