เห็นเพื่อนๆในเฟสเราทุกคน ชีวิตดีจัง
ไปเที่ยวกับแฟนดูมีความสุข มีของขวัญให้กัน มีวันครบรอบ
บางคนเลิกกับแฟนแปบๆ ก็มีคนใหม่ละ
บางคนก็กำลังจะแต่งงาน
ไอ้เราก็อยากมีบ้าง คนที่เข้ามาที่เราคิดว่าน่าจะไปกันได้ เค้าก็ยังไม่อยากหยุดที่เรา สุดท้ายเราก็เลยต้องหยุดมันเอง ยอมเจ็บทีเดียว ดีกว่าเรื้อรัง
ส่วนคนอื่นที่เข้ามา มันก็ยังไม่ใช่ บางคนน่ารำคาญ บางคนก็ม่อไปเรื่อย บางคนก็มีแฟนอยู่แล้ว บางคนเหมือนจะใช่ ตอนแรกๆคุยกันถูกคอ แต่พอคุยไปนานๆ เริ่มหมดเรื่องคุย เริ่มเบื่อ บางคนคุยได้เรื่อยๆ แต่พอจุดๆนึง พอเค้าจริงจัง ไม่รู้ทำไม เราก็จะรู้สึกว่าเค้าทำให้ชีวิตเราวุ่นวายเกินไป เราก็จะหยุด เหมือนชีวิตโดนสาปอ่ะ555
วันนี้ กลางวันเราไปนั่งกินบอนชอนคนเดียว จริงๆ ก็กินข้าวคนเดียวบ่อยนะ แต่พอมานั่งมองคนในร้าน รอบข้างเรา... อยู่ๆมันก็เหงาขึ้นมาจับใจ
เคยคิดว่าจะเลิกเล่นโซเชียล ไม่รู้ไม่เห็นอะไเลยดีไหม มันอาจทำให้ความอยากได้อยากมีเราลดลง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะยังใช้เฟสบุ๊คเป็นหลักในการติดต่อคนอยู่
จะแก้ยังไงดีคะ อาการแบบนี้
เป็นไหมคะ เห็นคนอื่นมีแฟนก็อยากมีบ้าง แต่พอคนเข้ามาคุยไปแปบๆก็เบื่อ ขี้เกียจคุย ไม่อยากให้เข้ามาวุ่นวายกับชีวิต?
ไปเที่ยวกับแฟนดูมีความสุข มีของขวัญให้กัน มีวันครบรอบ
บางคนเลิกกับแฟนแปบๆ ก็มีคนใหม่ละ
บางคนก็กำลังจะแต่งงาน
ไอ้เราก็อยากมีบ้าง คนที่เข้ามาที่เราคิดว่าน่าจะไปกันได้ เค้าก็ยังไม่อยากหยุดที่เรา สุดท้ายเราก็เลยต้องหยุดมันเอง ยอมเจ็บทีเดียว ดีกว่าเรื้อรัง
ส่วนคนอื่นที่เข้ามา มันก็ยังไม่ใช่ บางคนน่ารำคาญ บางคนก็ม่อไปเรื่อย บางคนก็มีแฟนอยู่แล้ว บางคนเหมือนจะใช่ ตอนแรกๆคุยกันถูกคอ แต่พอคุยไปนานๆ เริ่มหมดเรื่องคุย เริ่มเบื่อ บางคนคุยได้เรื่อยๆ แต่พอจุดๆนึง พอเค้าจริงจัง ไม่รู้ทำไม เราก็จะรู้สึกว่าเค้าทำให้ชีวิตเราวุ่นวายเกินไป เราก็จะหยุด เหมือนชีวิตโดนสาปอ่ะ555
วันนี้ กลางวันเราไปนั่งกินบอนชอนคนเดียว จริงๆ ก็กินข้าวคนเดียวบ่อยนะ แต่พอมานั่งมองคนในร้าน รอบข้างเรา... อยู่ๆมันก็เหงาขึ้นมาจับใจ
เคยคิดว่าจะเลิกเล่นโซเชียล ไม่รู้ไม่เห็นอะไเลยดีไหม มันอาจทำให้ความอยากได้อยากมีเราลดลง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะยังใช้เฟสบุ๊คเป็นหลักในการติดต่อคนอยู่
จะแก้ยังไงดีคะ อาการแบบนี้