นี่คือเรื่องราวการต่อสู้ชีวิต บางช่วง บางตอน ของผู้ชายที่ชื่อว่า "ชัย"
ถึงแม้บางครั้งชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ
แต่ก็ไม่เคยทำให้รักให้เราเปลี่ยนแปลงไป
อะแฮ่ม .. ปกติการเขียนกระทู้ของกระผม ก็มักจะพูดถึงสถานที่สวยๆงามๆ
แต่ในวันที่ความเปลี่ยนแปลงเข้ามาเยือน จนสะเทือนใจแล้วสะเทือนใจอีก
เศรษฐกิจการเงินที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจเราเลย ลดก็แล้ว เลิกก็แล้ว เกินกว่าจะถอยและนิ่งต่อไปได้อีก
การทำงานกลายเป็นการต่อสู้และดิ้นรน ต้องทำทุกวิถีทาง แสนจะบีบคั้นหัวใจ
ในยามที่ย่ำแย่ เราจะได้เข้าใจอะไรที่เป็นของแท้ รักแท้ เพื่อนแท้ ของแท้
ผมใช้ ชีวิต ลำพัง คนเดียว เพื่อดับไฟปัญหาต่างๆ ทีล่ะดวง
ข้อดีปัญหาลดลง ความสงบแทนที่ แต่ต่อมาเป็นความโดดเดี่ยว จนบางคนมองว่า มีปัญหา
ที่ผ่านมา ผมทำความรู้จักตนเอง ค้นหา เข้าใจ การออกทริปเป็นวิธีที่ผมนิยมใช้
ผมขี่รถไป เบตง - แม่สาย ไม้ได้หนีหรือว่าอยากเที่ยว แค่หาเป้าหมายให้ชีวิตบางช่วงเวลา
ผมค้นพบว่า ตัวเราไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย จึงเลือกอยู่คนเดียว ผมอยู่นิ่งๆมาหลายเวลา
คิดถึงการเขียนกระทู้ แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร ทั้งๆที่มีเรื่องราวมากมาย แน่นอน ผมกำลังสับสน ไร้หลัก
แต่มันผ่านมาแล้ว การเดินทางทำให้ผมได้พบใครบางคน และคำถามบางอย่าง ปลดล็อคตัวผม
โอเค..กลับมาที่เรื่องราวปัจจุบัน อย่างวันนี้ สถานการณ์คือ เงินแทบไม่เหลือ โซ่ข้อตายก็ยังไม่มีเงินเปลี่ยน
รถกำลังพัง ถึงแม้มีหลายคัน ยามไม่มีมันก็ไม่มีจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เราจะทำทุกอย่างด้วยความรอบคอบ
การซื้อรถใหม่ดูเหมือนจะเป็นภาระ การหยิบของที่มีอยู่มาใช้ดูจะคุ้มค่า และลดความเสี่ยง
SUZUKI RC100 มรดกจากเจ้าคุณปู่ เมื่อหลายเดือนก่อนติดพ่วงข้าง ออกไปเร่ขายของกิน
ขี่อยู่ดีๆ ดับกลางอากาศ เข็นกลับบ้าน ฝนก็ตก วันนั้นผมจำได้ดี
ถอดพ่วงข้าง ไปหาช่างแถวบ้าน 6 เดือนก็ไม่เสร็จ แถมมีเรื่องใหม่เพิ่ม
เอาอีกคนไปจอดซ่อม มีอุบัติเหตุในร้าน จนต้องจอดยาวเป็นเดือน
มองหาคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้ ช่างก็อยู่ไกล รถกระบะก็ไม่มี
วอนเพื่อนมาขน ก็ลืม คงต้องใช้ประโยคนี้ "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"
การเข็นรถและต้องข้ามภูเขา
เข็นรถขึ้นภูเขา (สร้างแรงบันดาลใจ)
ถึงแม้บางครั้งชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ
แต่ก็ไม่เคยทำให้รักให้เราเปลี่ยนแปลงไป
อะแฮ่ม .. ปกติการเขียนกระทู้ของกระผม ก็มักจะพูดถึงสถานที่สวยๆงามๆ
แต่ในวันที่ความเปลี่ยนแปลงเข้ามาเยือน จนสะเทือนใจแล้วสะเทือนใจอีก
เศรษฐกิจการเงินที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจเราเลย ลดก็แล้ว เลิกก็แล้ว เกินกว่าจะถอยและนิ่งต่อไปได้อีก
การทำงานกลายเป็นการต่อสู้และดิ้นรน ต้องทำทุกวิถีทาง แสนจะบีบคั้นหัวใจ
ในยามที่ย่ำแย่ เราจะได้เข้าใจอะไรที่เป็นของแท้ รักแท้ เพื่อนแท้ ของแท้
ผมใช้ ชีวิต ลำพัง คนเดียว เพื่อดับไฟปัญหาต่างๆ ทีล่ะดวง
ข้อดีปัญหาลดลง ความสงบแทนที่ แต่ต่อมาเป็นความโดดเดี่ยว จนบางคนมองว่า มีปัญหา
ที่ผ่านมา ผมทำความรู้จักตนเอง ค้นหา เข้าใจ การออกทริปเป็นวิธีที่ผมนิยมใช้
ผมขี่รถไป เบตง - แม่สาย ไม้ได้หนีหรือว่าอยากเที่ยว แค่หาเป้าหมายให้ชีวิตบางช่วงเวลา
ผมค้นพบว่า ตัวเราไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย จึงเลือกอยู่คนเดียว ผมอยู่นิ่งๆมาหลายเวลา
คิดถึงการเขียนกระทู้ แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร ทั้งๆที่มีเรื่องราวมากมาย แน่นอน ผมกำลังสับสน ไร้หลัก
แต่มันผ่านมาแล้ว การเดินทางทำให้ผมได้พบใครบางคน และคำถามบางอย่าง ปลดล็อคตัวผม
โอเค..กลับมาที่เรื่องราวปัจจุบัน อย่างวันนี้ สถานการณ์คือ เงินแทบไม่เหลือ โซ่ข้อตายก็ยังไม่มีเงินเปลี่ยน
รถกำลังพัง ถึงแม้มีหลายคัน ยามไม่มีมันก็ไม่มีจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เราจะทำทุกอย่างด้วยความรอบคอบ
การซื้อรถใหม่ดูเหมือนจะเป็นภาระ การหยิบของที่มีอยู่มาใช้ดูจะคุ้มค่า และลดความเสี่ยง
SUZUKI RC100 มรดกจากเจ้าคุณปู่ เมื่อหลายเดือนก่อนติดพ่วงข้าง ออกไปเร่ขายของกิน
ขี่อยู่ดีๆ ดับกลางอากาศ เข็นกลับบ้าน ฝนก็ตก วันนั้นผมจำได้ดี
ถอดพ่วงข้าง ไปหาช่างแถวบ้าน 6 เดือนก็ไม่เสร็จ แถมมีเรื่องใหม่เพิ่ม
เอาอีกคนไปจอดซ่อม มีอุบัติเหตุในร้าน จนต้องจอดยาวเป็นเดือน
มองหาคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้ ช่างก็อยู่ไกล รถกระบะก็ไม่มี
วอนเพื่อนมาขน ก็ลืม คงต้องใช้ประโยคนี้ "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"
การเข็นรถและต้องข้ามภูเขา