สวัสดีค่ะทุกๆคน เราเพิ่งมาหัดเขียนเรื่องราวของเราเป็นครั้งแรกค่ะ มันก็ค่อนข้างจะ ดราม่าหน่อยนะคะ ตามหัวข้อเลย ปัจจุบันเราอายุ 30++++ แล้ว
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อ 12 ที่แล้ว แล้วจบม.6 จากโรงเรียนต่างหวัด แล้วเราต้องเข้ามาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ อาศัยอยู่กับพ่อแม่เรา (พ่อแม่เราค้าขายอยู่ที่กรุงเทพตั้งแต่เราเด็กๆ ) มีอยู่วันนึงเราเจอผู้ชายคนนึง เขาอายุอ่อนกว่าเราประมาณ 4 ปี เขาเรียนอยู่ฝั่งพระนคร (บ้านเราอยู่ฝั่งธน) เขาจะกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่ ประมาณเดือนละครั้ง เราแอบปลื้มเขามาก เขาค่อนข้างหน้าตาดี แต่เราออกแนว ค่อนข้างขี้เหร่ 55555 ตลอดเวลาที่เราก็คอยแต่เฝ้ารอว่า เมื่อไหร่เขาจะกลับมาหาพ่อแม่เขา คือ แค่ได้เจอหน้า ถึงแม้จะไม่ได้คุยก็ไม่เป็นไร เป็นความรัก ความชอบแบบ ป๊อบปี้ เลิฟ ไรงี้ 55555 จนเวลาผ่านไป ต่างคนต่างมีชีวิต เรากลับไปทำงานที่ต่างจังหวัด (แต่พ่อแม่เรายังอยู่ที่กรุงเทพ) เรากับเขาไม่เคยได้เจอกัน อีกเลย ตอนนั้นเขาคงยังไม่รู้หรอก มีมนุษย์ป้าอย่างเรา แอบชอบ แอบปลื้ม เขามากกกกกกกกกกกกก จนเมื่อกลางปี 60 เราได้กลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพอีกครั้ง เรากลับมาอยู่ได้ ประมาณ 2 เดือน เราก็ได้เจอกับเขาอีก แล้วเราก็ได้แอบรู้มาว่า เขาเลิกกันกะแฟนแล้ว คือ เขาโสดอ่ะแกรรรร นี่แหละที่มันทำให้มนุษย์ป้า แรดๆ อย่างเรา แบบ เห้ยยยย ดีอ่ะแกรรรรร 555555 จากที่เราไม่เคยได้คุยกัน ก็ได้มาเริ่มคุยกัน นี้แหละคือจุดเริ่มต้นของปัญหานี้ คือ พอการได้กลับมาเจอกัน และได้คุยกัน คือ ความรู้สึกเรามันปลื้มมากๆๆ ถึงมากที่สุด (เกิดจากความแรด ของเรานี้แหละ 5555 ) พอได้คุยกันซักระยะนึง เราก็แกล้งหยอกๆเขา ประมาณว่า เห้ย เราขอเบอร์โทรศัพท์ หน่อยสิ เขาก็เล่นตัวจ้า เขาไม่ให้เรา แต่บอกมาว่า อยากได้ เบอร์เราไปขอเบอร์กะแม่เราสิ แหม!!!! เด็กสมัยนี้ คิดว่ามนุษย์ป้า อย่างเรา จะไม่กล้าหรอ คิดผิดซะแล้วววว วันต่อมา พอเขากลับไปบ้าน(ฝั่งพระนคร) อ้อ ลืมบอกไป เขาจะมีบ้าน 2 หลัง ตัวเขาเองส่วนใหญ่จะอยู่ที่ฝั่งพระนคร หลังจากที่เขาไปแล้ว นี่ก็ไปถามเบอร์โทรกับพ่อแม่ เขามา พอได้เบอร์มาแล้ว เราก็ไม่กล้าโทร เราก็บันทึกเบอร์เขาไว้ ลองกดค้นหาในไลน์ก็ไม่เจอ แล้วก็ได้แง่ววววว เขาคงตั้งค่าไว้ แหละ
ผ่านไปเกือบอาทิตย์ มีเสียงไลน์ดังขึ้น เราเปิดมา ก็ตกใจ คือ เขาแอดไลน์เรามา เราก็งงมาก เพราะเขาไม่มีเบอร์เรา แล้วเขาแอดมาได้ยังไง ? พอรับก็เลยได้รู้ว่า เขาได้ไลน์เรามาจากไหน เขาบอกว่า พ่อเขาส่งให้ เขาเลยลองแอดมา จากนั้น เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ประมาณ 2-3 เดือนได้ จนวันที่ 20 ธันวา 60 วันนั้นอยู่ๆ เขาไม่อ่านไลน์เรา เราก็กลัวว่าเขาจะเป็นไร เพราะเขาไม่เคยเงียบหายไปแบบนี้ เราเลยตัดสินใจโทรไปหา แล้ววันนั้น เราก็เลยรู้ความจริง ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว เขาโกหกเรามาตลอดว่าเขาไม่มีใคร เราเลยตัดสินใจบล็อกไลน์ บล็อกเบอร์เขาไป เราก็เสียใจในระดับนึงนะ
แต่ก็ยังไม่มากเท่าไหร่ เพราะสถานะ ได้เป็นแค่คนคุย จนประมาณ กลางๆเดือน มกรา 61 เขาก็โผล่หัวกลับมาที่บ้าน ซึ่งเราก็ได้แต่หลบหน้า ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุย เพราะว่า เคืองเขานั่นแหละ 5555 ซึ่งตัวเขาเองก็รู้ แล้วจู่ๆ เขาเดินมาหน้าบ้านเรา แล้วก็ตะโกนมาบอกเราว่า เลิกบล็อกไลน์ บล็อกเบอร์เขาได้แล้ว เขาอยากจะคุยกับเรา เรานี่ก็ใจง่าย แค่เขาพูดมาแค่นี้ ก็ยอมทำตามเขา ปลดบล็อก แล้วเขาชวนเรา ประมาณว่า เขาอยากกินเบียร์ ไปกินเบียร์เป็นเพื่อนเขาหน่อย ที่หน้าบ้านเขา ซึ่งวันนั้น พ่อกะแม่ไม่อยู่ เลยไปได้ แล้ววันนั้น เขาก็ให้สร้อยเรามาเส้นนึง เราก็ถามว่า สร้อยใคร ทำไมต้องให้เรา เขาก็บอกว่า ไม่มีอะไร แค่ อยากให้ เราก็รับมา แล้วก็ใส่ไว้ตลอด (จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยถอด) หลังจากนั้นมาเราก็คุยกันมาตลอด โดยที่ไม่มีสถานะ แต่ก็คุยกันมาตลอด เราเองก็ไม่เปิดใจคุยกับใคร คือแบบปลื้มเขามากกกก ได้แค่คุยก็ยังดี จนนานวัน เราเองนี้แหละที่เผลอใจ รู้ตัวอีกที คือ รักเขาไปแล้ว
แต่เราเองก็ไม่เคยบอกเขาไปว่า เรารักเขา และเราเองก็ไม่เคยถามเขา ว่า เขารู้สึกกับเราแบบไหน แต่สิ่งที่เรารับรู้ได้จากเขาตลอดระยะเวลาที่คุยกันมา คือ เขายังรักแฟนเก่าเขามากก เขายังลืมแฟนเก่าเขาไม่ได้ เราก็พอจะรู้แหละ ว่าตลอดระยะเวลาที่เขาคุยกับเรา เขาก็มีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในชีวิตเขาเหมือนกัน แต่ก็เหมือนผ่านมาและผ่านไป และก็ยังคงไม่มีใครแทนที่แฟนเก่าคนนั้นของเขาได้ ตลอดเวลาที่คุยกันมานานเข้าๆ เราก็ได้แต่คอยเตือนตัวเองว่า อย่ารักเขาไปมากกว่านี้นะ เขาไม่มีทางรักเราหรอก ช่วงเวลาที่เขามีผู้หญิงเข้ามาในชีวิต เขาก็จะหายไปจากการคุยเรา เขาก็จะคุยๆ หายๆ เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ไม่เคยเงียบหายไปเลย จนเมื่อเดือนที่แล้ว เขาชวนเราไปเที่ยวแถวฝั่งพระนคร เราก็ไป เพราะก่อนหน้านี้เขาก็เคยชวนไป แต่เราไม่เคยไป เพิ่งจะมีครั้งนี้ ที่เราตกลงรับปาก และเราก็ไป หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน เราก็ค้างบ้านเขาบ้าง อาทิตย์ละครั้งไรงี้ เพราะเราก็ต้องทำงาน เขาดีกับเรามาก ช่วงนั้นโลกนี้สีมชมพูเลยหล่ะ ดีจนมันทำให้เราคิดว่าซักวัน เขาจะมองเห็นและรักเรากลับมาบ้าง แต่จริงๆแล้ว ไม่เลย เราคิดผิดมาตลอด เพราะเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา จู่รูปปกในไลน์ ของเขา ก็เปลี่ยน เป็นรูปเขาถ่ายคู่กับแฟนเก่าเขา แต่มันเป็นรูปเก่า มันยิ่งย้ำเตือนให้เรารู้ว่า เขายังลิมแฟนเก่าเขาไม่ได้ พอเราเห็นรูปปกมันเปลี่ยน เราก็ไม่ทัก ไม่โทรหาเขา เขาก็ไม่ทัก ไม่โทร หาเราเช่นกัน ต่างฝ่าย ต่างเงียบ แต่ครั้งนี้ เราเสียใจ เสียความรู้สึกมากกว่า ทุกๆครั้ง ที่ผ่านมา เราอยากรู้ ว่าที่ผ่านมา มันคืออะไร หรือเราเป็นแค่คู่ซ้อม คู่นอน หรือเราเป็นคนที่ไร้ตัวตน ในสายตาเขา
ความรักที่ไม่เคยได้รักกลับคืน
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อ 12 ที่แล้ว แล้วจบม.6 จากโรงเรียนต่างหวัด แล้วเราต้องเข้ามาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ อาศัยอยู่กับพ่อแม่เรา (พ่อแม่เราค้าขายอยู่ที่กรุงเทพตั้งแต่เราเด็กๆ ) มีอยู่วันนึงเราเจอผู้ชายคนนึง เขาอายุอ่อนกว่าเราประมาณ 4 ปี เขาเรียนอยู่ฝั่งพระนคร (บ้านเราอยู่ฝั่งธน) เขาจะกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่ ประมาณเดือนละครั้ง เราแอบปลื้มเขามาก เขาค่อนข้างหน้าตาดี แต่เราออกแนว ค่อนข้างขี้เหร่ 55555 ตลอดเวลาที่เราก็คอยแต่เฝ้ารอว่า เมื่อไหร่เขาจะกลับมาหาพ่อแม่เขา คือ แค่ได้เจอหน้า ถึงแม้จะไม่ได้คุยก็ไม่เป็นไร เป็นความรัก ความชอบแบบ ป๊อบปี้ เลิฟ ไรงี้ 55555 จนเวลาผ่านไป ต่างคนต่างมีชีวิต เรากลับไปทำงานที่ต่างจังหวัด (แต่พ่อแม่เรายังอยู่ที่กรุงเทพ) เรากับเขาไม่เคยได้เจอกัน อีกเลย ตอนนั้นเขาคงยังไม่รู้หรอก มีมนุษย์ป้าอย่างเรา แอบชอบ แอบปลื้ม เขามากกกกกกกกกกกกก จนเมื่อกลางปี 60 เราได้กลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพอีกครั้ง เรากลับมาอยู่ได้ ประมาณ 2 เดือน เราก็ได้เจอกับเขาอีก แล้วเราก็ได้แอบรู้มาว่า เขาเลิกกันกะแฟนแล้ว คือ เขาโสดอ่ะแกรรรร นี่แหละที่มันทำให้มนุษย์ป้า แรดๆ อย่างเรา แบบ เห้ยยยย ดีอ่ะแกรรรรร 555555 จากที่เราไม่เคยได้คุยกัน ก็ได้มาเริ่มคุยกัน นี้แหละคือจุดเริ่มต้นของปัญหานี้ คือ พอการได้กลับมาเจอกัน และได้คุยกัน คือ ความรู้สึกเรามันปลื้มมากๆๆ ถึงมากที่สุด (เกิดจากความแรด ของเรานี้แหละ 5555 ) พอได้คุยกันซักระยะนึง เราก็แกล้งหยอกๆเขา ประมาณว่า เห้ย เราขอเบอร์โทรศัพท์ หน่อยสิ เขาก็เล่นตัวจ้า เขาไม่ให้เรา แต่บอกมาว่า อยากได้ เบอร์เราไปขอเบอร์กะแม่เราสิ แหม!!!! เด็กสมัยนี้ คิดว่ามนุษย์ป้า อย่างเรา จะไม่กล้าหรอ คิดผิดซะแล้วววว วันต่อมา พอเขากลับไปบ้าน(ฝั่งพระนคร) อ้อ ลืมบอกไป เขาจะมีบ้าน 2 หลัง ตัวเขาเองส่วนใหญ่จะอยู่ที่ฝั่งพระนคร หลังจากที่เขาไปแล้ว นี่ก็ไปถามเบอร์โทรกับพ่อแม่ เขามา พอได้เบอร์มาแล้ว เราก็ไม่กล้าโทร เราก็บันทึกเบอร์เขาไว้ ลองกดค้นหาในไลน์ก็ไม่เจอ แล้วก็ได้แง่ววววว เขาคงตั้งค่าไว้ แหละ
ผ่านไปเกือบอาทิตย์ มีเสียงไลน์ดังขึ้น เราเปิดมา ก็ตกใจ คือ เขาแอดไลน์เรามา เราก็งงมาก เพราะเขาไม่มีเบอร์เรา แล้วเขาแอดมาได้ยังไง ? พอรับก็เลยได้รู้ว่า เขาได้ไลน์เรามาจากไหน เขาบอกว่า พ่อเขาส่งให้ เขาเลยลองแอดมา จากนั้น เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ประมาณ 2-3 เดือนได้ จนวันที่ 20 ธันวา 60 วันนั้นอยู่ๆ เขาไม่อ่านไลน์เรา เราก็กลัวว่าเขาจะเป็นไร เพราะเขาไม่เคยเงียบหายไปแบบนี้ เราเลยตัดสินใจโทรไปหา แล้ววันนั้น เราก็เลยรู้ความจริง ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว เขาโกหกเรามาตลอดว่าเขาไม่มีใคร เราเลยตัดสินใจบล็อกไลน์ บล็อกเบอร์เขาไป เราก็เสียใจในระดับนึงนะ
แต่ก็ยังไม่มากเท่าไหร่ เพราะสถานะ ได้เป็นแค่คนคุย จนประมาณ กลางๆเดือน มกรา 61 เขาก็โผล่หัวกลับมาที่บ้าน ซึ่งเราก็ได้แต่หลบหน้า ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุย เพราะว่า เคืองเขานั่นแหละ 5555 ซึ่งตัวเขาเองก็รู้ แล้วจู่ๆ เขาเดินมาหน้าบ้านเรา แล้วก็ตะโกนมาบอกเราว่า เลิกบล็อกไลน์ บล็อกเบอร์เขาได้แล้ว เขาอยากจะคุยกับเรา เรานี่ก็ใจง่าย แค่เขาพูดมาแค่นี้ ก็ยอมทำตามเขา ปลดบล็อก แล้วเขาชวนเรา ประมาณว่า เขาอยากกินเบียร์ ไปกินเบียร์เป็นเพื่อนเขาหน่อย ที่หน้าบ้านเขา ซึ่งวันนั้น พ่อกะแม่ไม่อยู่ เลยไปได้ แล้ววันนั้น เขาก็ให้สร้อยเรามาเส้นนึง เราก็ถามว่า สร้อยใคร ทำไมต้องให้เรา เขาก็บอกว่า ไม่มีอะไร แค่ อยากให้ เราก็รับมา แล้วก็ใส่ไว้ตลอด (จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยถอด) หลังจากนั้นมาเราก็คุยกันมาตลอด โดยที่ไม่มีสถานะ แต่ก็คุยกันมาตลอด เราเองก็ไม่เปิดใจคุยกับใคร คือแบบปลื้มเขามากกกก ได้แค่คุยก็ยังดี จนนานวัน เราเองนี้แหละที่เผลอใจ รู้ตัวอีกที คือ รักเขาไปแล้ว
แต่เราเองก็ไม่เคยบอกเขาไปว่า เรารักเขา และเราเองก็ไม่เคยถามเขา ว่า เขารู้สึกกับเราแบบไหน แต่สิ่งที่เรารับรู้ได้จากเขาตลอดระยะเวลาที่คุยกันมา คือ เขายังรักแฟนเก่าเขามากก เขายังลืมแฟนเก่าเขาไม่ได้ เราก็พอจะรู้แหละ ว่าตลอดระยะเวลาที่เขาคุยกับเรา เขาก็มีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในชีวิตเขาเหมือนกัน แต่ก็เหมือนผ่านมาและผ่านไป และก็ยังคงไม่มีใครแทนที่แฟนเก่าคนนั้นของเขาได้ ตลอดเวลาที่คุยกันมานานเข้าๆ เราก็ได้แต่คอยเตือนตัวเองว่า อย่ารักเขาไปมากกว่านี้นะ เขาไม่มีทางรักเราหรอก ช่วงเวลาที่เขามีผู้หญิงเข้ามาในชีวิต เขาก็จะหายไปจากการคุยเรา เขาก็จะคุยๆ หายๆ เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ไม่เคยเงียบหายไปเลย จนเมื่อเดือนที่แล้ว เขาชวนเราไปเที่ยวแถวฝั่งพระนคร เราก็ไป เพราะก่อนหน้านี้เขาก็เคยชวนไป แต่เราไม่เคยไป เพิ่งจะมีครั้งนี้ ที่เราตกลงรับปาก และเราก็ไป หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน เราก็ค้างบ้านเขาบ้าง อาทิตย์ละครั้งไรงี้ เพราะเราก็ต้องทำงาน เขาดีกับเรามาก ช่วงนั้นโลกนี้สีมชมพูเลยหล่ะ ดีจนมันทำให้เราคิดว่าซักวัน เขาจะมองเห็นและรักเรากลับมาบ้าง แต่จริงๆแล้ว ไม่เลย เราคิดผิดมาตลอด เพราะเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา จู่รูปปกในไลน์ ของเขา ก็เปลี่ยน เป็นรูปเขาถ่ายคู่กับแฟนเก่าเขา แต่มันเป็นรูปเก่า มันยิ่งย้ำเตือนให้เรารู้ว่า เขายังลิมแฟนเก่าเขาไม่ได้ พอเราเห็นรูปปกมันเปลี่ยน เราก็ไม่ทัก ไม่โทรหาเขา เขาก็ไม่ทัก ไม่โทร หาเราเช่นกัน ต่างฝ่าย ต่างเงียบ แต่ครั้งนี้ เราเสียใจ เสียความรู้สึกมากกว่า ทุกๆครั้ง ที่ผ่านมา เราอยากรู้ ว่าที่ผ่านมา มันคืออะไร หรือเราเป็นแค่คู่ซ้อม คู่นอน หรือเราเป็นคนที่ไร้ตัวตน ในสายตาเขา