ถ้าผมเจอพี่บน BTS อีกครั้ง ผมจะเดินไปขอ IG หรือ LINE แล้วนะครับ (ถ้าพี่ไม่เดินมาขอเอง)

เหตุการณ์เกิดเมื่อวันที่ 10 ส.ค. 2562 หลังจากเลิกงานผมกับพี่ที่ทำงานคนนึงก็รีบกลับบ้านกันเพราะเราทั้งคู่เลิกงานกันตอน 22:40 น. ผมกับพี่เขาก็เดินขึ้นไปรอรถไฟฟ้า BTS ที่สถานีพญาไท เมื่อรถไฟฟ้ามาถึงผมกับพี่เขาก็ยืนกันตรงทางเข้ารถไฟฟ้าจังหวะที่ประตูเปิดออกผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงบริเวณประตู ผมเลยพูดว่า "ขอโทษนะครับ" แล้วเขาก็หลบให้ผมเดินเข้าไป หลังนั้นรถไฟฟ้ามาถึงสยามผมก็ต้องแยกกับพี่ที่ทำงานเพราะฝั่งบ้านผมต้องไปต่อสายบางหว้า ในระหว่างผมยืนรอรถไฟฟ้าสายบางหว้าเหมือนกว่าหางตาผมจะเห็นใครคุ้นๆผมเลยหันไปมองแป๊บนึง ปรากฏว่าเป็นพี่ผู้ชายคนเดิมที่ยืนหน้าประตูสงสัยคงจะกลับทางเดียวกัน พอรถไฟฟ้ามาถึงสยามผมก็เดินเข้าไปยืนอีกฝั่งที่ประตูรถจะไม่เปิดพี่ผู้ชายคนเดิมเขาก็มายืนตรงหน้าผมแล้วมองผมอยู่แป๊บนึงและก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ในระหว่างไฟฟ้ากำลังไปสถานีอื่นผมรู้สึกเหมือนว่าพี่เขาจะแอบมองผมอยู่เป็นพักๆ จนกระทั่งรถไฟฟ้ามาถึงสถานีศาลาแดงพี่เขาก็เดินออกไปแล้วจู่ๆเขาก็ยืนตรงบันไดทางลงแล้วก็หันมามองผมจังหวะเดียวกันผมก็มองพี่เขาก่อนประตูรถไฟฟ้าจะปิด นั้นเป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่เขามองตากันสักพักพี่ที่ทำงานก็โทรมาหาผมแล้วบอกว่า "ตอนที่ขึ้นรถไฟฟ้าอะแล้วเราเดินเข้ามาข้างในกูเห็นผู้ชายที่ยืนหน้าประตูมองตลอดเลยตอนแรกก็หันหน้าออกประตูแต่พอผมยืนอยู่หลังเขา เขาก็หันมาทางที่ยืนแล้วมองเป็นพักๆแต่เหมือนจะไม่รู้ตัวเลยมั้ง" ผมเลยขำออกไปพร้อมกับความเขินหน่อยๆ แล้วก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากแยกทางกับพี่ที่ทำงาน

คืนนี้วันต่อมาเวลาใกล้เคียงกันผมหลังจากผมเลิกงานก็กลับบ้านตามปกติทุกอย่างรอรถไฟฟ้าสถานนีพญาไทเหมือนเดิมและไปเปลี่ยนสถานีที่สยามเหมือนเดิมตามปกติ ระหว่างผมกำลังเดินทางกลับผมก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่แล้วเงยหน้ามองจอเพื่อดูว่าถึงสถานนีไหนแล้วจังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นพี่ผู้ชายคนเมื่อวานมองผมอยู่แต่พี่เขาอยู่ถัดไปจากผมหนึ่งโบกี้ ตอนนั้นผมคิดในใจว่ามันคงเป็นเรื่องบังเอิญหละมั้ง แต่!!!พอรถไฟฟ้ามาถึงสถานีศาลาแดงพี่เขาก็เหมือนรีบเดินมาตรงประตูรถไฟฟ้าที่ผมยืนอยู่แล้วก็ยิ้มให้ผมก่อนรถไฟฟ้าจะปิด

คือเรื่องแบบนี้มันเป็นเพราะ ความบังเอิญ หรือ พรมลิขิต อะครับ  ที่คนเราจะมาเจอกันได้อีกครั้งครับ
แต่ถ้าเจอกันมากกว่า 3 ครั้งขึ้นไปเขาเรียกว่าอะไรอะครับ