หวัดครับ ผมมีเรื่องจะเล่า บอกก่อนว่าเป็นความรักแบบผู้ชายกับผู้ชาย เริ่มเลยนะครับ
ผมเรียนปี1 มาจากตจว.เข้ามาอยู่กรุงเทพ อย่างที่ว่าแหละครับปี1ผมก็อยู่หอ ผมมาคนเดียวครับ แรกๆก็ไม่มีเพื่อนหรอกครับ มีแต่กรุ๊ปใหญ่ของสาขาที่เรียน ตอนนั้นก็ยังไม่เปิดเทอมนะครับ
ผมเข้าหอก่อนก็มาอยู่คนเดียวเหงาๆ
เข้าเรื่องดีกว่า คือมีวันนึงมีคนทักเข้ามาในแชทกรุ๊ปสาขาว่า”มีใครว่างไหม” เราก็ตอบไปว่า “เราว่าง”(ตอนนั้นก็คิดแค่ว่าเพื่อนคงทักคุยกันสนุกๆ)แต่หลังจากนั้น เค้าก็ทักแชทส่วนตัวผมมาว่า “ไปกินข้าวกันมั้ย” คือผมก็ตกใจ แต่ผมก็ไปนะครับ เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เพื่อน พอผมได้ไปเจอผมรู้สึกแปลกๆก็คือ “เขินนั่นเอง”555 พอไปนั่งกินข้าว เค้าชอบมองตาผม แล้วสายตาเค้าโคตรจะเขินชิปหายเลยครับ(บอกก่อนว่าผมแพ้สายตาคนมากๆ)
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกลับหอกัน
วันที่2ผมลุ้นว่าเค้าจะทักผมมาอีกไหมนะ สุดท้ายเค้าก็ชวนไปกินข้าวอีก ผมดีใจมากแทบบ้า
คราวนี้พอกินเสร็จเค้าก็ชวนผมไปเล่นที่ห้องเค้า ผมก็ไปครับ “สองคน” ก็เข้าไปผมก็คุยกับเค้าปกติ มาจากไหน ชอบอะไร กลัวอะไร เรียนที่ไหน ประมาณนี้ครับ ก็คุยกันตั้งแต่2ทุ่มจนเที่ยงคืนครับ สนุกมากๆ
วันที่3 เค้าก็ชวนผมไปห้าง ก็ไปเดินๆปกตินี่แหละครับ ส่วนเค้าก็เอาเสื้อไปเปลี่ยน ก็ไปกันสองคน ผมนี่โคตรจะแพ้อะไรแบบนี้เลย เค้าดีมากๆ ผมอยากไปซื้อเสื้อก็พาไปช่วยเลือกซะอีก(คนอื่นอาจจะว่าผมบ้า หรือปัญญาอ่อน คิดไปเอง)แต่ผมว่า ถ้าใครอยู่จุดเดียวกันกับผม ก็จะหลงเค้ามากๆ อย่างว่าอะครับผมก็ ชอบเค้าไปแล้วด้วย55555
วันที่4 เค้าก็ชวนลงไปกินข้าวอีก แต่มีเพื่อน ผญไปด้วยอีกคน เเล้วเค้าสนิทกันมากจนเหมือนผมไปแล้วผมไม่มีตัวตนเลย แต่เค้าก็พยายามคุยกับผม แต่ความรู้สึกผมคือ หึงเค้า หวงเค้า งอลด้วย55555 เป็นมากนะผม หลังจากนั้นก็จบไปผมก็พยายามไม่คิดอะไร แต่กระวนกระวายนิดหน่อย5555
วันที่5วันนี้พิเศษเค้าชวนผมไปเล่นกับเพื่อนของเค้าที่ห้อง ผมก็ไป เข้าไปแรกๆเขิน ผมเขินเพื่อนมากๆ แล้วเค้าก็ทำอาหารกอนกัน ผมก็ว่าจะไม่กินก็มันเขินอะครับ5555 แต่เค้าหันมาพร้อมกับสายตาที่ดูบังคับผมหน่อยๆว่า” ไม่ได้แกต้องกิน” ตอนนั้นผมจะละลายเลย5555 ผมก็ยอมกิน พอกินเสร็จ ช็อตนี่แหละครับ ผมก็ทำหน้าที่ ที่ดี เก็บจานเก็บของ ผมก็เก็บอยู่สองคน ก็เอาไปไว้ที่รัเบียงตอนนั้นเดินไปพร้อมกันสองคนกับเค้า พอผมหันกลับมา เจอเพื่อนเค้า และทุกคนที่อยู่ในห้อง หันมามองผมกับเค้าที่กำลังเก็บจานอยู่ ทุกคนมองเป็นตาเดียวกัน แล้วยิ้ม ผมเลยแอบคิดว่า เห้ยอะไรวะ5555 พออพื่อนเค้าเริ่มรู้ตัวว่าผมเห็นเค้ามองกัน ก็หลบตาผมหันหน้าหนีหมดเลย หลังจากนั้นผมก็ขอกลับห้อง ก่อนหน้ามีเพื่อนคนนึงกลับก่อน ก็กลับเลยปกติ แต่ห่างกันไม่มากผมก็กลับตามพอดีเพื่อนคนที่ลงไปน่าจะยังไม่ออกจะได้เดินไปพร้อมกัน แต่ว่าเค้าก็คือคนที่ผมชอบนั่นเอง เค้าบอกว่าเดี๋ยวเราลงไปส่ง (เชี้ยผมโคตรดีใจอ่ะ)
หลังจากนั้นก็เปิดเทอม ผมก็ผิดอยู่ที่เริ่มห่างหาย ไม่ทักเค้าไปเลย จนเราเริ่มห่างกัน(ลืมบอกครับคือผมกับเข้าเรียนสาขาเดียวกัน เเต่คนล่ะคลาสกัน)
ผมก็อยากบอกชอบเค้านะ แต่ผมกลัวเสียเพื่อน กลัวมันจะไม่ดี
จนวันนึง” เค้า มี คน คุย “ ผมรู้ในวันที่ผมนั้น ตัดสินใจรวมความกล้าที่จะเริ่มไปคุยกับเค้าใหม่ หลังจากที่หายไป แต่ไม่ทันไรเค้าก็โพสลงในสตอรี่ว่า “เค้าอยู่ด้วยกัน” โดยโพสภาพนอนอยู่ด้วยกัน ผมนี่แทบบ้าตาย เศร้าเลย แต่ผมจะว่า
ก็ว่าได้นะครับ หลังจากวันนั้นผมลองทักไปคุยกับเค้า ผมถามว่า”ทำไร”แต่คำตอบคือ “แฟนเค้าถ่ายรูปเค้าตอนนั่งกินข้าวส่งมา” ผมก็ตกใจแล้วอึ้งไปเลย หลังจากนั้นผมตอบไปแค่ “อ่อๆ” หลังจากนั้นทั้งแฟนเค้า ทั้งเค้า โพสรูปกินข้าวกันลง ผมนี่ใจสลาย แล้วผมก็ไม่กล้าทักไปอีกเลย
ผมพยายามทุกอย่าง ทั้งหาเฟสเค้าด้วยตัวเองแต่ก็ไม่กล้าแอดไป หาข้อมูลว่าคนคุยเค้าเป็นใคร จนได้รู้ ปัจจุบันผมก็ยังติดตามเค้าทั้งสองคนอยู่ ได้แค่มองและเฝ้าดู
มีครั้งนึง ผมเดินขึ้นลิฟต์ไปเรียน แล้วเค้าขึ้นด้วย มาเจอกัน ก็แค่ยิ้มแต่ไม่เหมือนเดิม ลิฟต์เหมือนละครมาก อะไรก็ไม่รู้ดนบรรดาลให้เค้ามายืนข้างผม แล้วเค้าก็เฉยมาก ไม่เหมือนเดิมเลย ผมเศร้า ผมร้องไห้ ผมทำอะไรไม่ถูก ทุกอย่างพังลง เพราะผม ทั้งมิตรภาพ และความรัก ผมไม่กล้าเจอหน้าเค้าอีกเลย 😭
ผมได้แค่รอว่า วันนึงถ้าคนมันจะรักกัน ก็จะกลับมาเหมือนเดิมแต่ก็คงเป็นไป ยาก555 เห้อ
ขอบคุณครับ จบแล้ว อาจจะงงๆ ยังไงถามผมได้นะครับ
ผมไม่เคยเล่าอะไรแบบนี้เลย555 ครั้งแรกเลยครับ
ตกหล่นตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
ลืมบอก55เค้าชอบหมู ผมก็ไปซื้อมาห้อยกระเป๋าไปเรียนทุกวัน ถ่ายลงสตอรี่บ้าง บางทีแอบบอกชอบให้รู้อ้อมๆในสตอรี่บ้าง มีเศร้าลงบ้าง แต่เค้าก็มาดูสตอรี่ผมทุกอันนะครับ แค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ
รัก ที่ไม่พูด
ผมเรียนปี1 มาจากตจว.เข้ามาอยู่กรุงเทพ อย่างที่ว่าแหละครับปี1ผมก็อยู่หอ ผมมาคนเดียวครับ แรกๆก็ไม่มีเพื่อนหรอกครับ มีแต่กรุ๊ปใหญ่ของสาขาที่เรียน ตอนนั้นก็ยังไม่เปิดเทอมนะครับ
ผมเข้าหอก่อนก็มาอยู่คนเดียวเหงาๆ
เข้าเรื่องดีกว่า คือมีวันนึงมีคนทักเข้ามาในแชทกรุ๊ปสาขาว่า”มีใครว่างไหม” เราก็ตอบไปว่า “เราว่าง”(ตอนนั้นก็คิดแค่ว่าเพื่อนคงทักคุยกันสนุกๆ)แต่หลังจากนั้น เค้าก็ทักแชทส่วนตัวผมมาว่า “ไปกินข้าวกันมั้ย” คือผมก็ตกใจ แต่ผมก็ไปนะครับ เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เพื่อน พอผมได้ไปเจอผมรู้สึกแปลกๆก็คือ “เขินนั่นเอง”555 พอไปนั่งกินข้าว เค้าชอบมองตาผม แล้วสายตาเค้าโคตรจะเขินชิปหายเลยครับ(บอกก่อนว่าผมแพ้สายตาคนมากๆ)
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกลับหอกัน
วันที่2ผมลุ้นว่าเค้าจะทักผมมาอีกไหมนะ สุดท้ายเค้าก็ชวนไปกินข้าวอีก ผมดีใจมากแทบบ้า
คราวนี้พอกินเสร็จเค้าก็ชวนผมไปเล่นที่ห้องเค้า ผมก็ไปครับ “สองคน” ก็เข้าไปผมก็คุยกับเค้าปกติ มาจากไหน ชอบอะไร กลัวอะไร เรียนที่ไหน ประมาณนี้ครับ ก็คุยกันตั้งแต่2ทุ่มจนเที่ยงคืนครับ สนุกมากๆ
วันที่3 เค้าก็ชวนผมไปห้าง ก็ไปเดินๆปกตินี่แหละครับ ส่วนเค้าก็เอาเสื้อไปเปลี่ยน ก็ไปกันสองคน ผมนี่โคตรจะแพ้อะไรแบบนี้เลย เค้าดีมากๆ ผมอยากไปซื้อเสื้อก็พาไปช่วยเลือกซะอีก(คนอื่นอาจจะว่าผมบ้า หรือปัญญาอ่อน คิดไปเอง)แต่ผมว่า ถ้าใครอยู่จุดเดียวกันกับผม ก็จะหลงเค้ามากๆ อย่างว่าอะครับผมก็ ชอบเค้าไปแล้วด้วย55555
วันที่4 เค้าก็ชวนลงไปกินข้าวอีก แต่มีเพื่อน ผญไปด้วยอีกคน เเล้วเค้าสนิทกันมากจนเหมือนผมไปแล้วผมไม่มีตัวตนเลย แต่เค้าก็พยายามคุยกับผม แต่ความรู้สึกผมคือ หึงเค้า หวงเค้า งอลด้วย55555 เป็นมากนะผม หลังจากนั้นก็จบไปผมก็พยายามไม่คิดอะไร แต่กระวนกระวายนิดหน่อย5555
วันที่5วันนี้พิเศษเค้าชวนผมไปเล่นกับเพื่อนของเค้าที่ห้อง ผมก็ไป เข้าไปแรกๆเขิน ผมเขินเพื่อนมากๆ แล้วเค้าก็ทำอาหารกอนกัน ผมก็ว่าจะไม่กินก็มันเขินอะครับ5555 แต่เค้าหันมาพร้อมกับสายตาที่ดูบังคับผมหน่อยๆว่า” ไม่ได้แกต้องกิน” ตอนนั้นผมจะละลายเลย5555 ผมก็ยอมกิน พอกินเสร็จ ช็อตนี่แหละครับ ผมก็ทำหน้าที่ ที่ดี เก็บจานเก็บของ ผมก็เก็บอยู่สองคน ก็เอาไปไว้ที่รัเบียงตอนนั้นเดินไปพร้อมกันสองคนกับเค้า พอผมหันกลับมา เจอเพื่อนเค้า และทุกคนที่อยู่ในห้อง หันมามองผมกับเค้าที่กำลังเก็บจานอยู่ ทุกคนมองเป็นตาเดียวกัน แล้วยิ้ม ผมเลยแอบคิดว่า เห้ยอะไรวะ5555 พออพื่อนเค้าเริ่มรู้ตัวว่าผมเห็นเค้ามองกัน ก็หลบตาผมหันหน้าหนีหมดเลย หลังจากนั้นผมก็ขอกลับห้อง ก่อนหน้ามีเพื่อนคนนึงกลับก่อน ก็กลับเลยปกติ แต่ห่างกันไม่มากผมก็กลับตามพอดีเพื่อนคนที่ลงไปน่าจะยังไม่ออกจะได้เดินไปพร้อมกัน แต่ว่าเค้าก็คือคนที่ผมชอบนั่นเอง เค้าบอกว่าเดี๋ยวเราลงไปส่ง (เชี้ยผมโคตรดีใจอ่ะ)
หลังจากนั้นก็เปิดเทอม ผมก็ผิดอยู่ที่เริ่มห่างหาย ไม่ทักเค้าไปเลย จนเราเริ่มห่างกัน(ลืมบอกครับคือผมกับเข้าเรียนสาขาเดียวกัน เเต่คนล่ะคลาสกัน)
ผมก็อยากบอกชอบเค้านะ แต่ผมกลัวเสียเพื่อน กลัวมันจะไม่ดี
จนวันนึง” เค้า มี คน คุย “ ผมรู้ในวันที่ผมนั้น ตัดสินใจรวมความกล้าที่จะเริ่มไปคุยกับเค้าใหม่ หลังจากที่หายไป แต่ไม่ทันไรเค้าก็โพสลงในสตอรี่ว่า “เค้าอยู่ด้วยกัน” โดยโพสภาพนอนอยู่ด้วยกัน ผมนี่แทบบ้าตาย เศร้าเลย แต่ผมจะว่า
ผมพยายามทุกอย่าง ทั้งหาเฟสเค้าด้วยตัวเองแต่ก็ไม่กล้าแอดไป หาข้อมูลว่าคนคุยเค้าเป็นใคร จนได้รู้ ปัจจุบันผมก็ยังติดตามเค้าทั้งสองคนอยู่ ได้แค่มองและเฝ้าดู
มีครั้งนึง ผมเดินขึ้นลิฟต์ไปเรียน แล้วเค้าขึ้นด้วย มาเจอกัน ก็แค่ยิ้มแต่ไม่เหมือนเดิม ลิฟต์เหมือนละครมาก อะไรก็ไม่รู้ดนบรรดาลให้เค้ามายืนข้างผม แล้วเค้าก็เฉยมาก ไม่เหมือนเดิมเลย ผมเศร้า ผมร้องไห้ ผมทำอะไรไม่ถูก ทุกอย่างพังลง เพราะผม ทั้งมิตรภาพ และความรัก ผมไม่กล้าเจอหน้าเค้าอีกเลย 😭
ผมได้แค่รอว่า วันนึงถ้าคนมันจะรักกัน ก็จะกลับมาเหมือนเดิมแต่ก็คงเป็นไป ยาก555 เห้อ
ขอบคุณครับ จบแล้ว อาจจะงงๆ ยังไงถามผมได้นะครับ
ผมไม่เคยเล่าอะไรแบบนี้เลย555 ครั้งแรกเลยครับ
ตกหล่นตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
ลืมบอก55เค้าชอบหมู ผมก็ไปซื้อมาห้อยกระเป๋าไปเรียนทุกวัน ถ่ายลงสตอรี่บ้าง บางทีแอบบอกชอบให้รู้อ้อมๆในสตอรี่บ้าง มีเศร้าลงบ้าง แต่เค้าก็มาดูสตอรี่ผมทุกอันนะครับ แค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ