สวัสดีค่ะ มันค่อนข้างยาวนะ
เราขายของออนไลน์เกี่ยวกับเครื่องสำอางมาประมาณ 1 ปีกว่าๆแล้ว ขาดทุนบ้าง ได้กำไรบ้าง แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำค่ะ แล้วทีนี้พรีสินค้ามาจากต่างประเทศ (พวกสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น) ปกติจะโดนภาษีประมาณ 1,000-10,000 บาท แล้วรอบล่าสุดโดนภาษีหนักมากประมาณ 40,000 บาท เพราะของค่อนข้างเยอะมาก เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงกับเงินจำนวนนี้ดี พยายามเก็บเงินทุกๆวันแต่ก็ยังไม่พอ (ยังเรียนอยู่ค่ะ ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 60฿ บวกลบค่ากินอาหารเช้า กลางวัน น้ำเปล่า หรือค่าอื่นๆที่ต้องจ่าย พวกค่าห้องบ้างและค่างานกลุ่มบ้าง) เลยคิดที่จะปล่อยของพร้อมส่งแทน สรุปไม่กล้าลงเพจของตัวเอง เพราะกลัวลูกค้าจะไม่ซื้อ ไม่ไว้ใจ เลยต้องสร้างเพจใหม่ขึ้นมา ลูกค้าที่ยังไม่ได้ของก็คิดว่าโกงบ้าง จนเรื่องมันยาวมาเกือบเดือน ลูกค้าบางคนยกเลิกบ้าง ขอเงินคืนบ้าง มันยิ่งเพิ่มจำนวนเงินขึ้นไปอีก นี่ก็พยายามคืนทุกคนและจ่ายค่าภาษีกับคาร์โก้ที่ฝากส่งจากต่างประเทศมา รวมทั้งมันตรงกับช่วงที่มีสอบบ่อยมาก มีติวเกือบทุกวัน เลิกเรียนก็เย็นมากๆ ไหนจะทำการบ้านจนแทบไม่มีเวลาตอบลูกค้า ลูกค้ายิ่งคิดว่าโกงมากกว่าเดิมอีก พยายามทุกอย่างแล้วแต่หาเงินจำนวนมากขนาดนั้นไม่ได้จริงๆ เคยขอเก็บเพิ่มลูกค้าแต่ลูกค้าบางคนก็ไม่จ่าย บางคนเงินมัดจำยังไม่จ่ายด้วยซ้ำ(ปกติจะขู่ว่ายึดเงินมัดจำแต่ก็ไม่เคยทำจริงๆ) เป็นจำนวนเงินไม่เยอะเท่าไหร่ แต่อยากขอความร่วมมือกับทุกคน บางคนก็ช่วยเราอย่างสุดชีวิต บางคนก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย เร่งจะเอาของอย่างเดียว ไม่ฟังเหตุผลของเรา ทุกวันนี้ก็ส่งของให้ปกติแต่ไม่ถี่มาก ค่าส่งหลายรอบที่ผ่านมาแม่ต้องเป็นคนจ่าย ประมาณ 5,000 กว่าบาทได้แล้ว
ทุกวันนี้เราโดนตราหน้าว่า 'โกง' โดนประจานในแอพพิเคชั่นต่างๆ โดนเปิดเผยชื่อจริง ชื่อเล่น อายุ และข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ บางคนระรานถึงญาติห่างๆของเรา มาหาเราที่บ้าน ที่หนักที่สุดคือการส่งเรื่องให้กับทางโรงเรียนดำเนินการ ด้วยความที่ไม่เคยมีเรื่องเลยสักครั้ง ปกครองไม่เคยขึ้น อาจารย์ไม่เคยขอพบ กลายเป็นเคยทุกอย่างเลยค่ะ เหนื่อยมาก พยายามหาเงินจ่ายภาษีให้ลูกค้าจำนวนมากขนาดนี้ พยายามอย่างสุดความสามารถ แต่ทุกคนเหมือนจะต้องการไปจุดหมายอย่างเดียวคือการรับสินค้า ไม่แคร์อุปสรรคที่เราต้องเจอ สิ่งที่เครียดและหนักใจที่สุดคือ "แม่ต้องรู้เรื่องนี้" ไม่อยากทำให้แม่เสียใจ ที่บ้านไม่ได้รวยมาก ไม่ได้ปานกลางแต่ก็ไม่จนขนาดนั้น แต่สิ่งที่มันทำให้หนักใจถึงขนาดนั้นคือยายพึ่งจ่ายค่าบ้านประมาณ 50,000 กว่าบาท แล้วถ้าพูดเรื่องนี้ไป กลัวที่จะทำให้ทุกคนในบ้านผิดหวังมาก ยอมรับว่าที่บ้านมีปัญหาด้านการเงิน ต้องจ่ายค่าบ้าน ค่าไฟ ค่ารถรับส่ง ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าอื่นๆอีกเยอะแยะมากมาย แล้วยังจะต้องเครียดเรื่องของเรา ที่ทำเองคนเดียว ไม่คิดก่อนทำ ไม่มีความรับผิดชอบ แล้ววันนี้วันที่ 10 แล้ว อีก 2 วันจะเป็นวันแม่ ในหัวมีแต่คำว่า 'นี่หรอสิ่งที่ตอบแทนแม่ในวันแม่' ทำไมทำได้แค่นี้อ่ะ ไม่เข้าใจตัวเองเลย มีบางครั้งคิดอยากจบปัญหาที่การตายบ้าง แต่ก็ได้แค่คิด ไม่อยากทิ้งปัญหาไว้ให้คนที่บ้าน อาจารย์เคยถามว่า 'แล้วเงินจำนวนนั้นจะหามายังไง หนูจะขโมยหรอคะ' กล้าสาบานว่าไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่นอน ยอมเสียของที่ใช้ทุกวัน แต่ไม่มีทางคิดโง่ๆขโมยเงิน วิ่งรางทรัพย์ ยิ่งอาจารย์บอกประมาณว่าเงินทั้งหมดอาจจะต้องให้ผู้ปกครองออก ยิ่งเครียดมากๆ
อยู่บ้าน อยู่โรงเรียนยังคอยระแวง เฟสส่วนตัว เบอร์ส่วนตัวก็ไม่กล้าเปิดเข้าไปดู หลายคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเราโดยที่เราไม่เข้าใจมากนัก เรื่องราวทั้งหมดทำให้เราอยากไปเป็นเด็กแบบเดิม เด็กที่ไม่อยากเข้ามาในวงจรแบบนี้ เป็นเด็กที่ใช้ชีวิตไปวันๆโดยที่ไม่ต้องมีเรื่องอะไรหนักใจ เหนื่อยกับตัวเองมาก โกรธตัวเองที่ใจดีเกินไป ขายถูกเกินไป เข้าใจคนที่ต้องการของถูกเกินไป หนีปัญหา ไม่เผชิญปัญหา หาเงินไม่ได้ เป็นคนที่แย่ในสายตาลูกค้าทุกคนไปหมด เป็นคนที่กลัวสังคมโลกออนไลน์มากกว่าเดิม
อยากบอกว่ารักแม่และรักทุกคนในครอบครัวมาก ขอโทษที่เป็นเด็กที่ดีที้สุดให้แม่ให้พ่อให้พี่ไม่ได้ ขอโทษที่สร้างปัญหา ขอโทษลูกค้าทุกคนที่ไม่ได้รับของ ขอโทษที่ไม่มีความรับผิดชอบ อยากชดใช้ให้ทุกอย่าง แต่ทำได้แค่หนีปัญหา อยากอยู่ในโลกที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่อยากให้คนที่รักต้องเสียใจเพราะการกระทำของเด็กโง่ๆคนหนึ่งเลย
เครียดมาก ทำไงดีคะ
เราขายของออนไลน์เกี่ยวกับเครื่องสำอางมาประมาณ 1 ปีกว่าๆแล้ว ขาดทุนบ้าง ได้กำไรบ้าง แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำค่ะ แล้วทีนี้พรีสินค้ามาจากต่างประเทศ (พวกสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น) ปกติจะโดนภาษีประมาณ 1,000-10,000 บาท แล้วรอบล่าสุดโดนภาษีหนักมากประมาณ 40,000 บาท เพราะของค่อนข้างเยอะมาก เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงกับเงินจำนวนนี้ดี พยายามเก็บเงินทุกๆวันแต่ก็ยังไม่พอ (ยังเรียนอยู่ค่ะ ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 60฿ บวกลบค่ากินอาหารเช้า กลางวัน น้ำเปล่า หรือค่าอื่นๆที่ต้องจ่าย พวกค่าห้องบ้างและค่างานกลุ่มบ้าง) เลยคิดที่จะปล่อยของพร้อมส่งแทน สรุปไม่กล้าลงเพจของตัวเอง เพราะกลัวลูกค้าจะไม่ซื้อ ไม่ไว้ใจ เลยต้องสร้างเพจใหม่ขึ้นมา ลูกค้าที่ยังไม่ได้ของก็คิดว่าโกงบ้าง จนเรื่องมันยาวมาเกือบเดือน ลูกค้าบางคนยกเลิกบ้าง ขอเงินคืนบ้าง มันยิ่งเพิ่มจำนวนเงินขึ้นไปอีก นี่ก็พยายามคืนทุกคนและจ่ายค่าภาษีกับคาร์โก้ที่ฝากส่งจากต่างประเทศมา รวมทั้งมันตรงกับช่วงที่มีสอบบ่อยมาก มีติวเกือบทุกวัน เลิกเรียนก็เย็นมากๆ ไหนจะทำการบ้านจนแทบไม่มีเวลาตอบลูกค้า ลูกค้ายิ่งคิดว่าโกงมากกว่าเดิมอีก พยายามทุกอย่างแล้วแต่หาเงินจำนวนมากขนาดนั้นไม่ได้จริงๆ เคยขอเก็บเพิ่มลูกค้าแต่ลูกค้าบางคนก็ไม่จ่าย บางคนเงินมัดจำยังไม่จ่ายด้วยซ้ำ(ปกติจะขู่ว่ายึดเงินมัดจำแต่ก็ไม่เคยทำจริงๆ) เป็นจำนวนเงินไม่เยอะเท่าไหร่ แต่อยากขอความร่วมมือกับทุกคน บางคนก็ช่วยเราอย่างสุดชีวิต บางคนก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย เร่งจะเอาของอย่างเดียว ไม่ฟังเหตุผลของเรา ทุกวันนี้ก็ส่งของให้ปกติแต่ไม่ถี่มาก ค่าส่งหลายรอบที่ผ่านมาแม่ต้องเป็นคนจ่าย ประมาณ 5,000 กว่าบาทได้แล้ว
ทุกวันนี้เราโดนตราหน้าว่า 'โกง' โดนประจานในแอพพิเคชั่นต่างๆ โดนเปิดเผยชื่อจริง ชื่อเล่น อายุ และข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ บางคนระรานถึงญาติห่างๆของเรา มาหาเราที่บ้าน ที่หนักที่สุดคือการส่งเรื่องให้กับทางโรงเรียนดำเนินการ ด้วยความที่ไม่เคยมีเรื่องเลยสักครั้ง ปกครองไม่เคยขึ้น อาจารย์ไม่เคยขอพบ กลายเป็นเคยทุกอย่างเลยค่ะ เหนื่อยมาก พยายามหาเงินจ่ายภาษีให้ลูกค้าจำนวนมากขนาดนี้ พยายามอย่างสุดความสามารถ แต่ทุกคนเหมือนจะต้องการไปจุดหมายอย่างเดียวคือการรับสินค้า ไม่แคร์อุปสรรคที่เราต้องเจอ สิ่งที่เครียดและหนักใจที่สุดคือ "แม่ต้องรู้เรื่องนี้" ไม่อยากทำให้แม่เสียใจ ที่บ้านไม่ได้รวยมาก ไม่ได้ปานกลางแต่ก็ไม่จนขนาดนั้น แต่สิ่งที่มันทำให้หนักใจถึงขนาดนั้นคือยายพึ่งจ่ายค่าบ้านประมาณ 50,000 กว่าบาท แล้วถ้าพูดเรื่องนี้ไป กลัวที่จะทำให้ทุกคนในบ้านผิดหวังมาก ยอมรับว่าที่บ้านมีปัญหาด้านการเงิน ต้องจ่ายค่าบ้าน ค่าไฟ ค่ารถรับส่ง ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าอื่นๆอีกเยอะแยะมากมาย แล้วยังจะต้องเครียดเรื่องของเรา ที่ทำเองคนเดียว ไม่คิดก่อนทำ ไม่มีความรับผิดชอบ แล้ววันนี้วันที่ 10 แล้ว อีก 2 วันจะเป็นวันแม่ ในหัวมีแต่คำว่า 'นี่หรอสิ่งที่ตอบแทนแม่ในวันแม่' ทำไมทำได้แค่นี้อ่ะ ไม่เข้าใจตัวเองเลย มีบางครั้งคิดอยากจบปัญหาที่การตายบ้าง แต่ก็ได้แค่คิด ไม่อยากทิ้งปัญหาไว้ให้คนที่บ้าน อาจารย์เคยถามว่า 'แล้วเงินจำนวนนั้นจะหามายังไง หนูจะขโมยหรอคะ' กล้าสาบานว่าไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่นอน ยอมเสียของที่ใช้ทุกวัน แต่ไม่มีทางคิดโง่ๆขโมยเงิน วิ่งรางทรัพย์ ยิ่งอาจารย์บอกประมาณว่าเงินทั้งหมดอาจจะต้องให้ผู้ปกครองออก ยิ่งเครียดมากๆ
อยู่บ้าน อยู่โรงเรียนยังคอยระแวง เฟสส่วนตัว เบอร์ส่วนตัวก็ไม่กล้าเปิดเข้าไปดู หลายคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเราโดยที่เราไม่เข้าใจมากนัก เรื่องราวทั้งหมดทำให้เราอยากไปเป็นเด็กแบบเดิม เด็กที่ไม่อยากเข้ามาในวงจรแบบนี้ เป็นเด็กที่ใช้ชีวิตไปวันๆโดยที่ไม่ต้องมีเรื่องอะไรหนักใจ เหนื่อยกับตัวเองมาก โกรธตัวเองที่ใจดีเกินไป ขายถูกเกินไป เข้าใจคนที่ต้องการของถูกเกินไป หนีปัญหา ไม่เผชิญปัญหา หาเงินไม่ได้ เป็นคนที่แย่ในสายตาลูกค้าทุกคนไปหมด เป็นคนที่กลัวสังคมโลกออนไลน์มากกว่าเดิม
อยากบอกว่ารักแม่และรักทุกคนในครอบครัวมาก ขอโทษที่เป็นเด็กที่ดีที้สุดให้แม่ให้พ่อให้พี่ไม่ได้ ขอโทษที่สร้างปัญหา ขอโทษลูกค้าทุกคนที่ไม่ได้รับของ ขอโทษที่ไม่มีความรับผิดชอบ อยากชดใช้ให้ทุกอย่าง แต่ทำได้แค่หนีปัญหา อยากอยู่ในโลกที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่อยากให้คนที่รักต้องเสียใจเพราะการกระทำของเด็กโง่ๆคนหนึ่งเลย