การโดนคนที่เรารักบอกเลิกเป็นร้อยๆครั้ง เราควรรู้สึกยังไง??

สวัสดีสมาชิกทุกท่าน วันนี้เป็นอีกวันที่เรารู้สึกอึดอัด ปัญหานี้มันเริ่มสะสมมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนๆเป็นกันบ้างไหมคะ เวลาที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร เค้าจะใส่อารมณ์กับเรา และชอบพูดจาดูถูกเหยียดหยามน้ำใจ และจะต่อท้ายด้วยคำว่า "ถ้าไม่พอใจก็เลิกกันไปเลยไป กูไม่สนใจอยู่แล้ว" ประโยคนี้มักจะได้ยินมันซ้ำๆ ตลอดระยะเวลา9ปีที่ผ่านมา เรายอมรับว่าเราดูเหมือนผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลย มีแต่ใจ เราไม่เคยให้ในสิ่งที่เค้าต้องการได้ เรามีลูกด้วยกัน1คน เค้าเลยเข้ามาอยู่กับครอบครัวเรา เราทำงานเป็นพนักงานเงินเดือนตั้งแต่เริ่มมีเค้าเข้ามาในชีวิต ในขณะที่เค้ามีครอบครัวของเค้าคอยซัพพอร์ตทุกอย่าง จนวันที่เค้าเริ่มไม่เหลือใครให้ซัพพอร์ต เค้าเริ่มหันไปไม่เจอใคร เค้ามีแค่เราที่ยังคอยอยู่ข้างๆ บอกตรงๆว่าเราไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย เวลาที่เค้ายังไม่มีงานทำแต่เค้าคอยหารายได้อื่นๆวันละนิดละหน่อยเข้ามาจุนเจือชีวิตเราและตัวเค้าเอง โดยที่เราไม่เคยไล่ให้เค้าไปหางานหรือไม่เคยเอ่ยปากไล่ให้เค้าออกไปจากชีวิตเรา เราคิดเสมอว่าคำพูดของเรามันมีผลต่อจิตใจของคนฟัง เราไม่อยากทำให้คนที่เรารักมากรู้สึกอึดอัด เราผ่านเรื่องราวความยากลำบากในชีวิตด้วยกันมาก็เยอะ เค้ามีแต่เป็นผู้ให้มาโดยตลอด เพราะเค้าหาเงินเก่ง จนทุกวันนี้เค้ามีงานประจำทำแล้วค่ะ แต่หนูก็ยังนิสัยเสียไม่หาย เงินเดือนไม่เคยพอใช้ ต้องขอเค้าบ้างหรือบางทีเค้าให้เราโดยที่เราไม่ขอบ้าง นี่แหละค่ะคือความดีในตัวของเค้าที่เราไม่สามารถว่าเค้าได้ในเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าความดีของเค้ามันกลับมาทำให้ความรักความรู้สึกของตัวเราเองลดน้อยลงไปกับคำพูดของเค้าในทุกๆครั้งที่มีปัญหาเรื่องเงินเข้ามา พอเค้าหาทางออกไม่ได้ก็มักจะมาโทษเราว่าเป็นเพราะเราที่ทำให้ชีวิตเค้าต้องมาเป็นแบบนี้ พูดเสมอว่าถ้าไม่มีเราชีวิตเค้าคงมีทุกอย่าง...พอได้ยินแบบนี้ในใจเราโคตรเจ็บ โคตรเสียใจ คิดทุกครั้งว่าเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ มันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ แล้วทุกอย่างที่เราเคยทำให้เค้ามันคืออะไร เวลาเค้าลำบากเค้าต้องการเรา เราไม่เคยทิ้งเค้าไปไหน เราให้จนหมดตัว หมดไปนานแล้วจนเราไม่สามารถสร้างอะไรให้เค้าได้อีก  เค้าลืมมันไปหมดแล้วหรอ ทำไมถึงชอบคิดว่าเราคือตัวถ่วงในชีวิตเค้า บางครั้งมันรู้สึกอยากให้เค้าไป แต่ก็กลัวเค้าจะกลับมา คือหเราไม่อยากให้ลูกหรือคนในครอบครัวเราสับสน ว่าเรากำลังเล่นอะไรกัน ไม่อยากตอบคำถามพ่อแม่และชาวบ้าน เลยพยามใจเย็นทุกครั้ง และอดทนกับคำพูดพวกนี้มาตลอด ในใจก็ยังรักเค้า ถ้าเค้าไปเราคงเคว้ง ในหัวตอนนี้มันสับสนวุ่นวายไปหมดว่าเราจะปล่อยเค้าไปดีหรือทนต่อไปแบบนี้