ออฟฟิสสนับสนุนการแต่งตัวยุคไดโน

- ไม่ได้ อยู่ในตำแหน่งที่ต้องพบปะลูกค้า
- ไม่ได้ใส่ยูนิฟอร์ม

อารมณ์แบบ ต้องใส่เสื้อเชิ๊ตอย่างเดียว(พอเข้าใจได้) ถ้าใส่เสื้อโปโล ต้องมีสูททับ กางเกงทรงสุภาพ รองเท้าผ้าใบไม่ได้

ฟรีเดย์ ใส่ยีนส์ รองเท้าผ้าใบได้ แต่ต้องไม่ใช่ยีนส์ที่ฟอกสี สียีนเรียบๆเท่านั้น รองเท้าห้ามสีฉูดฉาด สีสุภาพ ดำก็ดำไปเลย ขาวก็ขาวไปเลย

เข้าใจแหละว่า นานาจิตตัง บางอย่างเรามองว่ามันไม่ได้น่าเกลียด แต่บางคนอาจจะมองว่าไม่สุภาพ แต่ความรู้สึกแบบ อามรณ์เหมือนถูกตัดขาดจากคำว่าแฟชั่น ทั้งที่แฟชั่นก็สุภาพได้ ฟีลแบบบ ผู้ชายต้องใส่รองเท้าหนัง กางเกงทรงกระบอก เสื้อเชิ้ต เหลืออีกนิดเดียวคือต้องผูกไทด์แล้ว

ในขณะที่พนักงานผู้หญิง เลือกใส่ชุดอะไรก็ได้ ลูกไม้พันรอบตัว เว้าหลัง เว้าหน้า กระโปรงสั้น เพชรรอบชุด ระยิบระยับ รองเท้าก็เลือกใส่ได้หลากหลาย แฟลชชู ส้นสูง เปิดหัว รัดส้น อย่างเดียวที่ไม่มีคือ คัทชู ความเท่าเทียมอยู่ที่ใด 555555

จริงๆแล้ว ถ้ามันเป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งหมด ก็คงไม่ติดอะไร แต่นี่เราว่ามันเหลื่อมกันอยู่เยอะพอสมควรเลย ในขณะที่แผนกอื่นๆ ก็ใส่กันได้ พอเราอยากใส่บ้างกลับทำไม่ได้ ขนาดแค่ลองแล้วพูดว่า อ่ะ เดี๋ยวใส่เลย ยังถูกห้ามทันควันเลย ว่า “ไม่ได้”  เนื่องเล็กๆแต่ก็รำคาญใจไม่น้อย

ใครมีฟีลแบบนี้บ้าง หรือออฟฟิสใครเป็นทำนองนี้บ้าง แล้วรู้สึกยังไง 55555

ปล.เราเข้าใจคำว่าแฟชั่น กับคำว่าสุภาพนะ เราว่ามันไปด้วยกันได้ ผู้ชายแต่งตัวสุภาพไม่จำเป็นต้องใส่แต่รองเท้าหนัง เสื้อเชิ้ต กางเกงขากระบอก