ทะเลาะกับพ่อ ด่ากัน อยากหาวิธีช่วยให้ใจเย็น

เรื่องมีอยู่ว่า  พ่อมีเมียน้อย และเลือกที่ตะออกไปอยู่กับเมียน้อยโดยขอขายอีกแปลงที่จะเอาเงินไปใช้กับเมียน้อย แม่เลยบอกว่าจะยอมเซนให้ถ้ายกที่บ้านที่อยู่ให้เป็นชื่อลูกคือเรา พอเวลาผ่นไปเงินหมดะ่อก็กลับมาอยู่บ้านกิจการที่เคยทะเต๊งเพราะเอาเวบาไปวิ่งหาแต่เมียน้อยคือแบบหลงใครว่าอะไรไม่ได้จะด่ากลับ เราเคยว่าเมียน้อยเค้าว่าเป็นกระ**พ่อยังด่ากลับว่าเรานะแหล่ะเป็นกระ** อันนี้เป็นเหตุการณ์แรกที่เรากับพ่อทะเลาะกัน เราโดนพ่อเอาไม้ตีเอาขวดน้ำฟาด ทั้งๆที่ตั้งแต่เกิดมาพ่อไม่เคยด่าเคยตีเราเลย จากนั้นเราเหมือนหมดความศรัทธาในตัวพ่อ พ่อด่าแม่ด้วยคำหยาบทุกๆวันบอกว่าเป็นเพราะแม่ทำกิจการล่ม แม่เป็นคนใช้เงินหมด ทั้งๆที่แม่ก็ต้องคอยไปจ่ายหนี้ที่พ่อทำไว้ ทั้งค่าน้ำมันเวลาขึ้นไปหาเมียน้อย แม่ตรอมใจอยู่พักนึงข้าวปลาไม่กิน ทั้งๆที่แม่ก็ป่วยเป็นโรคเบาหวาน พ่อใช้คำพูดที่ไม่สงสารแม่เลย บอกว่ารักเมียน้อยมาก เค้าสองคนรักกัน คือเมียน้อยพ่ออายุประมาณ25. พ่อเราอายุ55  เราไม่เชื่อเลยว่าจะรักกันจริงๆไม่มีผญ.ดีๆที่ไหนมาแย่งผช.ที่เค้ามีเมียแล้วหรอก 
       เข้าเรื่อง พอเหมือนเขาหมดตัวเมียน้อยทิ้ง ดขากลับมาอยู่บ้าน เท่านั้นแหล่ะบ้านที่เราประคองปลอบใจกันมากลายเป็นนรกเลย พ่อด่าทุกคนด้วยคำหยาบคาย ด่าแม่เราอิกระ** ด่าเราลูกกระ** ตอนแรกเสียใจมาก แต่แม่บอกว่าให้อดทน เค้าเป็นพ่อเราด่าเขาเราจะบาป แต่โดนแบบนี้ทุกวันจนความอดทนหมดลง วันนั้นเราต้องตื่นไปทำงานไปต่างจังหวัดแต่เช้า พ่อตืงื่นมาด่าแม่ เราจึงอดทนไม่ไหวด่ากลับ. เขาด่าเราว่าอิตัวเหี**  เราก็เลยพูดไปว่าเกิดจากตัวอะไรก็ลูกตัวนั้นแหล่ะ คือทุกๆครั้งเราร้องไห้ไม่สบายใจเรารู้อยู่เต็มอกว่ามันบาปแต่เรา แต่เราไใเคยเจอพ่อที่ไหนด่าลูกตัวเองว่าเป็นกระหร**ทั้งๆที่เราก็มีงานมีการทำไม่เคยทำตัวให้พ่อแม่ต้องอับอาย. คืออยากรู้ว่าต้องทำอย่างไรดี  ต้องเป็นลูกที่ดีแค่ไหน หรืแมีอะไรช่วยดึงสติเราให้มากเพื่อระงับอารมโกรธที่ะ่อคอยสาปแช่งเราได้บ้าง