ตามหัวข้อเลยค่ะ อยากสอบถามผู้ที่เคยมีประสบการณ์การสู่ขอ หรือ การเข้าหาผู้ใหญ่ มาก่อน ว่าช่วงเวลาตรงนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้างคะ
เกริ่นก่อนว่า แม่เราเป็นคนหัวโบราณมาก เมื่อถามถึงเรื่องนี้ หรือลองคุยเรื่องนี้กับแม่ทีไร แม่จะพูดแค่ว่า "เรื่องนี้ต้องให้ผู้ใหญ่คุยกัน"
เรากับแฟนคบกันปีนี้เป็นปีที่ 7 แล้วค่ะ วัยทำงานทั้งคู่ ฐานะปานกลาง และเมื่อวานนี้แฟนได้มีการมาพบและเริ่มพูดคุยกับแม่เรื่องนี้คร่าวๆ เนื่องจากต้องการวางแผนการเงินและชีวิตหลังจากนี้ให้ชัดเจน
ถามแม่ว่า แม่มีความเห็นอย่างไรเรื่องการแต่งงาน? (ก็คืออยากทราบว่าจะเรียกเท่าไหร่นั้นแหละ)
แม่เราให้คำตอบไปว่า "ขอแค่ถูกต้องตามประเพณี เรื่องการจัดงานจะจัดเล็กใหญ่ยังไงก็แล้วแต่เราจะจัด แต่ให้คิดว่า
จะทำยังไงไม่ให้น้อยหน้าคนอื่น และญาติพี่น้อง ให้เกียรติพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย และต้องตามประเพณี"
เรามองว่าเป็นคำตอบที่กำกวมมาก เห็นด้วยเรื่องประเพณี และไม่ค่อยเห็นด้วยเรื่องที่ว่าไม่ให้น้อยหน้าคนอื่น เพราะแต่ละคนมีความสะดวกไม่เหมือนกัน
ส่วนตัวเราและแฟนไม่ได้อยากจัดใหญ่โต เพราะเรามีความคิดว่า ไม่อยากเอาเงินมาลงทุนกับงานแต่งจนหมด เคยนึกเพ้อฝันถึงงานแต่งใหญ่ๆ สวยๆ เหมือนกัน แต่ในความเป็นจริง เงินแสนไม่ได้หาได้ง่ายเหมือนเสกมา ไม่ได้อยากเดือดร้อนพ่อแม่เรื่องนี้ด้วย และไม่ต้องการกู้เงินมาเพื่อจัดงาน
เพราะเราเห็นพี่เราแต่งงาน และให้พ่อแม่กู้เงินมาเพื่อไปสู่ขอเจ้าสาว เราไม่ค่อยเห็นด้วย กับเรื่องนี้มากๆ แต่เท่าที่เราเคยคุยเรื่องนี้บ้าง เหมือนแม่เราจะดูภูมิใจมาก ที่ป้ากับลุง (พ่อแม่พี่) กู้เงินมาจัดงานให้ลูกได้ เพราะบอกว่า ก็ทำเพื่อลูก อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น ไม่ทำเพื่อลูก จะทำเพื่อใคร?
เราเองมีความคิดอยากหมั้นไว้ก่อน หรือจดทะเบียนไว้ เพราะแฟนอาจมีโอกาสไปทำงานต่างประเทศ และเมื่อพร้อมเรื่องเงินก็จัดงานแต่ง เป็นหน้าเป็นตาให้พ่อแม่ แต่แม่ไม่เห็นด้วย แม่บอกว่า งานหมั้นคืองานแต่ง ถ้าจะหมั้นก็แต่งไปเลยจะดีกว่า
เมื่อวานคำตอบที่ได้มีแต่ธรรรมะ และหลักคำสอนเรื่องชีวิตคู่ ซึ่งไม่ใช่คำตอบของคำถามเลย บอกแค่ว่า เรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่คุยกัน เด็กๆ วางแผนกันไป (จะวางแผนได้ยังไง เมื่อไม่รู้เป้าหมายว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรชัดเจน) และเรื่องสินสอดก็ให้ไปคิดเอาเองว่าเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม
สรุปคือ เมื่อวานไปคุยสอบถาม แต่ได้คำถามมาเป็นคำตอบ
เราเข้าใจว่าเรื่องนี้คุยกันครั้งเดียวไม่จบ และคุยกันเองคงไม่ได้เหมือนกัน สุดท้ายก็ต้องให้พ่อแม่มาคุยอยู่ดี แต่เรามองว่า มันเป็นงานแต่งของเราเอง หลังแต่งงานก็เป็นชีวิตคู่ของเรา เราก็อยากมีส่วนตัดสินใจหรือรับฟังบ้าง
สิ่งที่อยากจะถามมีมากมายไปหมด เพราะไม่เคยมีประสบการณ์การแต่งงานมาก่อน ไม่เคยเป็นผู้ช่วยเดินเรื่องงานอื่นด้วย จึงไม่รู้ว่ามีลำดับเหตุการณ์อะไรบ้าง อะไรควรไม่ควร
แต่ที่อยากขอคำแนะนำจากผู้ประสบการณ์ตรงนี้ ช่วยชี้แนะคือ
1. เรื่องที่บอกให้ผู้ใหญ่คุยกัน นี่เขาจะคุยอะไรกันคะ?
2. ตามหลักประเพณีที่พูดกันมานานนี่คืออะไรบ้างคะ มันมีขั้นตอนอย่างไรบ้าง
3. จะทำอย่างไร ให้แม่ยอมรับฟังความคิดเห็นจากเราบ้าง แบบสบายใจทั้งคู่ หรือยอมตกลงคนละครึ่งทาง
ส่วนตัวอยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องค่ะ ไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่เราก็อยากตามใจตัวเองเหมือนกัน
อีกคำถามที่อยากถามคือ เราจะไปเที่ยวสองต่อสองกับแฟน แบบสบายใจทั้งตัวเราและพ่อแม่ ได้ยังไงดีคะ
ทุกวันนี้ไม่เคยไปเที่ยวค้างคืนกับแฟน 2 ต่อ 2 เลยค่ะ เหตุเพราะพ่อแม่เป็นห่วง และบอกดูไม่ดี แต่ไปกับครอบครัวแฟนได้ คือ แค่ไปกัน 2 คนไม่ได้ เราอึดอัดมาก เราอยากไปเที่ยวบ้าง แต่ไม่อยากโกหก ครั้นจะบอกความจริง ก็จะมีปัญหาอีก
เรายังเป็นวัยรุ่นที่อยากจะไปเที่ยวบ้าง เพราะครอบครัวเราก็ไม่เคยพาไปเที่ยวไหน ทำแต่งาน (บ้านเรามีกิจการของตัวเอง แต่ไม่ได้ใหญ่มาก) พอมีงาน มีเงิน ก็อยากไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ กับเพื่อนก็ไม่ค่อยมี ที่เที่ยวด้วยกันได้ ก็คงมีแค่แฟนนี่แหละค่ะ
เราฝันอยากจะไปเที่ยวญี่ปุ่นสักครั้ง เมื่อหาเงินได้เองแล้ว พอเจอโปรถูกๆ ก็อยากไป อยากจอง จะไปคนเดียวพ่อแม่ก็ห่วงเรื่องที่ไปคนเดียว จะไปกับแฟน พ่อแม่ก็ห่วงอีกเรื่อง ซึ่งทำให้เราอึดอัดมาก เราแค่อยากไปเที่ยว อยากเห็นสิ่งที่เราฝันมาตลอด อยากรั้น อยากดื้อ อยากเอาแต่ใจตัวเอง ก็กลัวพ่อแม่จะเสียใจ แต่ตัวเองกลับเสียใจเองที่ปล่อยโอกาสไป
เราใช้ชีวิตด้วยความกลัวมาแต่เด็ก ถูกปลูกฝังว่า อย่าทำให้พ่อแม่เสียใจ บางที บางเรื่องเราอยากตามใจตัวเองบ้าง ก็จะชอบฉุดคิดขึ้นมาว่าจะทำให้พ่อแม่เสียใจบลาๆ มันอาจจะเป็นข้ออ้างในความป๊อดเราเอง แต่ยอมรับว่ามันมีอิทธิพลกับเรามากๆ และพยายามเปลี่ยนมันอยู่ แต่รู้สึกไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
---------
สุดท้ายนี้ หากเราพิมพ์ หรือใช้คำพูดไหนผิดพลาดไป ทำให้อาจเกิดความเข้าใจผิด หรือมึนงง ต้องขออภัยด้วยนะคะ
เราพยายามสื่อให้ใกล้เคียงความรู้สึก และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานมากที่สุด
ขอคำชี้แนะจากพี่ๆ ที่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
เวลาคุยเรื่องแต่งงาน ผู้ใหญ่คุยอะไรกันเหรอคะ? แล้วจะคุยกับแม่ยังไง ให้แม่รับฟังความเห็นจากเราบ้าง
เกริ่นก่อนว่า แม่เราเป็นคนหัวโบราณมาก เมื่อถามถึงเรื่องนี้ หรือลองคุยเรื่องนี้กับแม่ทีไร แม่จะพูดแค่ว่า "เรื่องนี้ต้องให้ผู้ใหญ่คุยกัน"
เรากับแฟนคบกันปีนี้เป็นปีที่ 7 แล้วค่ะ วัยทำงานทั้งคู่ ฐานะปานกลาง และเมื่อวานนี้แฟนได้มีการมาพบและเริ่มพูดคุยกับแม่เรื่องนี้คร่าวๆ เนื่องจากต้องการวางแผนการเงินและชีวิตหลังจากนี้ให้ชัดเจน
ถามแม่ว่า แม่มีความเห็นอย่างไรเรื่องการแต่งงาน? (ก็คืออยากทราบว่าจะเรียกเท่าไหร่นั้นแหละ)
แม่เราให้คำตอบไปว่า "ขอแค่ถูกต้องตามประเพณี เรื่องการจัดงานจะจัดเล็กใหญ่ยังไงก็แล้วแต่เราจะจัด แต่ให้คิดว่า จะทำยังไงไม่ให้น้อยหน้าคนอื่น และญาติพี่น้อง ให้เกียรติพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย และต้องตามประเพณี"
เรามองว่าเป็นคำตอบที่กำกวมมาก เห็นด้วยเรื่องประเพณี และไม่ค่อยเห็นด้วยเรื่องที่ว่าไม่ให้น้อยหน้าคนอื่น เพราะแต่ละคนมีความสะดวกไม่เหมือนกัน
ส่วนตัวเราและแฟนไม่ได้อยากจัดใหญ่โต เพราะเรามีความคิดว่า ไม่อยากเอาเงินมาลงทุนกับงานแต่งจนหมด เคยนึกเพ้อฝันถึงงานแต่งใหญ่ๆ สวยๆ เหมือนกัน แต่ในความเป็นจริง เงินแสนไม่ได้หาได้ง่ายเหมือนเสกมา ไม่ได้อยากเดือดร้อนพ่อแม่เรื่องนี้ด้วย และไม่ต้องการกู้เงินมาเพื่อจัดงาน
เพราะเราเห็นพี่เราแต่งงาน และให้พ่อแม่กู้เงินมาเพื่อไปสู่ขอเจ้าสาว เราไม่ค่อยเห็นด้วย กับเรื่องนี้มากๆ แต่เท่าที่เราเคยคุยเรื่องนี้บ้าง เหมือนแม่เราจะดูภูมิใจมาก ที่ป้ากับลุง (พ่อแม่พี่) กู้เงินมาจัดงานให้ลูกได้ เพราะบอกว่า ก็ทำเพื่อลูก อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น ไม่ทำเพื่อลูก จะทำเพื่อใคร?
เราเองมีความคิดอยากหมั้นไว้ก่อน หรือจดทะเบียนไว้ เพราะแฟนอาจมีโอกาสไปทำงานต่างประเทศ และเมื่อพร้อมเรื่องเงินก็จัดงานแต่ง เป็นหน้าเป็นตาให้พ่อแม่ แต่แม่ไม่เห็นด้วย แม่บอกว่า งานหมั้นคืองานแต่ง ถ้าจะหมั้นก็แต่งไปเลยจะดีกว่า
เมื่อวานคำตอบที่ได้มีแต่ธรรรมะ และหลักคำสอนเรื่องชีวิตคู่ ซึ่งไม่ใช่คำตอบของคำถามเลย บอกแค่ว่า เรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่คุยกัน เด็กๆ วางแผนกันไป (จะวางแผนได้ยังไง เมื่อไม่รู้เป้าหมายว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรชัดเจน) และเรื่องสินสอดก็ให้ไปคิดเอาเองว่าเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม
สรุปคือ เมื่อวานไปคุยสอบถาม แต่ได้คำถามมาเป็นคำตอบ
เราเข้าใจว่าเรื่องนี้คุยกันครั้งเดียวไม่จบ และคุยกันเองคงไม่ได้เหมือนกัน สุดท้ายก็ต้องให้พ่อแม่มาคุยอยู่ดี แต่เรามองว่า มันเป็นงานแต่งของเราเอง หลังแต่งงานก็เป็นชีวิตคู่ของเรา เราก็อยากมีส่วนตัดสินใจหรือรับฟังบ้าง
สิ่งที่อยากจะถามมีมากมายไปหมด เพราะไม่เคยมีประสบการณ์การแต่งงานมาก่อน ไม่เคยเป็นผู้ช่วยเดินเรื่องงานอื่นด้วย จึงไม่รู้ว่ามีลำดับเหตุการณ์อะไรบ้าง อะไรควรไม่ควร
แต่ที่อยากขอคำแนะนำจากผู้ประสบการณ์ตรงนี้ ช่วยชี้แนะคือ
1. เรื่องที่บอกให้ผู้ใหญ่คุยกัน นี่เขาจะคุยอะไรกันคะ?
2. ตามหลักประเพณีที่พูดกันมานานนี่คืออะไรบ้างคะ มันมีขั้นตอนอย่างไรบ้าง
3. จะทำอย่างไร ให้แม่ยอมรับฟังความคิดเห็นจากเราบ้าง แบบสบายใจทั้งคู่ หรือยอมตกลงคนละครึ่งทาง
ส่วนตัวอยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องค่ะ ไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่เราก็อยากตามใจตัวเองเหมือนกัน
อีกคำถามที่อยากถามคือ เราจะไปเที่ยวสองต่อสองกับแฟน แบบสบายใจทั้งตัวเราและพ่อแม่ ได้ยังไงดีคะ
ทุกวันนี้ไม่เคยไปเที่ยวค้างคืนกับแฟน 2 ต่อ 2 เลยค่ะ เหตุเพราะพ่อแม่เป็นห่วง และบอกดูไม่ดี แต่ไปกับครอบครัวแฟนได้ คือ แค่ไปกัน 2 คนไม่ได้ เราอึดอัดมาก เราอยากไปเที่ยวบ้าง แต่ไม่อยากโกหก ครั้นจะบอกความจริง ก็จะมีปัญหาอีก
เรายังเป็นวัยรุ่นที่อยากจะไปเที่ยวบ้าง เพราะครอบครัวเราก็ไม่เคยพาไปเที่ยวไหน ทำแต่งาน (บ้านเรามีกิจการของตัวเอง แต่ไม่ได้ใหญ่มาก) พอมีงาน มีเงิน ก็อยากไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ กับเพื่อนก็ไม่ค่อยมี ที่เที่ยวด้วยกันได้ ก็คงมีแค่แฟนนี่แหละค่ะ
เราฝันอยากจะไปเที่ยวญี่ปุ่นสักครั้ง เมื่อหาเงินได้เองแล้ว พอเจอโปรถูกๆ ก็อยากไป อยากจอง จะไปคนเดียวพ่อแม่ก็ห่วงเรื่องที่ไปคนเดียว จะไปกับแฟน พ่อแม่ก็ห่วงอีกเรื่อง ซึ่งทำให้เราอึดอัดมาก เราแค่อยากไปเที่ยว อยากเห็นสิ่งที่เราฝันมาตลอด อยากรั้น อยากดื้อ อยากเอาแต่ใจตัวเอง ก็กลัวพ่อแม่จะเสียใจ แต่ตัวเองกลับเสียใจเองที่ปล่อยโอกาสไป
เราใช้ชีวิตด้วยความกลัวมาแต่เด็ก ถูกปลูกฝังว่า อย่าทำให้พ่อแม่เสียใจ บางที บางเรื่องเราอยากตามใจตัวเองบ้าง ก็จะชอบฉุดคิดขึ้นมาว่าจะทำให้พ่อแม่เสียใจบลาๆ มันอาจจะเป็นข้ออ้างในความป๊อดเราเอง แต่ยอมรับว่ามันมีอิทธิพลกับเรามากๆ และพยายามเปลี่ยนมันอยู่ แต่รู้สึกไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
---------
สุดท้ายนี้ หากเราพิมพ์ หรือใช้คำพูดไหนผิดพลาดไป ทำให้อาจเกิดความเข้าใจผิด หรือมึนงง ต้องขออภัยด้วยนะคะ
เราพยายามสื่อให้ใกล้เคียงความรู้สึก และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานมากที่สุด
ขอคำชี้แนะจากพี่ๆ ที่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ