นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเราตั้งใจ! อะไรที่ทำให้เราได้มาเจอกัน. (คุยกันจนคุณเลิกกันแฟนแต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!)

สวัสดีค่ะ . เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นนักศึกษาฝึกงานตอนนั้นเราอายุ18ปี และได้ไปพบกับรุ่นพี่ที่ทำงาน ซึ่งอายุห่างจากเรา7-8ปี  ครั้งแรกที่เห็นเรานึกว่าพี่เขาอายุ20-21 เพราะหน้าเด็กมากกกกกก   และเราได้มีโอกาศทำงานร่วมกันบ่อย เลยมีโอกาสได้คุยกันบ้าง และครั้งแรกที่เราคุยกันคือเคมีตรงกันมากกกก คุยกันถูกคอเลยแหละ และเราก็ยังไม่แอดเฟสกันนะ อายกลัวคุยในแชทเวอร์แล้วพอเจอหน้าก็พูดไม่ออก เลยรอฝึกงานเสร็จค่อยแอด แต่หารุ้ไม่ พอฝึกงานเสร็จ พี่เขาทักมา และแอดเฟสมา บอกว่า “ไปไม่ลากันเลยนะ” อะไรประมาณนี้ ไอ้เรามันไม่เคยมีแฟน ก็อ่อยไปเรื่อยอะ นิสัยเลยติด ก้เลยพูดอ่อยพูดหยอดกันไปมา พี่เขาก็หยอดเก่งใช่เล่น วันนั้นคือคุยกันตั้งแต่ 6โมงเย็นยัน 5 ทุ่ม. แรกๆอะเนาะเรื่องคุยกันเลยเยอะหน่อย ในใจตอนนั้นคือนี่แหละผู้ชายที่ฉันตามหา คือชอบคนที่ต่อบทสนทนาเราไปเรื่อย หรือด้วยชั้นเชิงพี่เขาด้วยก็ไม่รู้ 5555 แพ้คารมงี้  แต่ก็ชอบนะพี่เขาบอกว่าทำให้เขายิ้มได้ รู้สึกดีอยู่ และก็เชื่อว่าพี่เขาคงคิดเหมือนกัน แต่เก๊กอยู่ ทำเป็นว่าไม่ได้ชอบ คนมันไม่เคยมีใครอะเนอะ  (เรื่องมันยาวมากอยากเล่าต่อช่วยอ่านหน่อยนะคะ)!