ลาก่อนเพื่อน

ฉาก..๓ ๒๑ แม้สหัสแสงกร่นม้วย มวลสลาย ไตรภพผลาญวอดวาย มอดไหม้ พังพินาศกัปมลาย กัลป์จบ จุลเลย บ่เท่าจากน้องไซร้ รุ่มร้อนเกินไถง ฯ ๒๒ ย่างเดือนหกฟากฟ้า ฝนพรำ เรียมหลั่งชลเนตรนำ ท่วมท้น พิรุณพร่างพรม

บางคำอาจจะพิมไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ตาม อริยสัจ 4 ความจริงอันสูงสุด เริ่มต้น ด้วยความทุกช์ ความทุกข์ นี้คือ ไม่พอใจ ไม่ได้ดั่งใจ ไม่เป็นไปตามความอยาก ที่มาของทุกข์ คือ จิตที่ออกไ

ชื่อเดิม คือ กาพย์ธนัญชยางค์ นี้   โดย พระราชวรวงค์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.)   ท่านได้แถลงไว้ในภาคผนวกหนังสือ สามกรุง  ที่เขียนจบในปี ๒๔๘๗ ดังนี้    &nb

จริงไหมที่ว่ากันว่า วัยเด็ก ยิ่งจน ไฟยิ่งลุกโชน ในวัยผู้ใหญ่ ยิ่งจน ไฟยิ่งหมดเร็ว เพราะ 60 คนควรเกษียณ (มั่นคง) แต่พอใกล้ 50 คนมองแล้วเห็นว่า ไม่มีทางเป็นไปได้ เลยดับไฟตัวเอง เพราะความตายในวัน ที่ไม่ม

43. อพฺยา ปชฺฌํ สุขํ โลเก ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก ไม่เบียดเบียนคิดร้าย........ต่อกัน ใจสงบพบสุขพลัน...........เปี่ยมล้น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ปัน...........กันเลิศ สันติสุขประเสริฐพ้น........

ในขณะที่พวกเขากำลังถูกไฟคลอก เด็กชายดินเหนียวก็ได้ ขยายร่างกายของตัวเอง โอบคลุมร่างของเด็กหญิงน้ำแข็งเอาไว้ "ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ" เขากล่าว จนกระทั่งไฟได้มอดไหม้ทุกสิ่งจนหมดสิ้น มันจึ

39. โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา โทสะเกิดลุกไหม้............แผดเผา เพลิงเร่าร้อนสุมเอา.........ปวดร้าว ปัญญาส่องธรรมเนา........เห็นเหตุ ดับกิเลสโกรธสูญห้าว......จิตอะคร้าวสร่างเย