เราทุกคนมีความฝันของตัวเอง โตขึ้นอยากเป็นนู่นนี่นั่น ได้ทำในสิ่งเราชอบเพราะมันเป็นความฝันของเรา "แต่" ความต้องการของผู้ใหญ่อยากให้เป็นอย่างที่เค้าต้องการเพราะมันดีกว่า
-ก็คือเรามีความฝันนะ อยากเป็นนักบาสหยิงทีมชาติ สิ่งที่จุดประกายความฝันของเรามันเริ่มตั้งแต่เด็กๆที่เห็นในทีวี เค้าเล่นบาสเราเห็นเราก็ว่ามันเท่จังอยากเป็นแบบนั้นจัง แต่ด้วยความโรงเรียนที่เราเรียนนั้นเค้าไม่มีลูกบาส เอ้าทำไงละ อยากเล่นแต่ก้ไม่มีสนาม ไม่มีแป้น ก้เลยแบบช่างเหอะต้องมีสักวันว่ะ ที่นี่ย้ายโรงเรียนมาอยู่กะแม่ ขึ้นม.1 ไอด้วยความเด็กบ้านนอกเข้ากรุงอะ555ตื่นเต้นเห็นบาสแล้ว หุ้ยยยยยย ก้เริ่มเล่นมาเรื่อยๆ ไม่เคยทิ้งการเรียนนะ ติดTOP10ตลอด ขึ้นม.2ได้ไปแข่ง สรุป แพ้555 อย่างไงฝึกต่อสิขอแม่เลี้ยงอยู่เย็น(แม่แท้เราเป็นทอมได้แฟนใหม่เป็นแม่เลี้ยงไม่เข้าใจทักมานะ)โรงเรียนเลิก16.30เย็น เราขอเค้าอยู่ถึง6โมงไม่มีปัญหาเค้าอนุญาต ด้วยความเล่นบาสจนเป็นเด็กกิจกรรม ไปเล่นวงโยตีสแนด้วย ขอแม่เลี้ยงอนุญาตไม่มีปัญหา แต่พอเริ่มม.2เทอม2 เหมือนมันเริ่มมีอะไรเปลี่ยนไป แม่เลี้ยงให้เลิกเล่นวงโย ให้เน้นการเรียนทำไงได้คะ ในเมื่อเค้ายังตามใจเราได้คะ ไปบอกครูที่สอนวงโย เค้าก็โอเคเค้าเข้าใจ การเรียนไม่ตกนะ ขึ้นม.3เล่นบาสเหมือนเดิมครูพาไปแข่งอีกแพ้55555 เรื่อง
เศร้าวะ แต่ไม่ท้อมันคือความฝันอะจะทิ้งง่ายๆหรอ "แต่แล้ว" แม่เลี้ยงให้เราเลิกซ้อมซะเลิกเรียนกลับบ้านไม่ต้องอยู่เย็น กลับบ้านตรงเวลา ทั้งๆที่ผ่านมาเราทำอะไรก้ทำให้แกภูมิใจตลอด กลับบ้านก็ตรงเวลาตลอดด้วยนะไม่ออกนอกลู่นอกทาง แกบอกไปเรียนให้ดีกว่านี้ กุนะอายุเท่าอยู่ห้อง1 เรียนได้ที่1ที่2ตลอด แล้วกูก้บอกเลยว่าเรียนแค่นี้อย่าพูดว่าเก่ง ทั้งๆที่เราไม่เคยพูดว่าเก่งเลยเเล้วโรงเรียนเรามันเรียนห้องเดี๋ยวแต่แบ่งเป็น2ห้องแบบม.1/1และม.1./2แต่อยู่ห้องเดียวกัน กูทำอะไรผิดวะ นี้กุต้องเลิกเล่นๆจริงๆหรอ สุดท้ายก็เลิกเล่น เรียนสิครับเรียนเข้าไปจนแบบอะไรวะเรียนอย่างเดียว เบื่อวะ อยากทำอะไรก็ไม่ได้ อยากเรียนต่อ ม.456 ก็ไม่ได้เรียน เรียนสายอาชีพ ก็ให้เรามาเรียนบัญชี ไม่ถามสักคำ อยากทำอะไรก็โดนตัดไม่ให้ทำไม่ให้เป็นหมด ต้องทำอะไรให้อยู่ในสายตาเค้าตลอดจนอึดอัดอะจนแบบ กุจบ ปวช.นะ กุจะทำในสิ่งกุอยากทำแล้วจะเอาความสำเร็จที่คุณเคยห้ามหรืออะไร มาให้ดูว่ากูทำได้ ใครมีกรณีแบบนี้ไหม (สงสัยเม้นไว้เดี๋ยวกลับมาตอบ)
ความฝันของเรา หรือ ความต้องการของผุ้ใหญ่
-ก็คือเรามีความฝันนะ อยากเป็นนักบาสหยิงทีมชาติ สิ่งที่จุดประกายความฝันของเรามันเริ่มตั้งแต่เด็กๆที่เห็นในทีวี เค้าเล่นบาสเราเห็นเราก็ว่ามันเท่จังอยากเป็นแบบนั้นจัง แต่ด้วยความโรงเรียนที่เราเรียนนั้นเค้าไม่มีลูกบาส เอ้าทำไงละ อยากเล่นแต่ก้ไม่มีสนาม ไม่มีแป้น ก้เลยแบบช่างเหอะต้องมีสักวันว่ะ ที่นี่ย้ายโรงเรียนมาอยู่กะแม่ ขึ้นม.1 ไอด้วยความเด็กบ้านนอกเข้ากรุงอะ555ตื่นเต้นเห็นบาสแล้ว หุ้ยยยยยย ก้เริ่มเล่นมาเรื่อยๆ ไม่เคยทิ้งการเรียนนะ ติดTOP10ตลอด ขึ้นม.2ได้ไปแข่ง สรุป แพ้555 อย่างไงฝึกต่อสิขอแม่เลี้ยงอยู่เย็น(แม่แท้เราเป็นทอมได้แฟนใหม่เป็นแม่เลี้ยงไม่เข้าใจทักมานะ)โรงเรียนเลิก16.30เย็น เราขอเค้าอยู่ถึง6โมงไม่มีปัญหาเค้าอนุญาต ด้วยความเล่นบาสจนเป็นเด็กกิจกรรม ไปเล่นวงโยตีสแนด้วย ขอแม่เลี้ยงอนุญาตไม่มีปัญหา แต่พอเริ่มม.2เทอม2 เหมือนมันเริ่มมีอะไรเปลี่ยนไป แม่เลี้ยงให้เลิกเล่นวงโย ให้เน้นการเรียนทำไงได้คะ ในเมื่อเค้ายังตามใจเราได้คะ ไปบอกครูที่สอนวงโย เค้าก็โอเคเค้าเข้าใจ การเรียนไม่ตกนะ ขึ้นม.3เล่นบาสเหมือนเดิมครูพาไปแข่งอีกแพ้55555 เรื่อง