เข้าเรื่องเลยนะคะไม่ยืดยาว ทุกคำที่เขียนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราจริงๆ ไม่มีเสริมให้เรื่องดูน่าสนใจ
เราใช้ชีวิตโสดเกือบปีค่ะ หลังจากที่เลิกกับแฟนคนที่คบกันมาร่วมๆ8ปี ซึ่งแน่นอนว่ามีลูกด้วยกันแล้ว พอเลิกกันก็ทำให้เราคิดว่าถ้าจะมีแฟนอีกคงต้องใช้เวลา คงต้องหาคนที่เราจะอยู่ด้วยแล้วสบายใจคบกันยาวๆ เพราะไม่ชอบที่จะเริ่มต้นใหม่บ่อยๆ เราเชื่อว่าตัวเองเป็นคนซื่อสัตย์ในระดับนึงเวลาที่มีแฟน
ใช้ชีวิตโสดไปเรื่อยๆค่ะ มีคนเข้ามาคุยบ้าง ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้างแต่สุดท้ายก็มารู้สึกดีแบบพูดไม่ถูกกับคนคนนึง เรารู้จักกันเผินๆมาสักพักแล้วค่ะ เพราะเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา ก็ได้คุยกันบ้างจนหลังๆมาก็เริ่มสนิทกันแบบพูดคุยกันมากขึ้น แต่เราก็พยายามดึงตัวเองกลับตลอดเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองคิดเยอะไป
จนเขาก็เริ่มมีท่าทีแสดงออกว่าเขาก็รู้สึกนะ แต่คือเราไม่ได้ติดต่อคุยกันทุกๆวัน จะมีก็เข้าไปคุยกันในเกมที่เล่นกัน มันรู้สึกเหมือนเวลาที่อยู่กับเขา พูดคุยกับเขาแล้วสบายใจ รู้สึกปลอดภัย เราคุยได้ทุกๆเรื่อง แต่เราก็ไม่ก้าวก่ายกันนะคะ เพราะเราไม่รู้เลยว่าเขามีใครอยู่หรือป่าว
((เอาจริงๆแล้วก็แอบชอบเขามานานแล้วเหมือนกันแต่เพราะความกลัว กลัวที่จะเริ่มใหม่ มันเลยไม่กล้า))
จนเริ่มรู้สึกตัวว่าเรารู้สึกมากขึ้นทุกๆครั้งที่คุย แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ได้คืบหน้าอะไร เราทั้งคู่ยังย่ำอยู่ที่เดิม แค่ยังมีกันอยู่ เหมือนไม่ได้เป็นไรกันแต่ก็ไม่อยากให้เขาหายไปไหนเลย เขาก็มีทักมาบ้าง เราก็ทักไปบ้าง แต่ไม่ได้คุยกันเหมือนคนที่อยากพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ลึกๆก็รู้ว่าเราทั้งคู่รู้สึกต่อกัน
จนเราได้รู้จักกับอีกคน ซึ่งมันรวดเร็วแบบตั้งตัวไม่ถูก ความรู้สึกมันผุดขึ้นมาแบบฉับพลัน เราขยับความสัมพันธ์จากเพื่อน เริ่มทำความรู้จักกันตกลงคบกัน แต่เรารู้ตัวว่าลึกๆเรายังรู้สึกกับคนเก่าที่คุย มันแบบค้างคามันรู้สึกหน่วงๆในใจตลอดเวลานึกถึง เรายังติดต่อกันพูดคุยกันทุกๆวัน และเขาก็รู้ว่าตอนนี้เรามีแฟนแล้ว กว่าจะตัดสินใจคบกับคนนี้ก็นานอยู่พอสมควร เพราะยังเชื่อว่าอีกคนเขารู้สึกแบบเดียวกับเรา แต่ทำไมดูเหมือนมันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้ เหมือนเราทั้งคู่ถูกจัดให้อยู่ในโซนที่ต่อให้รู้สึกต่อกันมากแค่ไหนก็เป็นแค่นี้ เวลาที่ได้พูดคุยกันทุกๆครั้งมันอึดอัดในใจแต่มันก็ยังรู้สึกดีใจ ดีใจที่เขายังไม่ไปไหน เขาก็มีทักมาบอกว่าได้เห็นเราอยู่กับอีกคนแล้วเขาก็อุ่นใจ บางทีก็มีน้ำตาแตกเหมือนกัน แต่อีกใจก็รู้สึกเห็นใจแฟนที่คบอยู่ เพราะเขาก็รู้เรื่องนี้ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดเพราะกลัวว่าวันึง เราจะเสียแฟนคนที่คบไปเพราะตัวเราเอง
ทุกวันนี้ยังสบสันกับตัวเองว่าจริงๆแล้วใจเราต้องการอะไรกันแน่ มีเพื่อนๆไหนเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไหมคะ อยากได้คำปรึกษาดีๆ ไม่กล้าจะพูดกับใคร กลัวเขาจะมองเป็นผู้หญิงใจง่าย แต่.. เรื่องแบบนี้ใครได้เจอกับตัวก็คงพูดยาก มันละเอียดอ่อน มันเรื่องของความรู้สึกจริงๆ
มีแฟนแล้ว แต่ยังรู้สึกกับอีกคนจะผิดมากไหม
เราใช้ชีวิตโสดเกือบปีค่ะ หลังจากที่เลิกกับแฟนคนที่คบกันมาร่วมๆ8ปี ซึ่งแน่นอนว่ามีลูกด้วยกันแล้ว พอเลิกกันก็ทำให้เราคิดว่าถ้าจะมีแฟนอีกคงต้องใช้เวลา คงต้องหาคนที่เราจะอยู่ด้วยแล้วสบายใจคบกันยาวๆ เพราะไม่ชอบที่จะเริ่มต้นใหม่บ่อยๆ เราเชื่อว่าตัวเองเป็นคนซื่อสัตย์ในระดับนึงเวลาที่มีแฟน
ใช้ชีวิตโสดไปเรื่อยๆค่ะ มีคนเข้ามาคุยบ้าง ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้างแต่สุดท้ายก็มารู้สึกดีแบบพูดไม่ถูกกับคนคนนึง เรารู้จักกันเผินๆมาสักพักแล้วค่ะ เพราะเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา ก็ได้คุยกันบ้างจนหลังๆมาก็เริ่มสนิทกันแบบพูดคุยกันมากขึ้น แต่เราก็พยายามดึงตัวเองกลับตลอดเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองคิดเยอะไป
จนเขาก็เริ่มมีท่าทีแสดงออกว่าเขาก็รู้สึกนะ แต่คือเราไม่ได้ติดต่อคุยกันทุกๆวัน จะมีก็เข้าไปคุยกันในเกมที่เล่นกัน มันรู้สึกเหมือนเวลาที่อยู่กับเขา พูดคุยกับเขาแล้วสบายใจ รู้สึกปลอดภัย เราคุยได้ทุกๆเรื่อง แต่เราก็ไม่ก้าวก่ายกันนะคะ เพราะเราไม่รู้เลยว่าเขามีใครอยู่หรือป่าว
((เอาจริงๆแล้วก็แอบชอบเขามานานแล้วเหมือนกันแต่เพราะความกลัว กลัวที่จะเริ่มใหม่ มันเลยไม่กล้า))
จนเริ่มรู้สึกตัวว่าเรารู้สึกมากขึ้นทุกๆครั้งที่คุย แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ได้คืบหน้าอะไร เราทั้งคู่ยังย่ำอยู่ที่เดิม แค่ยังมีกันอยู่ เหมือนไม่ได้เป็นไรกันแต่ก็ไม่อยากให้เขาหายไปไหนเลย เขาก็มีทักมาบ้าง เราก็ทักไปบ้าง แต่ไม่ได้คุยกันเหมือนคนที่อยากพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ลึกๆก็รู้ว่าเราทั้งคู่รู้สึกต่อกัน
จนเราได้รู้จักกับอีกคน ซึ่งมันรวดเร็วแบบตั้งตัวไม่ถูก ความรู้สึกมันผุดขึ้นมาแบบฉับพลัน เราขยับความสัมพันธ์จากเพื่อน เริ่มทำความรู้จักกันตกลงคบกัน แต่เรารู้ตัวว่าลึกๆเรายังรู้สึกกับคนเก่าที่คุย มันแบบค้างคามันรู้สึกหน่วงๆในใจตลอดเวลานึกถึง เรายังติดต่อกันพูดคุยกันทุกๆวัน และเขาก็รู้ว่าตอนนี้เรามีแฟนแล้ว กว่าจะตัดสินใจคบกับคนนี้ก็นานอยู่พอสมควร เพราะยังเชื่อว่าอีกคนเขารู้สึกแบบเดียวกับเรา แต่ทำไมดูเหมือนมันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้ เหมือนเราทั้งคู่ถูกจัดให้อยู่ในโซนที่ต่อให้รู้สึกต่อกันมากแค่ไหนก็เป็นแค่นี้ เวลาที่ได้พูดคุยกันทุกๆครั้งมันอึดอัดในใจแต่มันก็ยังรู้สึกดีใจ ดีใจที่เขายังไม่ไปไหน เขาก็มีทักมาบอกว่าได้เห็นเราอยู่กับอีกคนแล้วเขาก็อุ่นใจ บางทีก็มีน้ำตาแตกเหมือนกัน แต่อีกใจก็รู้สึกเห็นใจแฟนที่คบอยู่ เพราะเขาก็รู้เรื่องนี้ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดเพราะกลัวว่าวันึง เราจะเสียแฟนคนที่คบไปเพราะตัวเราเอง
ทุกวันนี้ยังสบสันกับตัวเองว่าจริงๆแล้วใจเราต้องการอะไรกันแน่ มีเพื่อนๆไหนเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไหมคะ อยากได้คำปรึกษาดีๆ ไม่กล้าจะพูดกับใคร กลัวเขาจะมองเป็นผู้หญิงใจง่าย แต่.. เรื่องแบบนี้ใครได้เจอกับตัวก็คงพูดยาก มันละเอียดอ่อน มันเรื่องของความรู้สึกจริงๆ