ผมอาบัติปราชิกแล้วขาดจากความเป็นพระแล้ว

คือผมบวชเณรบวชเรียนมาตั้งแต่จบป.6 ถึงตอนนี้ ปริญญาตรี ปี4 ผมพึ่งบวชพระหลังจากสึกจากเป็นเณร1อาทิตย์ก่อนเข้าพรรษาแล้วก็บวชพระเพื่อเรียน ป.ตรีต่อ ตอนแรกผมกะตั้งใจว่าจะเป็นเณรเรียนให้จบก่อนแล้วจะสึก แล้วค่อยบวชพระเพื่อปฏิบัติจริงจังสัก3เดือนและค่อยสึกหางานทำ แต่สุดท้ายผมก็ต้องบวชพระเพราะโยมผู้ใหญ่บ้านแม่ออก พ่อออกทางบ้านทั้งหลายบวกกับแม่ตัวเองขอให้บวชเกลี้ยกล่อมให้บวช ตอนแรกผมก็ขัดแล้วบอกว่าไม่บวชเพราะผมยังเรียนอยู่มันจะลำบากถ้าเป็นพระเพราะเป็นเณรมันยังง่ายกว่าถ้ามีโครงการหรือกิจกรรมอะไรที่ต้องเดินทางไกลมันจะได้ไม่ลำบากเหมือนพระ และอีกอย่างผมกลัวทำผิดอาบัติเท่าที่ศึกษามาผมว่าไม่รอดแน่ถ้าบวชพระผมก็เลยอยากจะเป็นเณรก่อนถึงอายุผมจะ21ก้เถอะ แต่สุดท้ายผมก็ต้องยอมบวชพระเพราะผมสงสารแม่ แม่ผมเขามีหนี้เยอะมากเพราะเขากู้เงินรายวัน กู้ทบๆ และเขาบอกถ้าผมบวชพระมันจะทำให้แม่ผมดีขึ้น ผมขอเวลาคิดอยู่พักใหญ่ไม่ถึงอาทิตย์ แล้วผมก็ตัดสินใจบวชเพราะไม่มีทางเลือกและผมก็คิดว่าผมคงต้องรับภาระหนักกว่าตอนเป็นเณรแน่ เพราะตอนเป็นเณรผมก็ผิดศีลอยู่หลายข้อเหมือนกันที่ผิดตอนเป็นเณรก็มี อทินนา,มุสา,วิกาละโภ,นัจคีตะวา,มาลาคันทะวิเล เอาเป็นว่าเกินครึ่งของศีล10และกัน เพราะเป็นเณรมันยังไม่เป็นไรโทษไม่ร้ายแรงแค่ฑัณทะกรรม ไม่ร้ายแรงเท่าพระ แต่นี้ผมต้องบวชพระจริงๆหรอ มันไม่ใช่แบบนี้สิสิ่งที่เราคิดอ่ะ แต่ก็เอาวะบวชแล้วถ้าแม่ดีขึ้นก็เอาและอีกอย่างยังได้เงินค่าเทอมกับให้แม่ยุหรอก 
    หลังจากบวชมาได้ไม่กี่อาทิตย์แม่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นยิ่งเป็นหนี้เพิ่มขึ้นยุเรื่อยๆซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าไปยืมรายวันอะไรนักหนาผมเป็นทุกข์มากแก่มาขอให้ผมยืมเจ้าอาวาสยุเรื่อยจนเจ้าอาวาสไม่ให้ยืม เพราะ ยืมแล้วคืนๆ บ่อยมาก ผมก็ไม่รู้จะช่วยแกยังไง มีไม่กี่ทางคือพนันออนไลน์และเทรดหุ้น ผมเล่นเทรดหุ้นของโอลิมเทรดมาตั้งแต่ปี1ถึงปัจจุบันบอกเลยว่ามีแต่เสียแต่ก่อนก็ได้แต่ไม่เท่าเสีย ถ้ารวมๆผมเสียไปเป็นแสนได้ ผมคิดว่ามันจะทำเรารวยได้เพราะเราไม่ได้ทำงานเราเป็นพระ ถึงมันจะผิดก็เถอะแต่ทำไงได้เรามีแม่ที่ต้องเลี้ยง แต่ก้ไม่ช่วยอะไรผมเสียหุ้นครั้งพันบ้าง หมื่นบ้าง จนผมคิดว่าจะเลิกแต่เลิกไม่ได้ สุดทายผมก็ต้องมาอาบัติปราชิก ข้อที่1ว่าด้วยการขโมยเงินหรือขยับเยื่อนเงินของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาติและไม่ใช่ของๆตน แค่ 1 ในสี่ข้อผมก็หลุดจากพระแล้ว ถามว่าผมขโมยยังไงผมไม่ได้หยิบหรือเอาจากที่ๆแก่อยู่เลย แต่ผมขโมยผ่านบัตรเครดิต คือผมใช้หมายเลขบัตรเครดิตรจากเพื่อนพระของผมไปเติมเงินเข้าบัญชีหุ้นสองพันบาทถ้วน ว่าจะได้กำไรและโอนคืนเข้าบัตรให้แต่ไม่บอก แต่สุดท้ายผมก็หมดไม่ได้ไรเลยได้แต่ความทุกข์ให้ตัวเอง ตอนนี้ผมก็ยังอยู่ในผ้าเหลืองอยู่ถึงรู้ว่าไม่ใช่พระแล้วก็เถอะแต่ขอเรียนให้จบก่อนเหลือแค่ปีเดียว ส่วนกิจวัตรก็ทำเหมือนพระหมด ทำวัตรเช้า เย็น บิณฑบาตร และอื่นๆ ผมรู้และผมยอมรับในสิ่งที่ตนทำเสมอทั้งในอดีตและปัจจุบัน ไม่ว่าจะความผิดอะไรก็ตามผมจำได้หมด และผมก็รอชดใช้ความผิดอยู่ตลอดเวลาไม่ว่ากรรมมันจะมารูปแบบใดผมก็รอชดใช้จนตายตกนรกผมจะรอชดใช้ทุกอย่างที่ผมทำ แต่ตอนนี้ยังเเป็นสัตว์มนุษย์มีหน้าที่ให้ทำก็ต้องไปก่อนผมไม่กลัวความตายอยู่แล้วแต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือกรรมที่ผมได้สร้างไว้ผมคิดถึงกรรมที่ผมทำไว้ตลอดทุกครั้ง ผมรู้ว่าพระ90%ทำผิดเยอะแต่ไม่กล้ารับผิดยังคงใช้ผ้าเหลืองปกปิดความชั่วไปวันๆ ผมก็เหมือนกันถามว่าละอายมากและก็เสียใจที่ทำให้ผ้าของพ่อพระพุทธองค์ต้องเปื้อนกิเลส เชิญทุกคนที่เข้ามาอ่านด่าว่าผมได้เลยครับ ผมมาเอาความผิดของผมให้ทุกคนได้ประจาน แต่ก่อนคุณจะว่าผมขอให้คุณดูตัวคุณก่อนว่าควรที่จะว่าหรือสั่งสอนผมไหม ขอบคุณครับ (เราเกิดมาทำไม แล้วทำไมเราถึงได้เกิดมา และตั้งแต่ยังไม่มีโลกเราอยู่ที่ไหน และล้านๆปีก่อนเราเป็นอะไร มันควรที่จะรู้สิ ว่าทำไมถึงมีจิต ถึงมีร่างกาย ถึงมี ทุกข์ สุข เกิด แก่ เจ็บ ตาย) จบแล้วครับ