ลาก่อนเพื่อน

ฉาก..๓ ๒๑ แม้สหัสแสงกร่นม้วย มวลสลาย ไตรภพผลาญวอดวาย มอดไหม้ พังพินาศกัปมลาย กัลป์จบ จุลเลย บ่เท่าจากน้องไซร้ รุ่มร้อนเกินไถง ฯ ๒๒ ย่างเดือนหกฟากฟ้า ฝนพรำ เรียมหลั่งชลเนตรนำ ท่วมท้น พิรุณพร่างพรม

เอกสารนี้เป็นการวิเคราะห์แหล่งที่มาของหลักธรรมจากแนวคิด "สัพพูปธิปฏินิสสัคโค ตีขันธ์ 5 ในแตกก็พอ" โดยมีใจความสำคัญสรุปได้ดังนี้: อุปธิ 2 เพลิงกิเลส (อุปาทาน) – เมื่อละความยึดมั่นถือมั

โคลงดั้นวิวิธมาลี ....กรรมใดใครก่อไว้...............รับไป ดีชั่วจักชักนำ.......................ประสบสิ้น ผู้บาปหยาบย่ามใจ.................กูเก่ง แท้มิอาจดิ้นพ้น....................ลับสูญ ....ทำดี ดี

รักหลงไหลรูปโฉมชโลมใจ รักนั้นไซร้เนิ่นนานไม่รู้หาย รักล่วงเลยผ่านกาลสายธารไกล รักแค่ไหนย่อมมีเสื่อมหายมลายไป อารมณ์คนนั้นมักแปรผันเปลี่ยน คอยหมุนเวียนดุจดั่งเทียนที่เล่นไฟ มีจุดติดมอดดับสลับไป คนนั้น