ผมจบคณะทางด้านสายสุขภาพ เลือกเดินทางไม่ได้ใช้ทุนให้กับรัฐ เเต่มาทำงานในบริษัทยาเอกชนต่างชาติ ทุกวันนี้ทำงานมา 6 ปีเเล้ว

ตลอดเวลา 6 ปีที่ผ่านมา เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ทำให้ผมมาประจำอยู่ในภาคตะวันตกที่ไกลจากบ้านเกิด ผมอยู่คนเดียว มีเเค่ครอบครัวเเฟนเเละเเฟนผมที่รู้จักที่นี่ เเละพวกเค้าก็เอ็นดูผมมาก
บ้านเกิดผมอยู่ภาคใต้ เเม่ผมยังอยู่ที่นั่นกับน้องชายที่กำลังจะเรียนมหาวิทยาลัยจบ ส่วนพ่อผมทำงานที่ภาคกลาง
ผมกลับบ้านเดือนเว้นเดือน พ่อผมกลับบ้านก็กลับประมาณ 3 เดือนครั้ง (ผมกับพ่อทำงานไกลบ้านทั้งคู่)

ตอนนี้ผมอายุ 30 ปี และได้พบเเฟนที่อยากจะใช้ชีวิตร่วมด้วย (ยังไม่ได้เเต่งงาน) บ้านเเฟนอยู่ที่ภาคตะวันตก ซึ่งผมคิดอยู่เสมอว่าถ้าเเต่งงาน ผมต้องมาใช้ขีวิตที่นี่ และไม่ได้กลับไปดูเเลเเม่ที่ตอนนี้อายุ 62 ปี เเต่ท่านยังเเข็งเเรงดี และอยู่กับน้องชายที่เรียนอยู่

งานที่ผมทำต้องไปโรงพยาบาลทุกวัน และผมนึกถึงเเม่ผมตลอดว่าเวลาท่านเเก่เฒ่า ผมจะจัดการดูเเลท่านให้ดียังไง เพราะผมอยู่ไกลบ้าน ซึ่งอนาคตเองผมอาจจะพาท่านมาอยู่ด้วย เเต่ทุกอย่างมันไม่เเน่นอน ท่านอาจจะไม่อยากมา อยากอยู่ที่นั่น

ผมจึงอยากถามในความคิดเห็นทางพุทธศาสนา สิ่งเหล่านี้ คือกรรม คือโชคชะตา หรือคืออะไร ที่ทำให้ชีวิตเเต่ละคนต้องมาอยู่ไกลบ้าน และมาพบเจอคนที่เรากำลังคบ เเละอาจจะเเต่งงานในอนาคต เเต่เค้าก็ไม่ได้อยู่ในภูมิภาคเดียวกับบ้านของเรา  ถ้าต่อไปอนาคตของเราเเต่งงานกับคนที่อยู่ไกลบ้าน ก็จะห่างไกลกับพ่อเเม่ ที่อายุมากขึ้นทุกวัน

สิ่งเหล่านี้เป็นกรรม ใช่หรือเปล่าครับ ...
อยากขอความเห็นทางพุทธศาสนา เพื่อความสบายใจของตนเอง และเข้าใจในชีวิต

ขอบคุณครับ