เคยเจอปัญหากับแม่แฟน แบบเราบ้างไหม? หนักสุดแค่โดนประกาศว่าไม่รับเป็นสะใภ้ถอดแหวนหมั้นคืน! นี่คืออุปสรรคชีวิตคู่งั้นหรอ

เรากับแฟนคบกันได้ 2 ปีกว่าค่ะ สถานะตอนนี้คือเป็นคู่หมั้นกันค่ะ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกกัน ไปมาหากันทุกวันค่ะ ช่วงก่อนจะหมั้นผู้ใหญ่มาคุยตกลงสินสอด หาฤกษ์วันหมั้นเป็นที่เรียบร้อย ก็เริ่มเป็นช่วงเวลาที่เราเริ่มเจอปัญหาแล้วค่ะ คือเรากับแฟนช่วยกันขายของ ก่อนหมั้นเราก็ไปบ้านแฟนทุกวันค่ะ ไปเตรียมของขายไปเช้ามืดกลับมืดทุกวัน เราเริ่มถูกด่าค่ะ ไม่พอใจอะไรก็ด่าค่ะ เขาด่าลูกเขาเขาก็ด่าเราด้วยค่ะ พอผ่านไปเขาก็เลิกด่าเป็นแบบนี้จนถึงวันก่อนจะหมั้นเลยค่ะ หลังหมั้นเราก็ยังไปขายของบ้านแฟนอยู่ค่ะ วันนึงเขาทะเลาะกันกับลูกเขา เขาหันมาด่าเราสารพัดคำด่าที่มีแต่คำแรงๆ แล้วให้เราถอดแหวนหมั้นคืนเขาแล้วให้เเอาทองหมั้นมาคืนให้หมด หลังจากที่หมั้นกันได้ไม่ถึงเดือน เขาบอกว่าแหวนนี้ไม่เหมาะสมกับเรา ตอนนั้นเราไม่สนใจเรื่องที่เขาเอาแหวนไไปเลยค่ะแต่เป็นห่วงแฟนเพราะโดนตีโดนไล่หนักมาก เรานั่งร้องไห้ด้วยกันผ่านมาหลายวันค่ะเขาทำทุกอย่างปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งท้ายว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก เราไม่พูดค่ะเพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด เขาก็คืนแหวนให้เรา เราก็ยกมือไหว้ขอโทษ เวลาผ่านไปเราก็โดนด่ามาตลอด เรื่องไม่ทำงานบ้านให้ และอีกหลายๆเรื่อง ทั้งที่เราก็ปัดกวาดเช็ดถูให้ทุกวัน แต่คงยังไม่เป็นที่พอใจ จนเราตัดสินใจไปอยู่นนทบุรีกับพี่สาว ต้องอยู่ไกลกับแฟน เราทำงานเสริมช่วงกลางวัน วันนั้นเป็นวันที่เราเปลี่ยนความรู้สึกจากเดิมไปเลย แฟนเราขับรถมาหาเรา เราก็ไม่รู้ว่ามาอยู่ที่ห้องแล้ว แล้วแม่เขาก็โทรหาลูกเขาไม่ติดจนโทรหาเรา ซึ่งเราทำงานมีเสียงเพลงดังโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าคงไปโดนให้รับสายแล้วไม่มีคนพูดได้ยินแต่เสียงเพลง เขาส่งข้อความมาด่าเรา ว่าเราเลวแบบนั้นเลวแบบนี้ เราจะอธิบายก็ไม่ยอมฟังเรา เราเลยไม่ตอบแชทปล่อยให้เขาพิมพ์ด่าเรา จนเขาให้พี่ชายแฟนเราตามมาเอาทองคืนที่แฟนใส่ติดตัวมา แล้วบอกไม่ให้กลับบ้านอีก โพสต์เฟซด่าแล้วแท็กเราทั้งสองคนในคนอื่นรู้ว่าเป็นคนเลวค่ะ โพสต์แล้วแท็กเราว่าไม่รับสะใภ้คนนี้ใครอยากได้ก็เอาไป ครั้งนี้เรารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ เราคุยกับแฟนว่าถ้ากลับบ้านเราจะเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตเขาเอง ซึ้งเรานอนทำใจมาตลอด เราสงสารแฟนมากที่ต้องมาอยู่กับเรา เงินเราก็ยังไม่ออก จนวันนั้นก็มาถึงค่ะหลังจากที่เราเป็นบ้านเป็นที่พึ่งให้แฟนเราจนถึงฝั่ง วันที่แม่เขาให้พี่แฟนทักมาบอกให้กลับบ้าน เราก็คิดตอนนั้นอย่างเดียวว่าถ้าปล่อยเขาไปยังไงชีวิตเขาต้องดีกว่าอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแน่นอน เราเลยบอกเลิก วันนั้นเป็นวันที่เจ็บปวดมากจริงๆ แต่วันนั้นเป็นวันที่เราทำได้เพียงเติมน้ำมันรถ ให้เงินติดกระเป๋าให้เขาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ทุกวันนี้เรายังติดต่อกันเพราะสิ่งที่คิดกลับทำไม่ได้มันยากเกินที่เราสองคนจะทำใจได้ เรายังคุยกันติดต่อกันตลอด แต่เรารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับแม่แฟนเราแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่เขาประกาศไปว่าเขาไม่รับสะใภ้คนนี้ เรารู้และทำใจยอมรับแล้ว ว่าถึงยังไงเรื่องของเรากับแฟนมันคงจะเป็นได้แค่เรื่องราวความทรงจำที่ดีต่อกันในวันที่ถึงเวลาก็ต้องแยกทางกัน...
ปล.เราอาจจะพิมพ์ยาวทำให้อ่านไม่ได้ใจความบ้างเพราะไม่ค่อยได้เขียนกระทู้บ่อย แต่ทั้งหมดคือเรื่องจริงที่พิมพ์พร้อมน้ำตา
ปล2. เราไม่มีเจตนาจะใส่ความรึทำให้ใครเสียหาย พิมพ์มาเพื่ออยากให้รู้ถึงอุปสรรคของความรักเรา