เมื่อคืนตอนปาร์ตี้อยู่ดีๆก็ติสท์แตก นั่งทบทวนการใช้ชีวิตของตัวเอง แล้วพบว่าทุกครั้งที่ผมชอบใครสักคนขึ้นมา ผมจะไม่สามารถเต๊าะเล่นๆ คุยเล่นๆได้เลย ความรู้สึกของผมจะถลำลึกหรือพูดง่ายๆคือใส่สุดตลอด

ในทางตรงกันข้าม กับผู้หญิงที่ผมไม่ได้ชอบ ผมจะไม่อยากเสียเวลาด้วยเลย ทำให้ชีวิตนี้ไม่เคยมีอารมณ์แบบที่ทำให้ใครรู้สึกว่า "คอลเกต = ยาสีฟัน คอลทุกวัน = พี่น้อง" เลย

เวลาชอบใครผมรู้สึกเหมือนว่า ผมไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากคนนี้ ไม่มีทางจะมองใครอีก ผู้หญิงคนอื่นๆให้สวยแค่ไหนก็กลายเป็นเพียงหัวไชเท้าเดินได้ ทั้งๆที่ยังไม่ทันจะได้คบกันเป็นแฟนเลยด้วยซ้ำ

แล้วพอเวลาจบก็จะเฮิร์ทๆ กว่าจะตัดใจได้คือแบบต้องเจอสถานการณ์แบบ เออ เขาไม่ต้องการเราจริงๆว่ะถึงจะมูฟออนได้

มีใครเป็นเหมือนผมมั้ยครับ?