ขำขำ 18 +

มันเป็นเช้าวันศุกร์ ที่ผมเพลียมากๆ ลุกไปทำงานไม่ไหว ภรรยาแสนดี ลางานให้เรียบ ก่อนจะมากระซิบข้างหูว่า เย็นนี้เจอกัน
เสียงรถยนต์ของศรีภรรยา แล่นออกไปนอกบ้านเหมือนอย่างปกติ ทุกครั้ง
แต่แล้วจู่ๆ ผมเหมือนหายเพลียเป็นปลิดทิ้ง จำได้ว่าเมื่อคืน น้องเมียคนสวย กลับมาเยี่ยมบ้าน 3 วัน
ทั้งที่ ตาก็ลืมแทบจะไม่ขึ้น ภาพที่มันเห็นมันเลือนลาง แต่ด้วยความสามารถพิเศษ บ้านหลังนี้ ต่อให้หลับตา
ผมก็ไปได้ทุกจุดหมายที่ผมต้องการได้ ด้วยความเชี่ยวชาญ  ใจมันจดจ่ออยู่ที่ห้อง ห้องเดียวเท่านั้น
แปลกใจ ว่าทำไมประตูห้องมันเปิดอยู่ เหมือนกำลังรอเราอยู่ ยังไง ยังงั้น  เข้าห้องไป โดยไม่ลืมล๊อคกลอนประตู 
สายตาที่พล่ามัว มองไปตรงมุมห้อง เหมือนจะมีคนอยู่ตรงนั้น นุ่งกระโจมอก คงพึ่งจากห้องน้ำมา
ผมไม่รอช้า โถมตัวเข้าใส่ แบบไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามตั้งตัวได้  แล้วโอบตัว พาขึ้นบนเตียง ใช่ครับ จบไป 1 เกมส์ กำลังจะเริ่มเกมส์ใหม่
ก็ได้ยินเสียง แจ๋นๆ ที่คุ้นหู มาทางช่องระบายอากาศเหนือประตูทางเข้า ความว่า   แม่...มันก็ไม่ได้เสียนี่ ผักบัวมันยังใช้ได้อยู่เลย....