ส่วนตัวไม่เคยอ่านนิยายมาก่อน ฉากนี้ที่หนึ่งพูดแล้วยิ้มไปด้วยเหมือนว่าแค่เถียงแม่แบบคนไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ดูออกเลยว่าข้างในเจ็บปวดและสิ่งนั้นมันเป็นปม เช่น หนึ่งก็เพิ่งรู้ว่าหนึ่งเป็นลูกแม่ เท่าที่หนึ่งจำความได้
แม่ก็เอาแต่ดูแลผู้ชายคนอื่นๆ แม่เก่งจัง จำชื่อหนึ่งได้ด้วย แล้วตอนที่แม่พูดปิดในตอนท้าย หนึ่งก็นิ่งไปพักนึง
เหมือนพยายามแสดงออกว่าภายนอกเป็นหญิงกร้านโลก แต่ภายในบอบช้ำ
เป็นไปได้มั้ยว่าปมในจิตใจที่หล่อหลอมให้หนึ่งเป็นแบบนี้มาจากแม่ล้วนๆ
ฉากหนึ่งปะทะคารมกับแม่ เป็นไปได้มั้ยว่าปมในใจของนางเกิดจากแม่