มันอาจฟังดูแปลกๆนะครับที่จะเลิกชอบคนๆนึงเพียงเพราะเค้าไม่แคร์เรา ทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกับเค้า
ตอนนี้ผมกับเค้าเป็นเพื่อนกัน
ตอนแรกที่ผมย้ายมาร.ร.ใหม่ ผมไม่รู้จักใครเลย ผมไม่คุยกับใครเลย จนเธอเดินมาชวนผมคุย ตอนนั้นผมดีใจมากเพราะจะมีเพื่อนแล้ว ครั้งแรกที่เจอเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่นิสัยน่ารักมากๆ ผมชอบคุยกับเธอมาก มีความสุขทุกครั้ง เธอทำให้ผมสบายใจ เธอเป็นคนเรียนไม่เก่ง เธอจึงขอให้ผมช่วยสอนเธอเวลาว่างหรือช่วงใกล้สอบ ซึ่งผมยินดีช่วยอยู่แล้ว เพราะเธอเป็นเพื่อนคนแรกในร.ร.ใหม่ ผมจึงพยายามแคร์เธอทุกอย่าง ดูแลเธอให้ดีที่สุด
พอรู้จักไปสักพัก ผมก็รู้สึกว่านิสัยเธอเปลี่ยนไป จริงๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่ขี้นินทาชาวบ้าน มองโลกในแง่ร้ายตลอด นิสัยค่อนข้างเห็นแก่ตัว(ผมดูจากการตอบคำถามของเธอนะ) เธอเคยพูดว่า"ถ้ามีแฟนแล้วต้องอยู่ไกลกับแฟนก็จะเลิกกัน เพราะเธอไม่ไว้ใจผู้ชาย" ผมเลยตอบไปว่า"คิดอย่างนี้ก็ไม่ต้องมีแฟนหรอก" แล้วเธอก็ตอบกลับมาว่า"การจะคบกับคนๆนึงคือเราต้องได้ประโยชน์จากเค้า" (คำพูดประมาณนี้นะครับ ผมจำไม่ได้เป๊ะๆ)
จากนั้นผมก็เริ่มคิดว่าที่เธอเป็นเพื่อนกับผมเพราะเพียงแค่ผมเรียนเก่งกว่าเธอหรือเปล่า เธออาจแค่ต้องการให้ผมติวหนังสือให้
เธอยังเคยเมาแล้วโทรมาหาผมด้วย เธอก็คุยสารพัดหลายอย่าง ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้ เนื้อหาที่คุยนั้นมันทำให้ผมรู้สึกสงสารเธอมาก เธอบอกประมาณว่าเพื่อนเธอไม่สนใจเธอเลย เคยโดนเพื่อนหักหลัง อะไรประมาณนี้อะครับ แล้วเธอยังถามผมว่า"นายจะไม่ทิ้งเราไปใช่มั้ย" ผมก็ตอบว่า"อืม" แล้วเธอก็พูประโยคนึงที่ทำให้ผมสะดุ้งมาก เธอพูดว่า "ถ้าเราจะหาแฟน เราจะหาแฟนแบบไหนดีอะ เราต้องหาแฟนแบบนายสิ แต่ต้องไม่เย็นชา ไร้ความรู้สึกเหมือนนาย นายเป็นผู้ชายที่ดีนะรู้มั้ย นายแคร์ทุกๆคนเลย นายควรจะแคร์แต่แฟนนายสิ(ผมยังไม่มีแฟน) ถ้าเราหาแฟนที่ดีกว่านายไม่ได้ เราก็ไม่ควรมีแฟน" เอาจริงๆ ประโยคนี้มันทำให้ผมคิดนะครับ เธออาจจะพูดเล่นๆ ไม่ตั้งใจ เพราะตอนนั้นเธอเมา แต่ผมก็บอกตัวเองตลอดว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว
หลังจากนั้นผมก็เริ่มสงสารเธอเพราะเนื้อหาที่เธอเล่าตอนเมา ผมเลยพยายามดูแลเธอให้ดี แต่มันมี2เหตุการณ์ที่เธอทำให้ผมโกรธมาก
ครั้งแรก ผมรอเธอหน้าห้องเรียนให้เธอทำแบบฝึกหัดให้เสร็จ พอเธอออกมา เธอไม่เรียกผมเลย ทั้งๆที่เห็นผม แล้วเธอก็เดินไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วทิ้งผมไว้ข้างหลังให้เดินคนเดียว ผมโกรธมาก ผมเลยหนีไปห้องสมุด สักพักเค้าก็โทรมาแล้วถามว่าอยุ่ไหน เค้าว่ามาห้องสมุดจะทำการบ้านไปกินข้าวก่อนเลย พอกลับมาเจอกันเค้าก็ทำตัวปกติ ไม่รู้สึกอะไรเลย
ครั้งที่2คือเค้ามีนัดเรียนเสริมตอนเย็นกับครู ผมยอมไปนั่งรอเค้าเรียนเกือบ50นาที เพราะเค้าเคยพูดไว้ตอนเมาว่า ไม่มีใครแคร์เค้า พอตอนเย็นเพื่อนเค้าก็ชอบแยกจากเค้าไป ทิ้งเค้าให้อยู่คนเดียว ผมเลยนั่งรอเค้า เพราะไม่อยากให้เค้าโดดเดี่ยว พอเลิกเรียน เค้าก็เดินมาเจอเพื่อนที่เรียนอีกห้องนึงพอดี แล้วเดินคุยกันไม่สนใจผมเลย แล้วเหมือนจะนินทาผมอะไรสักอย่างด้วย ตอนนั้นผมโกรธมากนะ คือผมอุตส่าห์รออะ ผมชักสีหน้าจนเค้าดูออก เค้าถามว่าเป็นอะไร ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร สักพักเหมือนเค้าไม่พอใจที่ผมชักสีหน้า เค้าจับมือเพื่อนเค้าแล้วเดินหนีผมไปเลย ผมโกรธมากนะ แต่ไม่พูดอะไร วันต่อมาเธอก็ทำตัวกับผมปกตินะ พูดมาก แต่แค่รอบนี้ผมไม่อยากพูดกับเธออีกแล้ว เวลาผมก้มหน้าพิมพ์โทรศัพท์เธอหันหน้าไปทางคนอื่นแล้วพูดว่า"เอาแต่แชท" ผมรู้ว่าแซะผมเพราะคนที่เค้าหันไปพูดใส่ไม่ได้เล่นโทรศัพท์อยู่(จริงๆผมไม่ได้แชทนะ ผมนั่งแต่งรายงานภาษาอังกฤษที่ผมจะส่งแข่งอยู่) ผมไม่รู้นะว่าเธอจะแค่พูดเล่นหรือไม่ แต่ผมรู้เริ่มรู้สึกเกลียดเธอทั้งที่ยังรัก เพราะยังมีอีกหลายอยากที่เธอทำกับผมแล้วผมรู้สึกแย่ ยอมรับนะว่าตอนแรกที่รู้จัก ผมรู้สึกชอบเธอนิดๆ เพราะนิสัยน่ารัก
ตอนนี้ผมสับสนในตัวเองมากว่าผมควรจะแคร์เธอต่อไปไหม หรือปล่อยๆไปเลย มันมีทั้งรักทั้งเกลียด
ผมควรทำไงดีครับ
เธอไม่แคร์ผมเลย ผมควรชอบเธอต่อไปไหม
ตอนนี้ผมกับเค้าเป็นเพื่อนกัน
ตอนแรกที่ผมย้ายมาร.ร.ใหม่ ผมไม่รู้จักใครเลย ผมไม่คุยกับใครเลย จนเธอเดินมาชวนผมคุย ตอนนั้นผมดีใจมากเพราะจะมีเพื่อนแล้ว ครั้งแรกที่เจอเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่นิสัยน่ารักมากๆ ผมชอบคุยกับเธอมาก มีความสุขทุกครั้ง เธอทำให้ผมสบายใจ เธอเป็นคนเรียนไม่เก่ง เธอจึงขอให้ผมช่วยสอนเธอเวลาว่างหรือช่วงใกล้สอบ ซึ่งผมยินดีช่วยอยู่แล้ว เพราะเธอเป็นเพื่อนคนแรกในร.ร.ใหม่ ผมจึงพยายามแคร์เธอทุกอย่าง ดูแลเธอให้ดีที่สุด
พอรู้จักไปสักพัก ผมก็รู้สึกว่านิสัยเธอเปลี่ยนไป จริงๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่ขี้นินทาชาวบ้าน มองโลกในแง่ร้ายตลอด นิสัยค่อนข้างเห็นแก่ตัว(ผมดูจากการตอบคำถามของเธอนะ) เธอเคยพูดว่า"ถ้ามีแฟนแล้วต้องอยู่ไกลกับแฟนก็จะเลิกกัน เพราะเธอไม่ไว้ใจผู้ชาย" ผมเลยตอบไปว่า"คิดอย่างนี้ก็ไม่ต้องมีแฟนหรอก" แล้วเธอก็ตอบกลับมาว่า"การจะคบกับคนๆนึงคือเราต้องได้ประโยชน์จากเค้า" (คำพูดประมาณนี้นะครับ ผมจำไม่ได้เป๊ะๆ)
จากนั้นผมก็เริ่มคิดว่าที่เธอเป็นเพื่อนกับผมเพราะเพียงแค่ผมเรียนเก่งกว่าเธอหรือเปล่า เธออาจแค่ต้องการให้ผมติวหนังสือให้
เธอยังเคยเมาแล้วโทรมาหาผมด้วย เธอก็คุยสารพัดหลายอย่าง ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้ เนื้อหาที่คุยนั้นมันทำให้ผมรู้สึกสงสารเธอมาก เธอบอกประมาณว่าเพื่อนเธอไม่สนใจเธอเลย เคยโดนเพื่อนหักหลัง อะไรประมาณนี้อะครับ แล้วเธอยังถามผมว่า"นายจะไม่ทิ้งเราไปใช่มั้ย" ผมก็ตอบว่า"อืม" แล้วเธอก็พูประโยคนึงที่ทำให้ผมสะดุ้งมาก เธอพูดว่า "ถ้าเราจะหาแฟน เราจะหาแฟนแบบไหนดีอะ เราต้องหาแฟนแบบนายสิ แต่ต้องไม่เย็นชา ไร้ความรู้สึกเหมือนนาย นายเป็นผู้ชายที่ดีนะรู้มั้ย นายแคร์ทุกๆคนเลย นายควรจะแคร์แต่แฟนนายสิ(ผมยังไม่มีแฟน) ถ้าเราหาแฟนที่ดีกว่านายไม่ได้ เราก็ไม่ควรมีแฟน" เอาจริงๆ ประโยคนี้มันทำให้ผมคิดนะครับ เธออาจจะพูดเล่นๆ ไม่ตั้งใจ เพราะตอนนั้นเธอเมา แต่ผมก็บอกตัวเองตลอดว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว
หลังจากนั้นผมก็เริ่มสงสารเธอเพราะเนื้อหาที่เธอเล่าตอนเมา ผมเลยพยายามดูแลเธอให้ดี แต่มันมี2เหตุการณ์ที่เธอทำให้ผมโกรธมาก
ครั้งแรก ผมรอเธอหน้าห้องเรียนให้เธอทำแบบฝึกหัดให้เสร็จ พอเธอออกมา เธอไม่เรียกผมเลย ทั้งๆที่เห็นผม แล้วเธอก็เดินไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วทิ้งผมไว้ข้างหลังให้เดินคนเดียว ผมโกรธมาก ผมเลยหนีไปห้องสมุด สักพักเค้าก็โทรมาแล้วถามว่าอยุ่ไหน เค้าว่ามาห้องสมุดจะทำการบ้านไปกินข้าวก่อนเลย พอกลับมาเจอกันเค้าก็ทำตัวปกติ ไม่รู้สึกอะไรเลย
ครั้งที่2คือเค้ามีนัดเรียนเสริมตอนเย็นกับครู ผมยอมไปนั่งรอเค้าเรียนเกือบ50นาที เพราะเค้าเคยพูดไว้ตอนเมาว่า ไม่มีใครแคร์เค้า พอตอนเย็นเพื่อนเค้าก็ชอบแยกจากเค้าไป ทิ้งเค้าให้อยู่คนเดียว ผมเลยนั่งรอเค้า เพราะไม่อยากให้เค้าโดดเดี่ยว พอเลิกเรียน เค้าก็เดินมาเจอเพื่อนที่เรียนอีกห้องนึงพอดี แล้วเดินคุยกันไม่สนใจผมเลย แล้วเหมือนจะนินทาผมอะไรสักอย่างด้วย ตอนนั้นผมโกรธมากนะ คือผมอุตส่าห์รออะ ผมชักสีหน้าจนเค้าดูออก เค้าถามว่าเป็นอะไร ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร สักพักเหมือนเค้าไม่พอใจที่ผมชักสีหน้า เค้าจับมือเพื่อนเค้าแล้วเดินหนีผมไปเลย ผมโกรธมากนะ แต่ไม่พูดอะไร วันต่อมาเธอก็ทำตัวกับผมปกตินะ พูดมาก แต่แค่รอบนี้ผมไม่อยากพูดกับเธออีกแล้ว เวลาผมก้มหน้าพิมพ์โทรศัพท์เธอหันหน้าไปทางคนอื่นแล้วพูดว่า"เอาแต่แชท" ผมรู้ว่าแซะผมเพราะคนที่เค้าหันไปพูดใส่ไม่ได้เล่นโทรศัพท์อยู่(จริงๆผมไม่ได้แชทนะ ผมนั่งแต่งรายงานภาษาอังกฤษที่ผมจะส่งแข่งอยู่) ผมไม่รู้นะว่าเธอจะแค่พูดเล่นหรือไม่ แต่ผมรู้เริ่มรู้สึกเกลียดเธอทั้งที่ยังรัก เพราะยังมีอีกหลายอยากที่เธอทำกับผมแล้วผมรู้สึกแย่ ยอมรับนะว่าตอนแรกที่รู้จัก ผมรู้สึกชอบเธอนิดๆ เพราะนิสัยน่ารัก
ตอนนี้ผมสับสนในตัวเองมากว่าผมควรจะแคร์เธอต่อไปไหม หรือปล่อยๆไปเลย มันมีทั้งรักทั้งเกลียด
ผมควรทำไงดีครับ