ขอพื้นที่ระบาย + ขอคำปรึกษา
คือ เราอยู่บ้านเดียวกับน้องชาย เวลาน้องชายเล่นเกมกับเพื่อน เขาจะสบถคำหยาบออกมาตลอด เสียงดัง เราได้ยินอย่างนี้บ่อยๆทุกวันที่อยู่บ้าน จนวันนึง เสียงนั้นมันมาดังในหัวเรา เราไม่ชอบ มันเหมือนเราฟังเพลงนึงบ่อยๆ ซ้ำๆ แล้วเพลงนั้นมันมาดังในหัวอ่ะ แต่อันนี้มันเป็นคำด่า คำหยาบไง
แล้วช่วงนี้เรามีอารมณ์โกรธบ่อยมาก. หงุดหงิด ไม่ชอบน้องชายคนนี้ รำคาญมาก หลายเรื่องๆมาก แม้กระทั่งล้างจานล้างแก้ว ซึ่งเราเป็นพวกทำงานเนี๊ยบ แต่น้องชายเป็นพวกทำงานลวกๆ มันเลยขัดใจเรา และเรื่องเรียน ช่วงเราสอบ ช่วงใกล้สอบ เราให้เขาช่วยเลี้ยงน้องตัวเล็ก ให้ตื่นเช้าๆมาช่วยเลี้ยงน้อง เราจะได้อ่านหนังสือ เพราะน้องเล่นเสียงดัง และมากวนเราเวลาอ่านหนังสือบ่อยๆ พอเราอ่านไปนิดนึง น้องก็มากวนงี้ เราก็อ่านไม่ได้ เป็นอย่างนี้บ่อยๆ พอช่วงใกล้สอบ บอกให้เขาช่วยดูน้อง แต่เขาก็เล่นเกมจนดึก ไม่หลับไม่นอน มานอนเอาใกล้สว่าง พอเราไปปลุกมาช่วยดูน้อง เขาก็หงุดหงิด โมโหใส่ เราก็เอือม เราปล่อยไปหลายครั้ง เขาก็ยังคงนิสัยเดิม บางวันนอนทั้งวัน มาตื่นตอนเย็น ตื่นเร็วหน่อยคือตอนบ่าย แต่ตื่นมาก็ไม่ช่วยอะไรเลย ชีวิตมันกินกับนอน ดูการ์ตูน ฟังเพลง เล่นเกม ซื้อของมา กะตุนไว้กินหลายวัน มันก็กินหมดในวันเดียว เปลืองมาก แม่มันก็ทำเนียน ค่าเลี้ยงดูก็ไม่ส่ง อายุ 15 แล้ว ให้เรียนก็ไม่เรียน โดดไปเล่นเกม ตอนนี้ก็ไม่ได้เรียน ลง กศน.ไว้ ไม่รู้จะรอดมั้ย
ตอนนี้เราเครียดมาก ดูแลน้องชายตัวเล็กสองคน แม่น้องไปทำงาน พ่อน้องไปบวช บอกให้น้องชายตัวโตช่วย มันก็ไม่ช่วย เรื่องเรียนเรา อีกเทอมนึงก็จบปริญญาตรีแล้ว เราแค่ขอเวลาอ่านหนังสือแค่ช่วงเดียวก็พอ ให้มันช่วยดูน้องให้หน่อย มันเห็นเราอยู่บ้าน มันก็ให้แต่เราดู บางทีมันเลี้ยงน้อง มันก็แกล้งน้อง จนน้องร้องไห้ ใจเราก็กระวนกระวาย อ่านหนังสือไม่ได้อีก ช่วยเลี้ยงดีๆ ไม่ได้รึไง วันเราไม่สบาย เราให้มันช่วยดูน้อง ปลุกมันก็ไม่ตื่น สุดท้ายเราดูทั้งวัน แทนที่จะได้พัก เราไม่เคยคิดว่าเราจะเกลียดมัน จนวันนี้ เรารู้สึกรังเกียจมันมาก เรื่องกินมันก็เห็นแก่ตัว ไม่สนหรอกว่าคนอื่นจะได้กินมั้ย ของซื้อมา มันก็กินหมด ไม่แบ่ง ไม่เหลือให้ใคร ช็อกโกแลตเฟอเรโร่กล่องใหญ่ซื้อมาให้วันเกิดน้องชายน้อย. น้องก็หยิบแบ่งทุกคน มันก็ยังเหลือเยอะอยู่ ก็เอาไปแช่ตู้เย็นไว้ มันก็แอบไปหยิบกินหมดภายในวันนั้น ไม่ขอน้อง มันไม่คิดบ้างว่าของน้อง มันเหลือไว้ให้น้องชิ้นเดียว ทำตัวโคตรน่ารังเกียจ น้องก็จะร้องไห้ ถามว่าทำไมพี่__กินหมดล่ะ แล้วมันก็ไม่สำนึกด้วยนะ มันทำตัวเห็นแก่ตัวหลายครั้งแล้ว เราก็จะสอนมันให้มีน้ำใจกับคนอื่นด้วย ไม่งั้นอยู่กับใครไม่ได้นะ แบบนี้มันน่ารังเกียจ แต่น้าก็ไม่ดุมันไง กลัวว่าถ้าดุ มันจะคิดว่าหวงของ แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องนั้นแล้ว เรื่องหวงน่ะ ไม่มีใครเขาหวงมันหรอก แบ่งมันตลอด มีน้ำใจกับมัน แต่มันเคยเรียนรู้อะไรมั่ง นับวันก็ยิ่งเห็นแก่ตัว สอนยังไงก็คงไม่เข้าหัวแล้วตอนนี้ เป็นสันดานไปแล้วมั้ง พอโดนดุก็มาโกรธคนดุคนสอนอีก ____ ไม่อยากจะด่า เบื่อ รำคาญ
โอ้ย ทำไงดี ไม่อยากโกรธ ไม่อยากเกลียด ไม่อยากคิด ไม่อยากเครียด พอนึกถึงมันทีไร เสียงด่ามันดังในหัวอ่ะ ไม่ชอบเลย
แล้วนี่ต้องเห็นหน้ากันทุกวัน มันยิ่งไม่ชอบใจ มันขัดใจไปหมด มันตัน มันอื้อในหัวไปหมด
มีคำแนะนำมั้ย ทางจิตวิทยา ทางศาสนาด้วยก็ได้
เราเคยฝึกสติปัฏฐานนะ แต่พอมาถึงตอนนี้ มันล้า มันจะไม่ไหวจริงๆอ่ะ เรามันแย่มากๆเลยที่เป็นแบบนี้ ยังโง่ ยังหลงไปในอารมณ์อยู่เลย ปวดหัวหนักหัวด้วย คงเป็นภาวะเครียดแน่ๆเลย
ทำไงดี มีเสียงด่า คำหยาบ ดังในหัว
คือ เราอยู่บ้านเดียวกับน้องชาย เวลาน้องชายเล่นเกมกับเพื่อน เขาจะสบถคำหยาบออกมาตลอด เสียงดัง เราได้ยินอย่างนี้บ่อยๆทุกวันที่อยู่บ้าน จนวันนึง เสียงนั้นมันมาดังในหัวเรา เราไม่ชอบ มันเหมือนเราฟังเพลงนึงบ่อยๆ ซ้ำๆ แล้วเพลงนั้นมันมาดังในหัวอ่ะ แต่อันนี้มันเป็นคำด่า คำหยาบไง
แล้วช่วงนี้เรามีอารมณ์โกรธบ่อยมาก. หงุดหงิด ไม่ชอบน้องชายคนนี้ รำคาญมาก หลายเรื่องๆมาก แม้กระทั่งล้างจานล้างแก้ว ซึ่งเราเป็นพวกทำงานเนี๊ยบ แต่น้องชายเป็นพวกทำงานลวกๆ มันเลยขัดใจเรา และเรื่องเรียน ช่วงเราสอบ ช่วงใกล้สอบ เราให้เขาช่วยเลี้ยงน้องตัวเล็ก ให้ตื่นเช้าๆมาช่วยเลี้ยงน้อง เราจะได้อ่านหนังสือ เพราะน้องเล่นเสียงดัง และมากวนเราเวลาอ่านหนังสือบ่อยๆ พอเราอ่านไปนิดนึง น้องก็มากวนงี้ เราก็อ่านไม่ได้ เป็นอย่างนี้บ่อยๆ พอช่วงใกล้สอบ บอกให้เขาช่วยดูน้อง แต่เขาก็เล่นเกมจนดึก ไม่หลับไม่นอน มานอนเอาใกล้สว่าง พอเราไปปลุกมาช่วยดูน้อง เขาก็หงุดหงิด โมโหใส่ เราก็เอือม เราปล่อยไปหลายครั้ง เขาก็ยังคงนิสัยเดิม บางวันนอนทั้งวัน มาตื่นตอนเย็น ตื่นเร็วหน่อยคือตอนบ่าย แต่ตื่นมาก็ไม่ช่วยอะไรเลย ชีวิตมันกินกับนอน ดูการ์ตูน ฟังเพลง เล่นเกม ซื้อของมา กะตุนไว้กินหลายวัน มันก็กินหมดในวันเดียว เปลืองมาก แม่มันก็ทำเนียน ค่าเลี้ยงดูก็ไม่ส่ง อายุ 15 แล้ว ให้เรียนก็ไม่เรียน โดดไปเล่นเกม ตอนนี้ก็ไม่ได้เรียน ลง กศน.ไว้ ไม่รู้จะรอดมั้ย
ตอนนี้เราเครียดมาก ดูแลน้องชายตัวเล็กสองคน แม่น้องไปทำงาน พ่อน้องไปบวช บอกให้น้องชายตัวโตช่วย มันก็ไม่ช่วย เรื่องเรียนเรา อีกเทอมนึงก็จบปริญญาตรีแล้ว เราแค่ขอเวลาอ่านหนังสือแค่ช่วงเดียวก็พอ ให้มันช่วยดูน้องให้หน่อย มันเห็นเราอยู่บ้าน มันก็ให้แต่เราดู บางทีมันเลี้ยงน้อง มันก็แกล้งน้อง จนน้องร้องไห้ ใจเราก็กระวนกระวาย อ่านหนังสือไม่ได้อีก ช่วยเลี้ยงดีๆ ไม่ได้รึไง วันเราไม่สบาย เราให้มันช่วยดูน้อง ปลุกมันก็ไม่ตื่น สุดท้ายเราดูทั้งวัน แทนที่จะได้พัก เราไม่เคยคิดว่าเราจะเกลียดมัน จนวันนี้ เรารู้สึกรังเกียจมันมาก เรื่องกินมันก็เห็นแก่ตัว ไม่สนหรอกว่าคนอื่นจะได้กินมั้ย ของซื้อมา มันก็กินหมด ไม่แบ่ง ไม่เหลือให้ใคร ช็อกโกแลตเฟอเรโร่กล่องใหญ่ซื้อมาให้วันเกิดน้องชายน้อย. น้องก็หยิบแบ่งทุกคน มันก็ยังเหลือเยอะอยู่ ก็เอาไปแช่ตู้เย็นไว้ มันก็แอบไปหยิบกินหมดภายในวันนั้น ไม่ขอน้อง มันไม่คิดบ้างว่าของน้อง มันเหลือไว้ให้น้องชิ้นเดียว ทำตัวโคตรน่ารังเกียจ น้องก็จะร้องไห้ ถามว่าทำไมพี่__กินหมดล่ะ แล้วมันก็ไม่สำนึกด้วยนะ มันทำตัวเห็นแก่ตัวหลายครั้งแล้ว เราก็จะสอนมันให้มีน้ำใจกับคนอื่นด้วย ไม่งั้นอยู่กับใครไม่ได้นะ แบบนี้มันน่ารังเกียจ แต่น้าก็ไม่ดุมันไง กลัวว่าถ้าดุ มันจะคิดว่าหวงของ แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องนั้นแล้ว เรื่องหวงน่ะ ไม่มีใครเขาหวงมันหรอก แบ่งมันตลอด มีน้ำใจกับมัน แต่มันเคยเรียนรู้อะไรมั่ง นับวันก็ยิ่งเห็นแก่ตัว สอนยังไงก็คงไม่เข้าหัวแล้วตอนนี้ เป็นสันดานไปแล้วมั้ง พอโดนดุก็มาโกรธคนดุคนสอนอีก ____ ไม่อยากจะด่า เบื่อ รำคาญ
โอ้ย ทำไงดี ไม่อยากโกรธ ไม่อยากเกลียด ไม่อยากคิด ไม่อยากเครียด พอนึกถึงมันทีไร เสียงด่ามันดังในหัวอ่ะ ไม่ชอบเลย
แล้วนี่ต้องเห็นหน้ากันทุกวัน มันยิ่งไม่ชอบใจ มันขัดใจไปหมด มันตัน มันอื้อในหัวไปหมด
มีคำแนะนำมั้ย ทางจิตวิทยา ทางศาสนาด้วยก็ได้
เราเคยฝึกสติปัฏฐานนะ แต่พอมาถึงตอนนี้ มันล้า มันจะไม่ไหวจริงๆอ่ะ เรามันแย่มากๆเลยที่เป็นแบบนี้ ยังโง่ ยังหลงไปในอารมณ์อยู่เลย ปวดหัวหนักหัวด้วย คงเป็นภาวะเครียดแน่ๆเลย