ยอมรับกับ หัวใจ ว่าไม่กล้า
ตามที่ปรารถนา จะเสกสรร
ดั่งเดือนหลบ เร้นแสง แฝงเมฆพลัน
เมื่อตะวัน เยี่ยมฟ้า ต้องลาไกล
ใจซ่อนซบ หลบมุม สุมทรวงโศก
ดุจวิโยค จำแลง แกล้งไฉน
อ่อนระโหย โรยแรง สิ้นแสงใด
ช่วยผ่อนให้ รอยหม่น ร่วงหล่นลา
อยู่กับความ เดียวดาย ในชีวิต
หรือลิขิต สรวงส่ง ลงทัณฑ์ข้า
ให้ต้องรับ บทเศร้า “เขาสร้างมา”
มีน้ำตา เป็นเพื่อน อยู่เดือนปี
โลกกว้างใหญ่ กลับไร้ ซึ่งความหวัง
ต้องภินท์พัง สิ่งหมาย คล้ายหลีกหนี
“สุดที่รัก” ห่างไกล ไปทุกที
ดวงฤดี ขื่นขม ระทมระนัก
อยู่ไหนนะ คำว่ารักจากใครหนึ่ง
หรือกำแพงกั้นขึงตรึงสลัก
อาวรณ์หากลับหายไม่ท้วงทัก
จะสานรักอย่างไรหนอใจเรา
เส้นไยบาง ขวางไว้ ไม่บรรจบ
รักเลี่ยงหลบออกไปทำใจเหงา
เสมอมั่นประจำช้ำเป็นเงา
คงไม่มีแล้วเขา....ที่เฝ้ารอ...
...อยู่ไหนนะ คำว่ารักจากใครหนึ่ง?...
ตามที่ปรารถนา จะเสกสรร
ดั่งเดือนหลบ เร้นแสง แฝงเมฆพลัน
เมื่อตะวัน เยี่ยมฟ้า ต้องลาไกล
ใจซ่อนซบ หลบมุม สุมทรวงโศก
ดุจวิโยค จำแลง แกล้งไฉน
อ่อนระโหย โรยแรง สิ้นแสงใด
ช่วยผ่อนให้ รอยหม่น ร่วงหล่นลา
อยู่กับความ เดียวดาย ในชีวิต
หรือลิขิต สรวงส่ง ลงทัณฑ์ข้า
ให้ต้องรับ บทเศร้า “เขาสร้างมา”
มีน้ำตา เป็นเพื่อน อยู่เดือนปี
โลกกว้างใหญ่ กลับไร้ ซึ่งความหวัง
ต้องภินท์พัง สิ่งหมาย คล้ายหลีกหนี
“สุดที่รัก” ห่างไกล ไปทุกที
ดวงฤดี ขื่นขม ระทมระนัก
อยู่ไหนนะ คำว่ารักจากใครหนึ่ง
หรือกำแพงกั้นขึงตรึงสลัก
อาวรณ์หากลับหายไม่ท้วงทัก
จะสานรักอย่างไรหนอใจเรา
เส้นไยบาง ขวางไว้ ไม่บรรจบ
รักเลี่ยงหลบออกไปทำใจเหงา
เสมอมั่นประจำช้ำเป็นเงา
คงไม่มีแล้วเขา....ที่เฝ้ารอ...