เราแต่งงานย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านสามี ประมาณ2ปีกว่า มีลูก1คน เรากับสามีคบกันมาประมาณ10ปี ทะเลาะกันบ้างดีกันบ้าง เที่ยว เล่น กินด้วยกันมาตลอด มีสุขมีทุกก็ร่วมกันมา ก่อนหน้าที่จะแต่งงาน ก็ไปๆมาๆบ้านสามี ไม่เคยค้าง แต่พอแต่งงานย้ายเข้ามาอยู่ และมีลูก แม่สามีก็เข้ามามีบทบาทขึ้นเรื่อยๆิด้วยความที่เรามีลูกคนแรก และบวกกับอาการหลังคลอด และบวกกับสภาพแวดล้อมและคนรอบข้างที่เข้ามามีบทบาทจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง จึงทำให้เราเก็บๆๆๆมาเรื่อยๆจนวันนึงระเบิดขึ้นมา และกลายเป็นว่า หลังจากที่มีปัญหากัน เราแสดงพฤติกรรม ก้าวร้าว และไม่เกรงใจเค้าอีก เค้าก็ยังคงจู้จี้กับเรากับลูกเรา แต่เริ่มน้อยลง และเริ่มทำอะไรที่เราไม่รุ้มากขึ้น แอบพูดแอบทำลับหลังเราตลลอด(เรื่องลูก) จนเราไม่ไว้ใจ คาราคาซังกันแบบนี้มาประมานเกือบปี
วันนึงเรามีปัญหามีปากเสียงกันรุนแรง และเราก้อเลยพาลูก ย้ายมาอยู่บ้านตัวเอง เพราะคำว่า "ออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบ"พ่อแฟนพูด) เราจึงไม่คิดจะกลับไป  ด้วยความที่บ้านเราใกล้กันิแฟนเราก้อไปๆมาๆ บางวันมา บางวันไม่มา
จนความสัมพันของเรากับแฟนเริ่มถอยลงถอยลงเรื่อยๆ เราไม่รู้จะแก้ปัญหายังงัย เราชวนแฟนออกมาอยู่ด้วยกัน มาสร้างครอบครัวกันเอง แต่ยังกลับไปดูแลพ่อแม่ได้ปกติ แค่กลับมานอนกับครอบครัวเท่านั้น แต่แฟนเราก็ไม่มี อาจจะเพราะเป็นห่วงพ่อแม่ เค้า เราว่ามันเป็นเรื่องดีที่เค้ารักพ่อแม่ แต่เราก็ยังอยากมีสามี มีพ่อของลูก อยุ่  ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ เราควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีคะ

****ปล.พิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่อง ขออภัยมือใหม่หัดเล่าค่ะ😊😊