(ระบาย + ขอคำชีเแนะ) ชีวิตการทำงานของเด็กจบใหม่

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องเครียดสักพักแล้วค่ะ ในเรื่องการฝึกงาน คืองี้ ขอบอกก่อนเลยว่า บุคลิกเราเป็นคนค่อนข้างเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิง _{ซึ่งตอนอยู่มหาลัย} พอเราเรียนเสร็จเราก็กลับหอ ไม่ไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนหรือไปกินชาบูหมูทะตามที่เพื่อนๆ พอถึงคราวทีต้องฝึกงาน เราได้เลือกทำตำแหน่ง front officeในโรงแรมค่ะ ซึ่งนักท่องเที่ยวที่มาพักจะเป็นชาวต่างชาติ ชาวต่างชาติที่เราเจอจะเป็น จีน โซนยุโรป และ อินเดีย ค่ะ ซึ่งเราเรียนจบเอกภาษาจีนมา เลยทำให้ต้องพูดทั้งภาษาจีน และอังกฤษ ค่ะ แรกๆเรารู้สึกว่ามันยากสำหรับเรามากเลย เราฟังอังกฤษสำเนียงอินเดียไม่ออกเลยต้องให้พี่เลี้ยงช่วยเราฟังอยู่บ่อยๆจนกว่าเราจะเข้าที่ แต่ช่วงที่เราฝึกงานอยู่ เราไม่มีความสุขเลยค่ะ เราเครียดมาก เพราะที่เรียนมาแทบไม่ได้ใช้เลย สถานการณ์จริงเราตื่นเต้น ฟังไม่ออกบ้าง จนบางทีเวลาเราหันไปถามพี่ๆ เขาจะทำหน้าไม่ดีใส่เรา มีอยู่ครั้งนึงเราาไม่รู้ว่า คนจีนต้องการอะไร เราเลยบอกว่าไม่รู้อันนี้ฟังไม่ออกนะ ให้เขาพูดภาษาอังกฤษหรือใช้กูเกิ้ลแปลมาก็ได้ แต่น้องที่ฝึกอยู่ด้วยกันพูดใส่เราว่า  "จริงๆมันเป็นคำง่ายๆแต่พี่ฟังไม่ออกเอง"มันทำให้เราหน้าชาไปเลยค่ะไม่คิดว่าน้องจะพูดแบบนี้ใส่แต่น้องคนนั้นเขาก็ไม่รู้นะคะว่าคนจีนพูดว่าอะไร  เราก็แบบเวลาที่ไม่รู้ภาษาอังกฤษยังเรียกให้กูไปฟังให้เลย  -*-  (คิดในใจ)
เราไม่ได้เป็นที่รักของที่ทำงานนะคะเพราะเราทำงานพลาดค่อนข้างเยอะในการฝึกงานแต่เวลามีอะไรพลาดเขาจะเล็งมาที่เราก่อนทั้งๆที่บางครั้งคนที่ทำพลาดมันไม่ใช่เราเลยอ่ะค่ะ  ซึ่งเวลาเราทำพลาดเขาจะทำให้มันเป็นเรื่องเครียดให้เรารู้สึกผิดมากแต่ถ้าน้องอีกคนทำพลาดอย่างเช่นลืมเก็บdeposit เขาจะทำให้เป็นเรื่องขำไปเลยแล้วบอกว่าค่อยเก็บทีหลัง
เราเลยมาคิดว่าทำไมเขาสองมาตรฐานจังจนกระทั่งเราเอาผ้าเช็ดตัวมาพับสำหรับเตรียมให้ลูกค้าที่จะลงเล่นน้ำเพราะที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้มันกำลังจะหมดเราก็พับไม่ได้เนี้ยบนะคะแต่พอเราพับเสร็จน้องอีกคนรื้อผ้าที่เราพับมาพับใหม่เลยค่ะเราเจอมาเยอะเลยค่ะเราท้อมากจนคิดว่าถ้าทำงานจริงๆเราจะทำได้ดีมั้ยเราจะเจอเพื่อนร่วมงานที่ดีกับเรามั้ยเราควรทำยังไงกับเพื่อนร้วมงานที่ปสดดีเราไม่เคยทำงานมาก่อนเรามาทำงานกับคนอายุ30+ เราค่อนข้างเกรงใจ
เวลาพี่ที่ทำงานสั่งให้ทำอะไรเราไม่ค่อยกล้าทำมากนักเพราะเรากลัวไปทำพังหรือทำไม่ถูกใจทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเองเลยค่ะแต่เวลาเรารับเช็คอินลูกค้าคนเดียวเราทำได้นะคะเวลาไม่มีใครมายืนกดดันเราพูดได้แต่ถ้ามีคนมาคอยสั่งคอยดูเราจะไม่มั่นใจมากๆเราไปทำงานไม่มีใครคุยกับเรามากนะคะเพราะพี่ๆเขาค่อนข้างไม่ชอบเราแต่ก่อนหน้านี้พี่ๆเขาก็ดีกับเรานะคะจนกระทั่งมีน้องคนนี้มาฝึกด้วยหลังจากนั้นเหมือนเขาเกลียดเราไปเลยค่ะเราก็กลับมาร้องไห้อยู่หลายครั้งมากๆหน้าที่เราก็คือและรับเช็คอินทำทุกอย่างตามที่ลูกค้ารีเควชใช้จีนแมนดารินกับอังกฤษค่ะตอนแรกๆเราก็ฟังไม่ออกนะคะแต่หลังๆเราก็ฟังออกและดีลได้เราเพิ่งมาคล่องเอาตอนทีใกล้จะฝึกจบแล้วค่ะ  เราได้ฟีดแบคที่ดีจากคนจีนที่เขาเขียนคอมเม้นเกี่ยวกับโรงแรมโดยเขียนถึงเราคนเดียวมันทำให้เราฮึดนะ  แต่ก็มีหลายเหตุการณ์ที่เราไม่สามารถดีลได้เช่นเราไม่รู้จักสถานที่ใกล้ๆว่ามีอะไรบ้างเพราะเราเป็นคนตจวที่มาฝึกงานเราเลยไม่สามารถบอกลูกค้าได้เลยว่าอะไรอยู่ตรงไหน  แต่เหตุการณ์อื่นๆเราก็สามารถดีลได้นะคะแต่ถ้าอันไหนไม่ได้เราจะถูกเพ่งเล็งทันทีเรากลัวชีวิตการทำงานเรากลัวทำไม่ได้หรือทำได้ไม่ดีมากพอหรือจะทำพลาดจนไม่เป็นที่พอใจของเพื่อนร่วมงานมีวิธีแนะนำอะไรเราบ้างมั้ยคะแล้วที่เรียนจากมหาลัยได้เอามาใช้จริงๆกันบ้างมั้ยคะ  รบกวนคนมี  ปสก  ชี้แนะด้วยค่ะเครียดกับชีวิตหลังเรียนจบมากค่ะ