อยากทราบว่าคนอื่นมีเป้าหมายในการใช้ชีวิตอย่างไร?
คนเราต้องวางแผนชีวิตล่วงหน้าไว้กี่ปี?
อยากให้คนแชร์เป้าหมายในชีวิตหน่อยค่ะ
แนะนำตัวก่อนนะคะ
คือปัจจุบันอายุกำลังเข้าเลขสาม ที่จริงคำถามที่โดนถามในวันนี้ ก็เคยโดนถามจากคนรอบๆข้างมาบ้างแล้ว
คำถามคือ "อนาคตคุณจะทำอะไรต่อ?คุณจะอยู่ไหน?"
คำตอบของตัวเองคือ อนาคต!! ปัจจุบันนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย รู้แค่ว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานไปทำหน้าที่ของตัวเอง เอาเงินมาใช้จ่ายชีวิต คิดถึงไกลสุดก็วีคหน้า(อยู่ตปท.ค่ะ) ใช้ชีวิตเป็นวีคเงินออกเป็นวีค แล้วคือตอนนี้ไม่ค่อยคิดถึงอนาคตเลย วันไหนเจอคำถามจะปวดหัวมากเพราะกลับมาคิดมาก เห็นเพื่อนแต่งงาน มีลูก มีบ้าน มีรถ มีทุกอย่างที่สร้างมาด้วยตัวเอง มีทุกอย่างมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีความสุขไหม? คือบางคนเกิดมาเพื่อเป็นแม่ บางคนคนเกิดมาแล้วอยู่คนเดียวตายคนเดียว ระหว่างที่มีชีวิตเราอยากทำอะไร เราใช้ชีวิตที่เป็นของเราแค่นี้มันพอรึป่าว เป็นคนดี ทำดีเพื่อสังคมบ้างเมื่อมีโอกาส คือเราเครียดที่ตอนนี้เรายังอยากเดินทาง นั่งวาดรูป ฟังเพลง เล่นเกมส์ อ่านหนังสือ hangout หรือเพราะเราโสด ด้วยก็ไม่รู้ คิดถึงแม่ตลอดเวลาเหมือนเด็ก แต่พอกลับไปหาแม่แล้วกลับมาใช้ชีวิตมันเหมือนเราไม่มีอนาคต มันไม่เหมือนตอนเด็กที่คุณครูตั้งคำถามว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร? ตอนเด็กๆเป็นอะไรก็ได้ที่อยากจะเป็นแต่โตมามันไม่ง่ายเลย คุยกับคนที่มีเป้าหมายชัดเจน คำตอบที่ได้เหมือนโดนตบหน้า รู้ทั้งรู้ว่ามีเป้าหมายชัดเจน มีการวางแผนไว้มากกว่า ตีเส้นทางออกนอกทางได้บางครั้ง แต่มันราบเรียบขนาดนั้นเลยหรอ คือ คำว่าโอกาส จังหวะชีวิต ล่ะมันมาคู่กันไหม ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบมีก็ใช้ไม่มีก็ไม่ใช้ ชีวิตสุขบ้างทุกข์บ้าง ความทุกข์คืออยู่ห่างแม่ เป็นห่วงแม่ ทุกวันนี้นั่งคิดนะว่า กลับไปไทยจะทำอะไร ทำในสิ่งที่ชอบก็ดูจะไร้ประโยชน์เงินก็น้อย การแข่งขันสูง ทำธุระกิจของตัวเอง ก็คงจะไม่ใช่ช่วงนี้ เศรษฐกิจก็ไม่ค่อยดี ส่วนตัว งง ไปหมด ว่าเราสามารถวางแผนอนาคตแค่วีคต่อวีคหรือเดือนต่อเดือนหรือ1ปีพอไหม?
#Iamchangeallthetimes
อะไรที่บอกว่าเราประสบความสำเร็จในชีวิต?
คนเราต้องวางแผนชีวิตล่วงหน้าไว้กี่ปี?
อยากให้คนแชร์เป้าหมายในชีวิตหน่อยค่ะ
แนะนำตัวก่อนนะคะ
คือปัจจุบันอายุกำลังเข้าเลขสาม ที่จริงคำถามที่โดนถามในวันนี้ ก็เคยโดนถามจากคนรอบๆข้างมาบ้างแล้ว
คำถามคือ "อนาคตคุณจะทำอะไรต่อ?คุณจะอยู่ไหน?"
คำตอบของตัวเองคือ อนาคต!! ปัจจุบันนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย รู้แค่ว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานไปทำหน้าที่ของตัวเอง เอาเงินมาใช้จ่ายชีวิต คิดถึงไกลสุดก็วีคหน้า(อยู่ตปท.ค่ะ) ใช้ชีวิตเป็นวีคเงินออกเป็นวีค แล้วคือตอนนี้ไม่ค่อยคิดถึงอนาคตเลย วันไหนเจอคำถามจะปวดหัวมากเพราะกลับมาคิดมาก เห็นเพื่อนแต่งงาน มีลูก มีบ้าน มีรถ มีทุกอย่างที่สร้างมาด้วยตัวเอง มีทุกอย่างมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีความสุขไหม? คือบางคนเกิดมาเพื่อเป็นแม่ บางคนคนเกิดมาแล้วอยู่คนเดียวตายคนเดียว ระหว่างที่มีชีวิตเราอยากทำอะไร เราใช้ชีวิตที่เป็นของเราแค่นี้มันพอรึป่าว เป็นคนดี ทำดีเพื่อสังคมบ้างเมื่อมีโอกาส คือเราเครียดที่ตอนนี้เรายังอยากเดินทาง นั่งวาดรูป ฟังเพลง เล่นเกมส์ อ่านหนังสือ hangout หรือเพราะเราโสด ด้วยก็ไม่รู้ คิดถึงแม่ตลอดเวลาเหมือนเด็ก แต่พอกลับไปหาแม่แล้วกลับมาใช้ชีวิตมันเหมือนเราไม่มีอนาคต มันไม่เหมือนตอนเด็กที่คุณครูตั้งคำถามว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร? ตอนเด็กๆเป็นอะไรก็ได้ที่อยากจะเป็นแต่โตมามันไม่ง่ายเลย คุยกับคนที่มีเป้าหมายชัดเจน คำตอบที่ได้เหมือนโดนตบหน้า รู้ทั้งรู้ว่ามีเป้าหมายชัดเจน มีการวางแผนไว้มากกว่า ตีเส้นทางออกนอกทางได้บางครั้ง แต่มันราบเรียบขนาดนั้นเลยหรอ คือ คำว่าโอกาส จังหวะชีวิต ล่ะมันมาคู่กันไหม ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบมีก็ใช้ไม่มีก็ไม่ใช้ ชีวิตสุขบ้างทุกข์บ้าง ความทุกข์คืออยู่ห่างแม่ เป็นห่วงแม่ ทุกวันนี้นั่งคิดนะว่า กลับไปไทยจะทำอะไร ทำในสิ่งที่ชอบก็ดูจะไร้ประโยชน์เงินก็น้อย การแข่งขันสูง ทำธุระกิจของตัวเอง ก็คงจะไม่ใช่ช่วงนี้ เศรษฐกิจก็ไม่ค่อยดี ส่วนตัว งง ไปหมด ว่าเราสามารถวางแผนอนาคตแค่วีคต่อวีคหรือเดือนต่อเดือนหรือ1ปีพอไหม?
#Iamchangeallthetimes