(ชช) กลัวการที่จะเริ่มต้นใหม่

ผมเป็นคนนึงที่โหยหาความรักมากๆมากถึงมากที่สุด เรียกได้ว่าชีวิตนี้ขับเคลื่อนไปด้วยความรักก็ว่าได้ครับ ผมโสดมา4-5เดือนแล้ว ถามว่ามีคนเข้ามาจีบบ้างมั้ยช่วงแรกๆก็มีบ้างครับ มีคนเข้ามาจีบ มีคุยๆ แต่พอสักพัก ภาพแฟนเก่ามันก็ลอยเข้ามาในหัวมุกอย่างวนกลับไปซ้ำๆว่าเคยมีความสุขอะไรบ้างเหมือนฉายหนังวน ทำให้ผมเริ่มใหม่กับใครไม่ได้ จากที่อยากมีความรักมากๆ พอพาพวิ่งฉายในหัวกลับกลัวทุกอย่าง ตอนแรกผมคิดว่าแค่อาจจะยังไม่ลืมแฟนเก่า พอผ่านมาสักพัก ก็ได้คุยกับใครสักคน คราวนี้ภาพเขาไม่ได้แล่นในหัวผมแล้ว แต่เห็นความคิดของผมเองที่มันแล่นอยู่ตลอด จากคุยกันดีๆทุกอย่างเหมือนจะดี ความคิดหลายอย่างเด้งขึ้นมาในหัวว่า เขาจะดีรึเปล่า? เขาจะทิ้งไปเหมือนทุกคนที่ทิ้งเรารึเปล่า? เขาเข้ามาเพื่อหัอะไรรึเปล่า? เขาจะอยู่นานรึเปล่า? นั่นนี่ มันเยอะไปหมดจนรำคาญตัวเอง กลายเป็นผมที่ค่อยๆเฟดตัวออกมาจากทุกคนในขณะที่หลายครั้งมันกำลังดี อาจจะเพราะผมหวังกับความรักมากเกินไป ผมหวังจะมีครอบครัว ผมหวังที่จะแต่งงานเหมือนชายหญิงทั่วไป ความรักผมไม่ได้มีใช้ไปเล่นๆ ผมจึงหวังในคนที่จะเข้ามา หวังให้เขาเป็นคนดีเพราะบางคนทำดีอะไรดีทุกอย่างสุดท้ายบอกไม่ได้คิดอะไรพอหวังมาก ก็กลับกลัวไปทุกอย่าง กลัวตัวเองเสียใจเพราะรู้ว่าการที่เสียใจมันแย่แค่ไหน ใช่อยู่ที่ไม่คาดหวังก็จะไม่ผิดหวัง แต่ในทางกลับกันมันก็ไม่มีความสัมพันธ์ครั้งไหนหรอกครับที่ไม่คาดหวัง ผมคุยได้กับทุกคน แต่พอในจังหวะนึงจะทำให้ผมรู้สึกว่าต้องเฟดตัวออกมาตลอด จากคนที่อยากมีแฟนอยากเริ่มต้นใหม่ได้เร็วๆ กลับกลัวกลัวทุกอย่างมันจะพัง กลัวที่ตัวเองจะเสียใจ อยากฝากถึงทุกคนที่จะเข้ามานะครับ ผมยินดีที่จะคุยด้วย แต่ถ้าคุณรู้สึกอยากรักกับผมจริงๆ ช่วยทำให้ผมมั่นในได้เลยครับ และช่วยตามผมที ทำให้ผมมั่นใจทีว่าคุณจริงใจจริงๆ ผมไม่อยากอยู่แบบนี้ บางทีผมก็รักเขา แต่ผมก็ต้องเฟดตัวออกมากเพราะเมื่อผมหาย เขาก็ไม่ได้ตาม ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมนะครับ