แอบรักเพื่อนสนิท แต่เพื่อสนิทมีแฟนแล้ว

เริ่มจากเราไปแข่งครอสเวิร์ดค่ะระหว่างเดินทางเราเลยดูดวงไพ่ยิบซีเล่นๆ มันไร้สาระนะคะแต่มันแม่นมาโดยตลอด แล้วมันบอกว่าเราจะได้พบความรักจากการเดินทาง ตอนแข่งเราเลยเต๊าะผู้ชายที่แข่งไปด้วย ทีมแรกได้แข่งกับลูกครึ่งด้วยค่ะ แต่เพื่อนเราชอบลูกครึ่ง เราเลยไม่ยุ่ง พอถึงตอนแข่งทีมที่2แล้วทีมเราได้ไปแข่งกับทีมของเพื่อนผู้ชาย ทีมนี้มาด้วยความง่วงหงาวหาวนอน คนที1ฉลาดมากเลยค่ะแต่คนที่2น่าจะมาคำนวนคะแนนล่ะมั้ง5555 แต่เก่งมากเลยค่ะ เราเป็นคนแพ้ทางคนเรียนเก่งเป็นต้นทุน ก็เลยหาทางสนิทกับเพื่อนคนที1ด้วยการชวนคุยแบบเฟลลี่ๆ ได้ผลค่ะ แล้ววันนั้นก็ขอเฟสเพื่อนคนนี้ แต่รู้สึกว่าได้มายากมาก แต่พอได้มา มันมีชื่อแฟน(..ชื่อแฟนเขาแหละค่ะ.)อยู่ต่อจากชื่อบนเฟสบุ๊ค แต่ตอนนั้นเราก็ไม่สนใจค่ะ เพราะเราก็คุยก็หยอกล้อเหมือนเพื่อนทั่วไป แล้วเราก็ทักไปในเมจเซนเจอร์คุยกับเขาทุกวันจนกระทั่งเมื่อวาน เราโทรหาเขา ปกติจะไม่ค่อยโทรนะคะ นอกจากจะเล่นเกมไพ่แคงแล้วจะเอาชิปให้เขา แต่เมื่อวานโทรเพราะไม่สบายใจเรื่องมีรุ่นน้องแอบชอบเขาเลยโทร แล้วไม่นานแฟนเขาก็ทักมาถามเราค่ะเรื่องโทรคุยกัน แล้วก็เรื่องที่เราคุยกับเขาทุกวัน แฟนเขาบอกว่ารู้ว่าเราคิดมากกว่าเพื่อน เราก็ยอมรับแหละค่ะ เพราะเราก็รักเขามาก จนไม่รู้ว่าสักวันถ้าไม่มีเขาเราจะอยู่ยังไง แฟนเขาบอกว่ากลัวเสียเขาไป บอกว่าเขายอมทะเลาะกับแฟนเพื่อปกป้องเรา เราเสียใจมากเลยค่ะ เอาแต่โทรตัวเอง เรารักเขามากจนไม่อยากให้เขาเสียใจเลยสักนิด เราเลยบอกแฟนเขาว่าเราจะเลิกคุยกับเขา ทั้งที่แฟนเขาบอกว่าไม่ต้อง แต่เราไม่อยากให้เขามีปัญหาค่ะ เลยจัดการสลับเฟสแบบไม่บอกไม่กล่าวเขาเลย แล้วก็เล่าให้เพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงในกลุ่มเดียวกันฟัง โทรไปร้องไห้กับเพื่อนตั้งตรึ่งชั่วโมงกว่าทั้งที่ไม่ได้พูดอะไร ร้องไห้อย่างเดียว ทุกคนคงเข้าใจเราว่าเรารักมากแต่เราต้องพยายามตัดให้ขาดในวันเดียว แต่เราทำไม่ได้ค่ะ มันเจ็บมาก เหมือนจะขาดใจ มีความคิดแว็บหนึ่งผ่านมาเรื่อฆ่าตัวตาย แต่เราไม่ทำหรอกค่ะ เรารักพ่อแม่มากกว่าจะหนีความเจ็บปวด แล้วตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้อาบน้ำ ถ้าจะไปอาบตอน2ทุ่ม ก็กลัวแม่เห็นว่าตาบวม น้ำตามันก็ไหลอยู่ตลอด เราก็ค้างคาใจเรื่องของขวัญวันเกิดมันด้วย ใกล้จะถึงวันแล้วด้วย แต่ของยังไม่ส่งมา เพื่อนแนะนำให้ส่งไปให้ตามสัญญาแล้วเขียนจดหมายบอกความรู้สึกทั้งหมดด้วย เราก็เลยเขียน แต่ว่าพอเขียนเสร็จเราตัดใจไม่ได้จริงๆ เลยคิดว่าขอโทรไปลาก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ พอไปอ่านแชตแฟนเขา ก็บอกไม่อยากให้เราหายไป แต่มันก็เจ็บนะคะ จะให้เราอยู่ในสถานะแอบรักเพื่อนสนิทตลอดไปได้ยังไงกัน เราเลยตัดสินใจโทรหาเขา โทรไปร้องไห้ไป ปากก็บอกว่าไม่ร้องแต่น้ำตาเราเต็มหน้าเลยค่ะ ได้ยินเสียงมันเหมือนร้องไห้ แต่มันก็บอกว่าเป็นหวัด เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราเองก็ร้องไห้มันถามเราก็บอกไม่ร้อง เลยไม่คิดจะเชื่อว่ามันไม่ร้อง แล้วมันก็ถามว่าจะเอายังไง ยังอยากคุยอยู่มั้ย ในขณะนั้นแฟนมันก็ทักมาว่าอย่ากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้น กลัวเสียมันไป เราก็ตอบตกลง เพราะเราไม่ชอบผิดสัญญา แต่ไม่รู้ทำไม เราถึงขอไลน์มันแล้วเลือกที่จะตอบมันในไลน์ ว่าอยากคุยต่อทั้งที่ก็โทรอยู่แล้ว นั่นคือครั้งแรกเลยค่ะ ที่เราเลือกจะทำตามความรู้สึกตัวเองอย่างจั้งใจทั้งที่มันผิด แล้วเราก็คุยกับมันเรื่อยๆในคืนนั้นจนถึง5ทุ่ม23นาที  คุยกัน2ชั่วโมงเกือบ3ชั่วโมง มันเป็นครั้งแรกเลยนะคะที่คุยกับมันอย่างมีความสุขที่สุดเท่าที่เคยรู้สึก แต่ก็เจ็บที่สุดเท่าที่เคยรู้สึก มันบอกว่าพรุ่งนี้มันไม่อยากให้เราหายไป แล้วมันก็บอกอีกด้วยว่าถูกชะตากับเราตั้งแตาวันแข่งเราใจอ่อนเลยค่ะ เราเลยเลือกที่จะอยู่ต่อค่ะ ในฐานะอะไรก็ได้ ปากก็บอกว่าเหมือนเดิมนะ แต่พอถึงตอนเช้าเรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม จากที่เคยพิมพ์ยาวๆ กลับสั้นลง สนุกน้อยลง เหมือนเรางี่เง่าไปเลยค่ะ ไม่ค่อยชอบตัวเองแบบนี้เลย กลัวทำให้เขารู้สึกแย่ไปด้วย ทั้งแฟนเขาอีก เราผิดตั้งแต่เลือกที่จะทักไปแล้วค่ะ ผิดจริงๆ และก็รักเขามาก วันรี้ก็มางี่เง่าอีกรู้สึกว่าเขาหายไปม่กกว่าทุกวัน เหมือนโปรหมด วันดีๆจบ อันนี้ก็สำคัญตัวและคิดไปเองอีกค่ะ 

เลยอยากถามว่าเราควรทำยังไงต่อดี ???