ขออนุญาติเล่าเรื่องนะครับ เรื่องเมื่อ2ปีที่แล้ว ตอนนี้ผมอายุ15ปี ได้คุยกับพี่ผู้หญิงคนหนึ่งอายุมากกว่า2 ปี เราคุยกันช่วงผมอยู่ม.1 คุยกันประมาณเกือบ2ปี ในช่วง2ปีที่มาผ่านนั้น ก็มีคนที่พยายามเข้ามาในชีวิตผมมากมาย ผมเลือกที่จะปฏิเสธทุกคน เพื่อคุยกับเขาคนนั้น มีหลายช่วงมากๆในเวลา2ปีที่ผ่านมาที่เราเลิกคุยกัน แต่เขาก็ทักมาบอกสุขสันต์วันเกิดบ้าง ทักมาถามบ้าง ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกันมาสักพัก มีอีกช่วงหนึ่งที่เขากำลังจะขึ้นม.ปลาย เขาคงจะโฟกัสกับการเรียน ช่วงนั้นไม่ได้คุยกัน จนเขาทักมาหา จนเราเลิกคุยกันอีกครั้ง ครั้งนี้มันผ่าน1ปีแล้ว ผมเลือกที่จะไม่บอกความในใจในช่วงเวลา2ปีที่ผ่านมา เห็นเพื่อนเขาแซวว่าชอบคนนั้นบ้าง มีรูปถ่ายคู่กันด้วย ตอนนั้นผมก็แอบตัดใจแล้วแหละครับ แต่ทำไงได้ก็ใจมันรักไปแล้ว T-T ตอนนั้นก็รู้แหละครับ ว่าเค้าแอบปลื้มพี่อีกคน แต่ตอนนั้นเรายังคุยกัน จนเราเลิกคุยกัน เค้าหายไปเอง ทุกครั้งที่เราเลิกคุยกันเค้าหายไปเองตลอด
ทุกครั้งที่คุยกับคนที่ผ่านมา มันก็ไม่รู้สึกดีเหมือนคนนั้น พอจะคุยกับคนอื่นก็รู้สึกคิดถึงเค้า ทั้งๆที่เราควรตัดใจ แต่กับคนนี้มันตัดไม่ได้จริงๆ ผมควรจะรู้สึกแบบไหนครับ ควรรอเหมือนครั้งที่ผ่านมา หรือควรรีเซ็ทชีวิตตัวเองใหม่
ปล. ความรู้สึกตอนนี้ อึดอัดใจ เหนื่อยใจ ไม่อยากทำอะไร
เพ้อ เหมื่อลอย จิตใจไม่อยู่กับตัว ไปโรงเรียนไม่มีจิตใจเรียน กลับมาจากโรงเรียนจะซึมนอนอย่างเดียว
เคยมี แต่ตอนนี้ไม่มี เราควรรู้สึกยังไง?
ทุกครั้งที่คุยกับคนที่ผ่านมา มันก็ไม่รู้สึกดีเหมือนคนนั้น พอจะคุยกับคนอื่นก็รู้สึกคิดถึงเค้า ทั้งๆที่เราควรตัดใจ แต่กับคนนี้มันตัดไม่ได้จริงๆ ผมควรจะรู้สึกแบบไหนครับ ควรรอเหมือนครั้งที่ผ่านมา หรือควรรีเซ็ทชีวิตตัวเองใหม่
ปล. ความรู้สึกตอนนี้ อึดอัดใจ เหนื่อยใจ ไม่อยากทำอะไร
เพ้อ เหมื่อลอย จิตใจไม่อยู่กับตัว ไปโรงเรียนไม่มีจิตใจเรียน กลับมาจากโรงเรียนจะซึมนอนอย่างเดียว