,มีใครคิดเหมือนผมบ้างไหม ว่าบางทีชีวิตเราอาจจะไม่ต้องมีคู่ แต่ควรที่จะใช้ชีวิตอยู่เพียงคนเดียว

ผมว่าบางทีการที่เราวิ่งตามหาความรัก มันก็เหมือนกับการที่เราวิ่งตามเงาของตัวเอง
ยิ่งวิ่งตาม มันก็ยิ่งวิ่งหนี
บางคนบอกว่าการที่เรามีใครสักคน เป็นสิ่งที่ดีเพราะมาช่วยเติมเต็ม
แต่บางครั้งการที่เราไม่ได้ขาดส่วนหนึ่งส่วนใด เราก็จะมีความรู้สึกว่าจะต้องตามใจอีกฝ่ายเพื่อให้สามารถประคับประคองกันไปได้
ผมเคยได้ฟังประสบการณ์จากคู่รักบางคู่ คือ คู่นี้ไม่ได้มีความหวานอะไรให้กันเลย แต่ไม่เคยละเลยเทศกาลสำคัญ
เช่น วันครบรอบ วันเกิด วันที่มีความสำคัญต่อชีวิต บลาๆ
จนตอนนี้ประคองความรักกันมาได้เกินสิบปี และก็เป็นความรักแบบเพศที่สาม (ชายรักชาย)
ครับ... ผมเองก็เป็นแบบเขาเช่นกัน ถามว่าอยากได้แบบนั้นไหม อยากได้ครับและอยากมี
และก็เชื่อว่าเพื่อนส่วนใหญ่ก็อยากจะเจอคู่ชีวิตแบบนี้เช่นกัน แต่ผมคิดว่าในปัจจุบันนี้มันเป็นเรื่องที่ยากที่จะเจอ
แน่หละ ถ้าไม่มีเงิน ไม่ใช่งานดีก็รอไปก่อน
ส่วนที่งานดี มีเงินเยอะ ก็อาจจะมองว่าอยู่คนเดียวได้
หลายๆปัจจัยที่คนมีคู่อาจจะคิดผิด และคนที่ไม่มีคู่ก็ยังตามหาคนๆนั้น เหมือนกับการรอหิมะตกในประเทศไทย

สำหรับเพื่อนๆหละครับ คิดยังไงกันบ้าง?
ผมเชื่อว่าการที่เราโสดและโสดตลอดไป มันอาจจะไม่ใช่ปัญหา
แต่สิ่งที่ตามมา คือ เราจะอยู่กับความโสดให้ได้อย่างไงอย่างมีความสุข และไม่ฝืนตัวเองว่าไม่ทุกข์ใจ...