หนังเก่าเล่าใหม่ 124: Mommy (Xavier Dolan, 2014) รีวิวโดย Form Corleone

กระทู้สนทนา

ภาพยนตร์ ภาพยนตร์ต่างประเทศ ภาพยนตร์ครอบครัว ภาพยนตร์ชีวิต

หนังเก่าเล่าใหม่ 124: Mommy (Xavier Dolan, 2014)

"ความบ้า ความหวัง ความรัก" เรื่องราวสองแม่-ลูกในโลกสมมุติ เมื่อแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องดูแลลูกชายที่ป่วยทางจิต ชอบใช้ความรุนแรงและคิดว่าตัวเองเป็นคนปกติกับความหวังเพียงน้อยนิดจากเพื่อนบ้านที่คอยช่วยเหลือดูแลลูกชายของเธอ ผู้กำกับ ซาเวียร์ โดลอง พาเราไปค้นหาตัวตนและความเจ็บปวดป่วยไข้ที่สุดแสนสะเทือนใจแต่ยังคงมีความหวัง บทภาพยนตร์และบทสนทนาเต็มไปด้วยความรุนแรง ประกอบกับการแสดงที่รับส่งกันได้อย่างยอดเยี่ยม สีหน้าแววตาอารมณ์ของนักแสดง ทำให้เราเห็นถึงมุมมองของชีวิตคนตัวเล็ก ๆ ที่ต้องฝ่าฟันต่อความเจ็บปวดและอยู่ในสภาพความไม่ปกติ หรือกระทั่งต้องการได้รับเสรีภาพที่จะมีชีวิต วิธีฉายภาพของหนังเรื่องนี้เป็นแบบกรอบ 1:1 เพื่อให้เราโฟกัสไปที่อารมณ์ของนักแสดง ทำให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมสำคัญในเหตุการณ์ต่าง ๆ โทนของหนังตัดสลับความดำมืด ความมืดมน ตลอดจนสดใส ทำให้เรารับรู้ถึงช่วงอารมณ์ของหนังโดยไม่ต้องใช้คำบรรยาย ไดอะล็อกที่กดดันเชือดเฉือนกระทบกันไปมาระหว่างตัวละครก็ช่วยเพิ่มความสั่นสะเทือนและทำให้เราอยากติดตามว่าบทสรุปของเรื่องจะจบลงแบบไหน

แน่นอนว่า เมื่อหนังเล่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูก ความห่วงใยและความรักจึงเป็นแกนหลักเพื่อขับเคลื่อนให้เราร่วมอินไปกับตัวละครทั้งสอง ความรักที่แม่มีให้ต่อลูก ความรักที่ลูกมีให้ต่อแม่ ทั้งหมดถูกหลอมรวมและสะท้อนออกมาด้วยรูปแบบที่สมจริงพร้อมทั้งจริงจังในบริบทแวดล้อม ที่ทำให้เราเชื่อว่าทั้งสองคนมีความรักและความปรารถนาดีให้ต่อกัน แม้ว่า ความเจ็บป่วยทางจิตใจจะเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการกระทำที่ดีให้ต่อกัน แต่แก่นแท้ของการกระทำแบบนั้น คือความรักใช่สิ่งอื่นใด ความบ้าของตัวละคร จึงเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งและไม่ใช่เงื่อนไขของการไม่รักกัน แง่มุมหนึ่ง เมื่อหนังใส่ความบ้าลงไปในตัวละครลูกชาย มันจึงทำให้ตัวละครที่เป็นแม่ดูมีชีวิตที่มอบความมีชีวิตด้วยรูปแบบ 'ความหวัง' ว่าเขาจะสามารถอยู่กับลูกชายและดูแลลูกชายด้วยมือทั้งสองข้างได้อย่างดี

ความดราม่าของหนังคือความหนักหน่วงในช่วงอารมณ์ที่ตัวละครต้องแบกรับหรือยอมรับกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และใช้ชีวิตให้ได้ปกติที่สุดเท่ากับคน ๆ หนึ่งจะทำได้ นอกจากนี้ เพศสภาพของคนเป็นแม่ที่ต้องรับกับอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของลูกชายที่ใช้กำลังทุบตีคนเป็นแม่อยู่เสมอ หรือเพื่อนบ้านก็เป็นผู้หญิงที่สามีของเธอไม่ได้สนใจในความป่วยทางจิตของเธอเลย สะท้อนให้เรามองเห็นความทนทุกข์ของเพศหญิงที่ต้องแบกรับภาระต่าง ๆ ยังแสดงให้เห็นว่าเพศหญิงนั้นไม่เพียงคลอดลูกแต่ยังต้องดูแลลูก ๆ ของเธอ ไม่ว่าจะเกิดมาเป็นอย่างไร ก็ต้องเลี้ยงดูเอาใจใส่หรือยอมทำทุกสิ่งอย่าง ไม่เพียงแค่นั้น ยังต้องอยู่ภายใต้สามีที่ไม่ใส่ใจ ไม่เดือดร้อนต่อสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม หนังมีช่วงเวลาที่ขยายภาพให้เต็มจอและเป็นช่วงเวลาที่ตัวละครได้ดื่มด่ำกับความสุข แต่ก็เป็นได้เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ซึ่งจุดนี้ก็เป็นเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใครของภาพยนตร์เรื่องนี้

ท้ายสุด Mommy ผลงานของผู้กำกับ ซาเวียร์ โดลอง ผู้กำกับหนุ่มมากด้วยฝีมือ ทั้งการเล่าเรื่อง บทภาพยนตร์ กำกับ สะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างแม่-ลูก ให้อารมณ์หม่นเศร้าแต่ยังคงเต็มไปด้วยความหวัง ให้ภาพของคนเป็นแม่ที่พร้อมยอมรับลูกตัวเองอย่างไม่มีเงื่อนไข และเต็มใจยอมรับในทุกสิ่งที่ทำให้ลูกตัวเองปลอดภัยจากความเจ็บปวดทางจิต พลังในการมีชีวิตอยู่ต่อไปของคนเป็นแม่ ถึงแม้ว่า เรื่องราวทั้งหมดจะชวนให้เราจิตตกผสมเศร้ากับหลาย ๆ เหตุการณ์ แต่หนังก็ยังมีแสงสว่างเต็มไปด้วยความหวัง กำลังใจในการต่อสู้ชีวิตต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ต่อเงื่อนไขอุปสรรคใด ๆ ก็ตามในชีวิต...