รอแสงตะวันส่องมาที่ฉัน EP 17 "อย่าให้เงินทำลายความสุข"

กระทู้สนทนา

ปัญหาครอบครัว ครอบครัว ปัญหาชีวิต การสอนลูก แต่งนิยาย

ผมเคยเล่าให้ฟังจากตอนแรกๆว่าบ้านผมแตกสาแหรกขาด พ่อแม่แยกกันตั้งแต่เด็ก โชคยังดีมีพ่อบุญธรรมรับมาเลี้ยง ผมไม่ได้เจอพ่อกับแม่แท้ๆ
มานานมากแล้ว มีอยู่เหตุการณฺหนึ่ง ช่วงเวลานั้นผมน่าจะเรียนอยู่ระดับมัธยม ผมกำลังปั่นจักรยานไปตลาด ระหว่างทางผมต้องประหลาดใจ
และจอดข้างทาง มองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ปั่นจักรยานสวนผมมาเธอคือ แม่แท้ๆของผม ผมยืนมองดูแม่อย่างนิ่งๆ หน้าตาของผม แสดงออกถึง
ความเฉยเมยเย็นชา แต่ความรู้สึกในใจมันทุกข์ทรมาน เหมือนคนร้องไห้อยู่ข้างในใจ ผมเก็บความรู้สึกไว้ไม่แสดงออกมา ผมรู้สึกแค้นใจมาตลอด
ตั้งแต่เด็กที่แม่ทิ้งผมไป และไม่ได้รู้สึกผูกพันหรือดีใจอะไรเลยที่เจอแม่ แม่เดินเข้ามาหาผม ผมยกมือไหว้ตามมารยาท แม่ยื่นมือมาจับแก้มผม แล้วบอกว่าดูแลตัวเองดีดีนะลูก แม่กอดแล้วหอมผม แม่น้ำตาไหล ผมยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไร แต่ใจสั่นๆหวั่นไหวบอกไม่ถูก แม่บอกว่าแม่มาเช่าบ้านขายของอยู่แถวตลาด ส่วนพ่อเลี้ยง แฟนใหม่ของแม่ขับรถรับจ้าง ผมไม่ได้พูดอะไรกับแม่สักคำเลย แม่ก็คงจะรู้สึกได้ว่าผมไม่พร้อมจะเจอและคุยด้วย แม่จึงบอกว่า แม่ไปก่อนนะ ส่วนผมเป็นเหมือนคนตั้งตัวไม่ติด ทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะมาเจอแม่ ผมปั่นจักรยานออกมาจากจุดนั้น โดยพยายามจะไม่หันกลับไปมอง และแล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาเอง ในขณะที่ขาผมก็ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ผมไม่เข้าใจตัวเองนะตอนนั้น ผมอาจจะรู้สึกสงสารและห่วงใย ที่ผ่านมากี่ปีแล้วแม่ยังดูลำบากอยู่ แต่ในใจผมยังคงโกรธที่แม่ทิ้งผม และสิ่งที่พ่อเลี้ยงทำร้ายจิตใจผมไว้ในอดีต เวลาผมเจอหรือได้ยินใครพูดถึงพวกเขา ภาพในอดีตที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ มันจะกลับมาทำให้ผมต้องทุกข์ใจ เหมือนกับสวรรค์กำหนดมาว่าชีวิต ผมต้องอยู่ห่างๆแม่กับพ่อเลี้ยงไว้จะทำให้ผมไม่ทุกข์

ผมเริ่มรับรู้ว่าแม่พยายามติดต่อกับผมแต่ผมไม่อยากเจอ มีครั้งหนึ่งน้องชายแม่มาหาผมที่บ้าน น้าชายของผมคงรู้ว่าผมอยู่ที่นี่จากแม่ น้าถามว่าอยากเจอพ่อไหมน้าจะพาไป ผมจึงตอบว่าอยากเจอ น้าให้เบอร์ผมโทรหาพ่อ พ่อดีใจมากที่ผมโทรหา พ่อบอกผมว่า “ลูกให้ใครพามาหาพ่อได้ไหม พ่ออยากเจอ” น้าจึงพาผมนั่งรถเมล์ไปหาพ่อที่ทำงาน ผมดีใจที่ได้เจอพ่อ ตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกันผมก็ไม่ได้เจอพ่อเลย พ่อถามว่า “ลูกไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่ติดต่อมาหาพ่อเลย” ผมก็เล่าว่าผมไปอยู่ที่ไหนมาบ้าง ผมไม่รู้จะติดต่อพ่อยังไง พ่อรู้สึกโกรธแม่ที่ส่งผมไปอยู่บ้านนอกกับยาย ถ้าพ่อรู้พ่อจะไปรับลูกมาอยู่ด้วย พ่อเล่าให้ฟังว่า “วันนั้นพ่อกลับมาจากทำงานมาถึงบ้านไม่เจอทั้งผมทั้งแม่ แม่ขนของหนีพ่อไป พ่อตามหาไม่เจอแล้วแม่ก็มาฟ้องหย่า ศาลตัดสินให้ลูกอยู่ในความดูแลของแม่ แต่ให้พ่อส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน พ่อส่งเงินให้แม่ทุกเดือน ลูกได้เงินไหม” ผมบอกว่า “แม่ไม่เคยบอกผมเลย ผมไม่เคยรู้เรื่องเงิน” พ่อถามว่าแม่มีครอบครัวใหม่หรือยัง ผมบอกว่าผมไม่อยากพูดเรื่องของแม่ พ่อไปถามแม่เองนะ พ่อรู้สึกโกรธแม่ พ่อบอกว่าเอาเลขบัญชีลูกมาต่อไปนี้ พ่อจะส่งเงินให้ลูกโดยตรงทุกเดือน แม่โกหกพ่อ พ่อจะไม่ส่งเงินผ่านแม่อีก พ่อชวนมาอยู่ด้วย แต่ผมไม่คุ้นเคย พ่อก็มีครอบครัวใหม่ แถมมีลูกชายอีกสองคน ผมจึงบอกพ่อว่าผมอยู่ที่นั้นผมสบายดีครับ พ่อเข้าใจแล้วบอกว่าไม่เป็นไรถ้าว่างก็มาหาพ่อนะ มีอะไรก็โทรหาพ่อได้ ผมคุยกับพ่อถึงเย็น แล้วผมก็ลาพ่อกลับบ้านกับน้า

หลังจากนั้นผมก็เริ่มโทรคุยกับพ่อบ่อยขึ้น ผมไปหาพ่อเดือนละครั้ง มีครั้งหนึ่ง ผมไปเจอพ่อ แม่โทรมาหาพ่อพอดี สงสัยจะมาคุยเรื่องเงิน พ่อพูดต่อว่าแม่ด้วยความโมโหว่า จะเอาเงินให้ลูกเอง ต่อไปไม่ต้องโทรมาแล้ว ที่ให้ไปไม่เคยเอาไปให้ลูกเลยใช่ไหม เจอลูกแล้วตอนนี้ลูกก็อยู่ด้วยกัน ผมนั่งฟังเฉยๆ ไม่พูดอะไร เพราะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ หลังจากผมกลับจากไปหาพ่อมาไม่กี่วัน แม่มาหาผมที่บ้าน มาขอแบ่งเงินผมครึ่งหนึ่งของที่พ่อให้ บอกว่าต้องให้แม่ครึ่งหนึ่งนะ แม่เป็นคนไปฟ้องศาล พ่อถึงได้ให้เงินส่วนนี้ใช้ทุกเดือน ผมถอนหายใจลึกลึกพูดไม่ออก แล้วแบ่งเงินให้แม่ แต่ในใจผมรู้สึกผิดหวังในการกระทำของแม่มาก ที่พูดกับผมแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมอย่างอยู่ห่างๆแม่ อยากหนี้ไปให้ไกลๆ ไม่อยากให้แม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ผมไม่ได้อยากได้เงินแค่เดือนละ 2,000 บาท ที่พ่อให้ เพราะยังไงมันก็ไม่พอใช้จ่ายในแต่ละเดือนอยู่แล้ว พ่อตั้งใจให้ผมเอง ผมไม่เคยร้องขอ ผมแค่ดีใจที่ติดต่อพ่อได้ และพ่อก็ทำให้ผมรู้สึกดีดี หลังจากที่เราไม่เจอกันมานาน แค่นั้นก็พอแล้ว แต่แม่กลับทำให้ผมเสียใจและเสียความรู้สึกกับแม่ขึ้นไปอีก พอเจอหน้าผมก็ถาม แต่เรื่องเงิน ไม่เคยถามความทุกข์ ความสุข ในชีวิตความเป็นอยู่ผมที่ผ่านมาเลย แม่ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าแม่ไม่เคยรัก ไม่เคยห่วงผมเลย ผมรู้สึกว่าแม่ห่วงแต่ครอบครัวใหม่ของตนเอง ผมโตมาคนเดียวโดยที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่แม่ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมีความอุ่นใจสักครั้งเลยที่ได้เจอแม่ หลังจากแม่ได้เงินที่พ่อให้ แล้วก็เดินจากผมไปโดยไม่ติดต่อมาอีกจนถึงสิ้นเดือนวันที่เงินเดือนพ่อออกแม่จะกลับมาหาผมอีกครั้ง ผมรู้สึกน้อยใจมาก แอบนั่งร้องไห้คนเดียวในห้อง ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้พ่อแท้ๆฟัง ไม่ได้บอกพ่อบุญธรม และก็ไม่ได้บอกใครสักคน ผมไม่อยากให้แม่กับพ่อต้องทะเลาะกันอีกส่วนผมก็หนีไม่พ้นต้องเจอแม่ทุกสิ้นเดือนและยื่นเงินให้แค่นั้น กลับกลายเป็นว่า ตั้งแต่พ่อแม่ที่แท้จริงหวนกลับเข้ามาอยู่ในชีวิตของผมอีกครั้ง พร้อมกับเรื่องของเงิน ทำให้ชีวิตของผม กลับทุกข์ใจขึ้นไปอีก “เงินไม่ได้ให้ความสุขกับคนเราได้เสมอไป ให้ความรักที่จริงใจห่วงใยกันเป็นพื้นฐานที่มั่นคง ที่ทำให้เรามีกำลังใจ มีพลังกาย ที่จะสู้ต่อไป เพื่อช่วยกันหาปัจจัยต่างๆมามอบให้กันอย่างมีความสุขคงจะดีกว่า"

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

ใกล้จันทร์ moonstar