ทำไมฉันถึงไม่เคยมีความสุขเลย

สวัสดีค่ะ ดิฉันมีข้อความอยากระบาย และอยากหาคำตอบให้ตัวเองไปพร้อมๆกัน ดิฉันอายุ 24 ปี เรียนไม่จบปริญา มีอาชีพขายของออนไลน์ ดิฉันมีหน้าที่หาเงินเพื่อดูแล 7 ชีวิตในครอบครัว ดิฉันอาศัยอยู่ในบ้านเช่ากับครอบครัว เมื่อไม่นานมานี้มันมีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นกับดิฉัน เนื่องด้วยดิฉันเป็นคนทำมาหาเลี้ยงทุกคน ความกดดันในแต่ละวัน ว่ายอดขายของวันนี้ดิฉันจะมีพอจ่ายและเก็บเพื่อจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเช่าบ้านมั้ย ทุกคนในบ้านจะรู้สึกยังไง ดิฉันจะหาเงินมาเพื่อเลี้ยงดูทุกคนได้ดีพอมั้ย มันคือความกดดันสะสมมาตลอด ทุกครั้งที่ดิฉันอยู่คนเดียว ดิฉันจะรู้สึกเหนื่อย เครียด จนร้องไห้ออกมา รู้สึกกลัวว่าตัวเองจะทำทุกอย่างในแต่ละเดือนไม่ได้ กลัวว่าตัวเองจะทำหน้าที่นี้ไม่ดีพอ ในทางกลับกัน ในแต่ละวันดิฉันเห็นว่าทุกคนในครอบครัวมีความสุข กินอิ่ม นอนหลับ ใช่ค่ะ มันคือสิ่งที่ดิฉันอยากให้เป็น แต่อีกความคิดในหัวของดิฉันคือ ดิฉันไม่เคยดีใจจริงๆสักครั้ง มันกลับยิ่งรู้สึกเหนื่อยยิ่งกว่าเดิม กดดันยิ่งกว่าเดิม กลัวยิ่งกว่าเดิม กลัวว่าพรุ่งนี้หรือวันต่อๆไป ดิฉันอาจจะทำไม่ได้แบบนี้ ดิฉันอาจจะทำให้พวกเขาลำบาก ดิฉันอาจจะหาเงินมาไม่พอที่จะจับจ่ายใช้สอย บางทีร้องไห้ออกมาเอง ทุกวันก่อนนอน ปวดหัวมากๆ บางวันไม่อยากตื่นขึ้นมาทำอะไร ไม่อยากทรมานกับความรู้สึกแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะพูดกับใคร ไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังแช้วเข้าใจ ว่าเราเหนื่อย. เรากดดัน. เราทรมาน ในเมื่อมันคือหน้าที่ของเรา และถ้าเราพูดไปจะมีใครเข้าใจเรา วันนี้เรารู้สึกว่าโลกนี้มันช่างใจร้ายกับเราเหลือเกิน เราหยุดคิดไม่ได้ ไม่ว่าเราจะชอบแค่ไหนเวลาที่ทุกคนในบ้านยิ้ม หัวเราะ มีความสุข มันจะคยมีอีกความคิดนึงตีเข้ามาว่า ทำไมทุกคนถึงมีความสุข ในขณะที่เราโคตรทรมาน ทำไมไม่มีใครสนใจสายตาของเราเลย ว่ามันทรมาน มันเหนื่อยขนาดไหน หรือว่าเราไม่ได้มีค่าอะไรกับใครเลยจริงๆ 

หรือว่าเราต้องจากไปก่อน ถึงจะมีใครนึกถึงและเข้าใจความรู้สึกเราบ้าง ว่ามันเหนื่อยแล้วจริงๆ