ความรักที่ไม่กล้าเริ่มใหม่(รักเธอไปแล้ว)

ผมมีโอกาสได้เจอกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งเราได้มีการพูดคุยหรือจีบกันทางเฟซบุค ในตอนแรกๆผมทักไปเขาก็ไม่ได้สนใจเราขนาดนั้น  แต่พอมาวันนึงเขาทักเรากลับมาแบบคุยกัน ซึ่งเราก็ตื่นเต้นมาก เพราะเขาก็น่ารักมากเช่นกัน จากนั้นมาเขาก็เรียนหนังสืออยู่ที่ม.ดัง ภาคเหนือ ของไทย ไอเราตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยไปเที่ยวไหนแบบไปกะคนอื่นที่ไม่ไช่ครอบครัว หรือไปกับเพื่อนก็ไปกันใกล้ๆไม่ไกลมาก เราจึงตัดสินใจลองไปเจอเขาดู เราก็นั่งรถไฟไป เพราะจังหวัดที่เราอยู่มันสะดวกในการขึ้นรถไฟมาก เราก็จองรถไฟชั้นสอง ก็ดีหน่อย แต่ประสบการณืครั้งนั้นมันทำให้รู้เลยว่าเรานั่งรถไฟตั้ง 12 ชม.งะ ไปถึงนู้น แต่สิ่งที่ประทับใจมากกว่าคือ เราถึงตอนตี 5 และเขาก็ว้อมเชียร์งานม. อยู่ ซึ่งเขากลับไปนอนตอนตีสาม แต่เขาตีมารับเรา ตี 5 ซึ่งเราก้บอกไม่เป็นไรเดี่ยวรอที่รถไฟได้ยันเช้าสายๆละ แต่เขาก็มารับ ซึ่งผมก้ประทับใจมากๆ วันแรกเขากับผมก็ยังเกรงๆกันอยู่ ปกติเขาเป็นผู้ญ เก่ง ทำได้ทุกอย่าง ผมขับรถไม่เป็น เขาบอกอยากไปไหนให้บอก ไอเราก็ไม่รู้ ซึ่งเราเป็นคนไม่โรแมนติกอะไรเลย เราก็บอกไปไหว้พระก้ได้ เขาก็พาเราไปทั้ง ขึ้นเขา ลงเขา เขาขับรถเก่งมาก จนบางทีเรากลัว 5555 เพราะเราไม่ชินกับการขึ้นดอยเลยในชีวิต เราก็ไปในทุกๆที่ของจังหวัดนั้น มันทำให้เรารุ้สึกดีมากๆ เขาเทคแคร์เราดีมากๆๆ จนวันแรกที่ไปเราไม่คิดจะรักเขาหรอก แต่ไม่สามารถห้ามความรู้สึกได้เลย เขาน่ารักและดูแลเราอย่างดีมากๆ พอตกกลางคืนเขาพาเราไปร้านบาร์เล็กๆ ซึ่งเป็นบาร์สไตล์คันทรี่ ตามที่เราชอบเลย เรากลั้นความรู้สึกไม่ได้จนบอกเขาไปวันนั้นเลย เราโครตชอบเธอเลยว่ะ มันผู้ญ ในฝันกูเลย ซึ่งเขาก้ไม่ได้ปฎิเสธเราอย่างไรแต่ก็บอกก็ดูๆกันไปละ เขาเป็นผู้ญ ชอบเที่ยว แต่ในตอนแรกเราก้คิดว่าเขาน่าจะเหมือนๆผู้ญ ชอบเที่ยวทั่วๆไป ที่คุยกับผู้ชาย หลายๆคน แต่มันก้ไม่เป็นอย่างงั้น เพราะเรารู้สึกกันเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่ได้แบบแอ่วผู้ชายในผับ แทบจะไม่ค่อยสนใจใคร มันทำให้ผมถูกใจเข้าไปใหญ่ เราทั้งสองคนก็ชอบกินอาหารจานโปรดเหมือนกัน แต่สถาณที่เที่ยวที่ผมเลือกเธอจะไม่ชอบเลย ขัดกระผมตลอด เธอเป้นเหมือนเพื่อนที่ผมรักเธอจริง ผมไม่ค่อยมีประสบการ์ณแบบเที่ยวกลางคืนเลย เพราะผมโตมาจากครอบครัวที่ดูแลอย่างใกล้ชิด ผมเป็นคนเมาง่าย และไม่เก็บอาการเวลามึนๆ แต่เธอก็ดูแลเทคแคร์ผมอย่างดี แต่เธอก็คงคิดละว่าจะอยุ่กับผู้ชาย โง่ๆอย่างผมหรา เราก้ศึกษาดูใจกับผมมาเรื่อยๆแต่เราก้มาตกลงกันว่าในฐานะเพื่อนนะ แต่สถานการณ์มันก็บังคับให้เธอกับผมได้คุยกันแบบเพื่อนมาเรื่อยๆ จนผมก็ได้ไปเที่ยวทางภาคเหนือบ่อยๆขึ้น ซึ่งผมมารับรู้เลยว่าผมก้ไม่ได้อะไรกับสถาณที่ขนาดนั้นแต่ต้องโกหกเธอว่าอยากไป อยากให้เธอเป้นไกด์ไปเที่ยวกันหน่อย เธอก็คงนึกว่าผมคิดงั้น แต่จริงๆผมรักเธอไปแล้ว แต่หลังเธอก็ดูๆไม่ค่อยชอบผมแหละแต่เธอก้ไม่ได้ปฎิเสธผมแต่ให้เราคบกันในฐานะเพื่อน ซึ่งในใจผมก้ดอเคละอะ เพราะผมรักเธอไปแล้ว อย่างน้อยรุ้จักมันได้เป็นเพื่อนสนิทก้โอเคว่ะ และแล้วมันก้เป็นจังหวะที่เธอต้องมาฝึกงานที่จังหวัดผม ก็ถึงตาผมดูแลเธอบางล่ะ ผมไปช่วยเธอหาที่พัก ทุกอย่าง ดูราคา แต่เธอก็ไม่ได้อยู่คนเดียวซึ่งเธอมีพี่สสาวที่เพิ่งมาทำงาน กทม. ซึ่งเธอเลยเอามาอยู่ด้วยกัน รวมทั้งเพื่อนสนิทเธออีกคน เธอขึ้นมาอยู่ที่นี่ เป็นช่วงเวลาที่ดีมากสำหรับผม คือเราได้ใช้ชีวิตอยุ่รวมกันอย่างแท้จริง แต่เราใช้ชีวิตกันแบบเพื่อนจริงๆกัน 4 คน ไปไหนชวนกันไปกิน มีบางหลายๆครั้งที่เรากับเธอไปด้วยกัน 2 คน แต่ด้วยเธอเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ไม่ว่าจะอยู่จังหวัดไหนเธอก้มีเพื่อน ร้านแรกเราอาจจะได้อยู่ด้วยกัน สองต่อสอง อาจเป็นเพราะผมคุยไม่เก่ง เธอก็จะโทรไปหาเพื่อนเธอมาเที่ยวด้วยในร้านต่อไป เธอชอบฟังเพลง ร้านต่างๆและแบบซื้อของตลาดนัดมาทานไรงี้ เธอรู้ว่าผมไม่กินเหล้า เธอก็จะสั่งเบียร์มากินกับผมและเพื่อนๆเธอตลอด ผมรุ้จักเพื่อนสนิทเธอเกือบทุกคน วึ่งเธอก้แนะนำให้ผมรู้จักเพื่อนเธอทุกๆคน ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ระหว่างผมกับเธอที่ไม่อึดอัดอะไรเลย เพราะผมเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว เราใช้ชีวิตกันแบบ เฟรนโซน ไม่มีหึง ไม่มีห่วง อยู่กันแบบเพื่อน แต่ก้มีบางครั้งละที่ผมจับได้เธอก้หึงผมนิดๆเช่นกัน 555 แต่เธอเป้นผุ้ญ เก่ง ปากไม่ค่อยพูดหรอก เธอชอบด่าผมโง่ 5555 แต่ผมก้ไม่คิดโกดเธอเลย เพราะผมยอมโง่ที่ได้รักไง ไอควาย 5555   เราใช้ชีวิตกันทุกคืนวันศุกร์ เราจะไปท่องราตรีกัน ไปหาของกินที่เขาว่าอร่อยๆ ไปกับเธอ 2 คนบ้าง ไปกับแก๊งเธอบาง บางทีผมกลับมาจากที่ทำงานช้าเะอจะหิวมากๆ จนงี่เง่าอะไรก้ไม่รู้ ด่าผม จนผมงง เธอจะงี่ง่าใส่ผมทุกคืนวันศุกร์ แต่ผมก็ง้อเธอตลอด บอกเดี๋ยวกุพาไปหาไรกินอร่อยๆ ไม่อร่อยกุเลี้ยง 5555 วึ่งก้เลี้ยงมันตลอด แต่ร้านต่อไปเธอจะเลี้ยงผมคืน ผมโครตมีความสุข เราใช้ชีวิตกันแบบนี้เกือบ 3 เดือน เราไปทุกที่ที่เขารีวิวกัน ซึ่งเมื่อคิดในความรู้สึกผม ผมโครตไม่เคยใช้ชีวิตเที่ยวๆวัยรุ่นอย่างงี้เลย มันทำให้ผมติดใจแบบสุดๆ ไปเลยอยากไปกับเธอทุกวัน แต่ก้ต่างคนต่างมีภาระกิจของตนเอง เราจัดทริปกับแก๊งๆเธอไปเที่ยว ทะเล กันหลาย ครั้งอยุ่ เธอรุ้ว่าผมเที่ยวไม่เป็๋น ส่วนตัวเธอนั้นเที่ยวมาไม่รู้จะเที่ยวยัไงแล้ว เธอวางทริป วางแพนนิ่ง อย่างมืออาชีพ และไปเที่ยวกับแก๊งเธอโครตสนุกเลย แต่ละแล้วเวลาผมกับเธอมันก็ต้องหมดเพราะเวลาเธอฝึกงานมันหมดแต่ผมไม่เสียดายนะเพราะผมได้ใช้เวลากับเธออย่างคุ้มค่าแล้ว แต่ผมโครตอยากต่อเวลาเลย แต่มันก็ทำไม่ได้ ซึ่งสุดท้ายแล้วผมกับเธอก็๋เป็นเพื่อนกันมาตลอด จนเธอบอกผมว่าบ้านเธอจะส่งเธอไปเรียนต่างแดน ซึ่งผมก้เวงเป้ดเลย กุจะไม่ได้ไปเที่ยวกะแล้วหราว่ะเพื่อน (กูยังอยากไปในหลายที่ๆกะว่ะ) แต่เธอก็กลับไปดอยเธอ ซึ่งผมเลยบอกเธอว่าผมอยากขึ้นไปดอยเพื่อเลี้ยงส่งเธอครั้งสุดท้ายว่ะ เธอก้เป้นไกดืให้ผมเช่นเคย เราไปที่ต่างๆใหม่ๆกันเธอเป้นคนจัดทริป ขับรถ และชวนพี่สาวที่เธอรักที่สุดไปด้วย และแนะนำให้ผมรู้จัก ซึ่งผมดุรู้สึกว่าเป็นเพื่อนมันจริงๆ เราไม่อึดอัดอะไร ไปหาไรกินกันอย่างถูกคอ เพราะเราชอบอาหารแซ่บๆเหมือนกัน มันก็เป็นความรู้สึกดีอ้ะ แต่สุดท้ายเวลาก็ต้องให้เธอไปเรียนที่ต่างแดน ผมโครตจะเสียใจเลยเพราะเหมือนขาดสิ่งที่สอนผมในการใช้ชีวิตอย่างไร แต่ผมสามารถโทรหาเธอได้ตลอดแหละ(เธอบอกมา) แต่ความจริงมันก้ทำอย่างงั้นไม่ได้หรอก เพราะผมไม่ได้เป้นอะไรกับเธอ แรกๆเธอไปเราก็โทรหากันตลอด เธอก้พยายามถามผมว่า มีใครยัง ด้วยความเป็นห่วงล้ะ เพราะเธอรู้ว่าผมเที่ยวไม่เป็นเดี่ยวจะไปโดน ผู้ ญ หลอกซะ ซึ่งเราก็โทรหากันตลอดละในช่วงแรกๆ จนเราก็ถามเธอกลับไปว่า ละง่ะ มีแฟนยัง เธอก็บอกแรกๆยังไม่มี แต่ในที่สุดวันนึงผมถาม เธอก้บอก กุมีคนคุยแล้วนะ เป็นแฟนกู วันนั้นผมบอก  ไม่ต้องเล่าหรอก กุไม่อยากรู้ เพราะผมคิดว่าถ้ารู้กูจะเจ็บขนาดไหน แต่เราก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้หรอกเพราะเราเป็นแค่เพื่อนกันอย่างที่เธอบอก หลังจากนั้นผมก้ไม่สามารถโทรไปหาเธอได้หรอก เพราะผมเข้าใจในบริบทตนเอง ผมโครตนั่งแต่เสียใจ ทำไมผมถึงรัเธอไปแล้ว ทำไมไม่ตัดใจไปก่อนรักเธอ เพราะผมรักเธอไปนานแล้ว ผมไม่สามารถเปิดใจให้กับคนๆใหม่ได้ถึง ณ เขียนกระทู้นี้ ผมลองมาแล้วผมไม่เคยเจอผู้ ญ แบบเธอเลย ผู้ญ ที่ผมไปเปิดใจไม่มีใครเหมือนเธอ ไม่ว่าจะผู้ย เที่ยวเก่งกว่าเธอ แต่อย่างไรก้ไม่เหมือนเธอเลย ผมรู้ตัวตั้งแรกแล้วว่ารักเธอ แต่ก้ไม่สามารถบอกเธอได้แล้วเพราะมันเข้าคำว่า เฟรนโซนแล้ว ผมจึงขอแค่รอเธอไปเรื่อย แต่เมื่อเธอมีใครแล้ว ผมจึงจำเป้นต้องยอมตัดใจเสีย แต่การคบใครครั้งนี้ของเธอก้ไม่ได้เปิดเผยกับสาธารณะ อย่างแท้จริง ซึ่งผมก้ยังหวังเล็กๆเหมือนกัน ว่าแค่คนๆคุย  ผมเก้บทุกความรู้สึกกับเธอใว้ เก็บทุกอย่างที่เป็นเธอ ใว้ ตั๋วรถไฟ รถทัวรื ตั๋วหนัง ทุกอย่างที่ผมมี ผมเก็บใว้เป็นความ ทรงจำว่าครั้งนึง กูโครตประทับใจ เลย และอยากหา ผู้ญ แบบมาเป้นคู่ชีวิตว่ะ แต่ตอนนี้ก้ยังหาไม่ได้ ผมได้แต่คิดถึงเธอ เปิดดูรูปเธอและร้องไห้ อยากย้อนความรู้สึกไปตอนนั้น เที่ยวกะกูโครตสนุกเลยว่ะ  เพราะงี้ กูรักไปนานแล้ว กูไม่รู้จะทำยังไง ให้เลิกรักเลย กูโครตอยากเลิกรักเร้็วๆเลย เพราะกูคิดถึงทุกๆวัน กูไม่รุ้กูจะทำยังไง วันนี้เป้นวันที่ไม่ได้คุยกันมานานแล้วกูโครตคอดถึง จนต้องมาเขียนกระทู้ความรู้สึกส้นตรีน อะไรลงไนนี้ก้ไม่รุ้ว้ะ แต่ตัวผมก้คงต้องใช้เวลาละในการลืมเขาไป แต่กุอยากบอกว่ะ กุไม่เคยเลิกรักเลย 
เรื่องราวผมก้คงมีเพียงเท่านี้ละครับ สำหรับคนที่มีคำแนะนำดีๆสำหรับผม ก็พิมเขามาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้ครับผม