เจตนาที่เราเขียนกระทู้นี้ เราแค่อยากระบายความในใจค่ะ มีเพื่อนมาระบายแล้วมันไม่พอ ขอมาโพสในนี้ เผื่อมีคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังไม่เข้าใจว่าลูกๆของท่านเป็นอะไรถึง เก็บตัวเศร้ากันใหญ่ ก็ขอให้รู้ว่า ลูกของท่านกำลังอกหักจากคนที่ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆค่ะ
เอาละนะ....
เรามั่นใจว่าผู้หญิงไทย เกิน 30% ต้องผ่านการเป็นติ่งศิลปินมาบ้าง ไม่มากก็น้อย และอีกหลายเปอร์เซนต์ต้องเคยอกหักมาจากศิลปินที่คุณชอบมาเหมือนกัน.....
จริงๆแล้ว ยัยผู้หญิงแบบเราๆ สามารถตกหลุมรักศิลปินที่จับต้องไม่ได้ในชีวิต ได้จริงๆนะแหละ
ในสมัยที่เรายังอยู่ม.ต้น โรงเรียนหญิงล้วน อะไรมันจะหรรษามากไปกว่าการได้กรี๊ดกร๊าดศิลปินเกาหลีที่ชอบกันหละ ก็มันไม่มีนักเรียนหล่อๆรุ่นพี่ให้เราตามกรี๊ดนี่หน่า...
ตอนนั้นเรานี่โคตรของการรังเกียจเดียดฉันท์คนพวกนี้ อะไรมันจะไปอินขนาดนั้นวะ แค่เค้าออกเพลงใหม่ ก็กรี๊ดๆนอนไม่หลับ เต้นๆกันในห้อง แหกปากจนครูมาด่าเนี่ยนะ โคตรของความไม่คูล ห้องนอนเพื่อนเราบางคนเต็มไปด้วยโปสเตอร์ของพวกศิลปินชาย เป็นบ้าาาาาากันไปหมดดด
จนเราเรียนจบมหาวิทยาลัย ก็ยังคงไม่เข้าใจการที่เพื่อนเก็บตังไปตามศิลปินที่เกาหลี เห้ย นั่นเงินจากทำงานพิเศษ เอาไปซื้อตั๋วไปเกาหลี เพื่อไปยืนเราเค้าหน้าตึกบริษัทเนี่ยอะนะ เพื่อจะได้เห็นตอนเค้าวิ่งลงรถตู้เข้าไปในตึกแค่ 2 วิ WTF!!!!!!! ไหนจะพวกไปนอนรอเป็นคืนๆที่สนามบินอีก เอากับเค้าดิวะ
แต่นะ คนเรามันก็มีจุดเริ่มต้นเสมอ เราเริ่มเข้าสู่วังวนติ่ง...หลังจากเลิกกับแฟน จากการไปตามดูรายการเซอร์ไวเวอร์รายการหนึ่งตามที่น้องสาวแนะนำ ก็คนมันไม่มีแฟนนี่หว่า อะไรบรรเทิงใจ ทำให้ลืมความเศร้าได้ก็เอาหมดหละ
หลังจากดูไป 3 episode ก็เอ้อ น้องมันน่ารักดีวะ ยิ่งดูในรายการเซอร์ไวเวอร์พวกนี้ ต่อให้มีสคริปต์ ความเรียลของแต่ละคนมันก็ shine out ออกมาอยู่ดี เราเริ่มชอบตาหนูนี่มากขึ้นเรื่อยๆ โดยเริ่มจากการไปเสิร์จชื่อน้อง เกิดที่ไหนจ๊ะ ชอบกินอะไร ชอบผู้หญิงแบบไหน ว๊ายยตรงกับชั้นเลย เลเวลต่อมาคือ ตามคอนเสิร์ต ไปงานแฟนไซน์ ซื้ออัลบั้ม อีกจิปาถะ จะมากกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะเรียนอยู่เกรงใจเงินในกระเป๋า มีเท่าไหร่ก็จัดไปเท่านั้น แต่ก็ไม่น้อยอะ โถถังกะละมังหม้อ
แหม มันก็มีความสุขดีแฮะกับโลกเล็กๆของเรา เราสามรถเปิดดูรูปน้องได้ทุกวัน ดูข่าวว่าตอนนี้น้องทำอะไรอยู่ ดูโพสต์ของน้องที่อัพลงแฟนคาเฟ่ น้องเป็นแรงบัลดาลใจให้หลายๆคน เรารู้สึกว่า น้องสู้มาเยอะกว่าจะได้เดบิวต์ คำพูดของน้องที่ให้กำลังใจว่า เห็นมั้ยผมก็ทำสำเร็จตามที่ผมฝันได้ พวกพี่ๆก็ทำได้นะ แค่ตั้งใจ เนี่ย ยิ้มน่ารักๆตาปิดๆของน้องโคตรเป็นกำลังใจน่ารักของป้าแก่ๆแบบชั้นเลย
และที่สำคัญ... ผู้ชายในโลกตรงนั้นไม่ต้องมานั่งทำให้เราหึงหวง อย่างคนในชีวิตจริงแน่ เพราะน้องก็คงไม่มีใคร ก็น้องเป็นถึงไอดอล จะทำอะไรบริษัทก็คอยควบคุม ถึงแอบเดท เราก็ไม่รู้ ป้ายอมปิดตาก็ได้ อย่าให้รู้แล้วกัน แต่จริงๆเราก็มั่นใจว่าน้องคงไม่มี ก็เค้ามีแฟนคลับอีกมากมาย ที่ต้องดูแล จะกล้าไปเดทกับใครได้ไง เค้าจะกล้าทำร้ายจิตใจคนอีกเป็นล้านหรอ
จนวันหนึ่ง เราก็พบว่าไอ้ที่เราคิดๆไว้ในหัว มันไม่ได้เป็นแบบนั้นจริงๆ น้องสามารถไปเดทได้จริงๆ น้องสามารถมีแฟนได้ อันที่จริงเราต่างหาก ก็คือคนที่ไม่มีจริงสำหรับน้อง พวกเราอีก 1 ล้านคนที่ตามไอจีน้องอยู่ คอยซับพอร์ตผลงานน้อง ก็แค่คำสองคำสำหรับน้อง นั่นคือ "แฟนคลับ" ไม่ได้รู้จักว่ายัยป้านี้ก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของน้องซักหน่อย
น้องคงนึกไม่ออกว่าพี่สาวของน้อง ก็เจ็บเป็น บางครั้งเราก็ลืมไปว่าน้องไม่ใช่แฟนเรา ไม่ใช่น้องชายเรา ไม่ใช่คนในครอบครัวเราจริงๆ จนเผลอลืมว่าน้องก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง
หลายๆคนบอกว่าน้องรักใครพี่ก็รักด้วย อุแหม่ ยากจัง เราไม่ใจกว้างขนาดนั้นเว้ยเห้ย ตอนนี้รู้สึกเจ็บ เหมือนตอนโดนหักอกตอนนั้น เอ่อ จริงๆก็น้อยกว่านิดนึง ทั้งหมดมันน่าจะมาจากความอิจฉาที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น คือ เรารับว่าเกลียดยัยเจ้นั่นมาก แงงงงงง ร้องไห้เป็นอุ๋งอิ๋ง
โอเค log นี้หาสาระไม่ได้เลย มีแต่ความเจ็บปวดใจ สุดท้ายขอให้น้องไปดีมีความสุข พี่สาวคนนี้ขอหายไปซักพัก ฉันก็เป็นแค่ 1 ในล้าน ที่ unfollow เธอและเธอคงไม่รู้ ว่าพี่สาวกำลังนั่งซับน้ำตา
ติ่งศิลปินเกาหลีคนนี้มันก็อกหักเป็น
เอาละนะ....
เรามั่นใจว่าผู้หญิงไทย เกิน 30% ต้องผ่านการเป็นติ่งศิลปินมาบ้าง ไม่มากก็น้อย และอีกหลายเปอร์เซนต์ต้องเคยอกหักมาจากศิลปินที่คุณชอบมาเหมือนกัน.....
จริงๆแล้ว ยัยผู้หญิงแบบเราๆ สามารถตกหลุมรักศิลปินที่จับต้องไม่ได้ในชีวิต ได้จริงๆนะแหละ
ในสมัยที่เรายังอยู่ม.ต้น โรงเรียนหญิงล้วน อะไรมันจะหรรษามากไปกว่าการได้กรี๊ดกร๊าดศิลปินเกาหลีที่ชอบกันหละ ก็มันไม่มีนักเรียนหล่อๆรุ่นพี่ให้เราตามกรี๊ดนี่หน่า...
ตอนนั้นเรานี่โคตรของการรังเกียจเดียดฉันท์คนพวกนี้ อะไรมันจะไปอินขนาดนั้นวะ แค่เค้าออกเพลงใหม่ ก็กรี๊ดๆนอนไม่หลับ เต้นๆกันในห้อง แหกปากจนครูมาด่าเนี่ยนะ โคตรของความไม่คูล ห้องนอนเพื่อนเราบางคนเต็มไปด้วยโปสเตอร์ของพวกศิลปินชาย เป็นบ้าาาาาากันไปหมดดด
จนเราเรียนจบมหาวิทยาลัย ก็ยังคงไม่เข้าใจการที่เพื่อนเก็บตังไปตามศิลปินที่เกาหลี เห้ย นั่นเงินจากทำงานพิเศษ เอาไปซื้อตั๋วไปเกาหลี เพื่อไปยืนเราเค้าหน้าตึกบริษัทเนี่ยอะนะ เพื่อจะได้เห็นตอนเค้าวิ่งลงรถตู้เข้าไปในตึกแค่ 2 วิ WTF!!!!!!! ไหนจะพวกไปนอนรอเป็นคืนๆที่สนามบินอีก เอากับเค้าดิวะ
แต่นะ คนเรามันก็มีจุดเริ่มต้นเสมอ เราเริ่มเข้าสู่วังวนติ่ง...หลังจากเลิกกับแฟน จากการไปตามดูรายการเซอร์ไวเวอร์รายการหนึ่งตามที่น้องสาวแนะนำ ก็คนมันไม่มีแฟนนี่หว่า อะไรบรรเทิงใจ ทำให้ลืมความเศร้าได้ก็เอาหมดหละ
หลังจากดูไป 3 episode ก็เอ้อ น้องมันน่ารักดีวะ ยิ่งดูในรายการเซอร์ไวเวอร์พวกนี้ ต่อให้มีสคริปต์ ความเรียลของแต่ละคนมันก็ shine out ออกมาอยู่ดี เราเริ่มชอบตาหนูนี่มากขึ้นเรื่อยๆ โดยเริ่มจากการไปเสิร์จชื่อน้อง เกิดที่ไหนจ๊ะ ชอบกินอะไร ชอบผู้หญิงแบบไหน ว๊ายยตรงกับชั้นเลย เลเวลต่อมาคือ ตามคอนเสิร์ต ไปงานแฟนไซน์ ซื้ออัลบั้ม อีกจิปาถะ จะมากกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะเรียนอยู่เกรงใจเงินในกระเป๋า มีเท่าไหร่ก็จัดไปเท่านั้น แต่ก็ไม่น้อยอะ โถถังกะละมังหม้อ
แหม มันก็มีความสุขดีแฮะกับโลกเล็กๆของเรา เราสามรถเปิดดูรูปน้องได้ทุกวัน ดูข่าวว่าตอนนี้น้องทำอะไรอยู่ ดูโพสต์ของน้องที่อัพลงแฟนคาเฟ่ น้องเป็นแรงบัลดาลใจให้หลายๆคน เรารู้สึกว่า น้องสู้มาเยอะกว่าจะได้เดบิวต์ คำพูดของน้องที่ให้กำลังใจว่า เห็นมั้ยผมก็ทำสำเร็จตามที่ผมฝันได้ พวกพี่ๆก็ทำได้นะ แค่ตั้งใจ เนี่ย ยิ้มน่ารักๆตาปิดๆของน้องโคตรเป็นกำลังใจน่ารักของป้าแก่ๆแบบชั้นเลย
และที่สำคัญ... ผู้ชายในโลกตรงนั้นไม่ต้องมานั่งทำให้เราหึงหวง อย่างคนในชีวิตจริงแน่ เพราะน้องก็คงไม่มีใคร ก็น้องเป็นถึงไอดอล จะทำอะไรบริษัทก็คอยควบคุม ถึงแอบเดท เราก็ไม่รู้ ป้ายอมปิดตาก็ได้ อย่าให้รู้แล้วกัน แต่จริงๆเราก็มั่นใจว่าน้องคงไม่มี ก็เค้ามีแฟนคลับอีกมากมาย ที่ต้องดูแล จะกล้าไปเดทกับใครได้ไง เค้าจะกล้าทำร้ายจิตใจคนอีกเป็นล้านหรอ
จนวันหนึ่ง เราก็พบว่าไอ้ที่เราคิดๆไว้ในหัว มันไม่ได้เป็นแบบนั้นจริงๆ น้องสามารถไปเดทได้จริงๆ น้องสามารถมีแฟนได้ อันที่จริงเราต่างหาก ก็คือคนที่ไม่มีจริงสำหรับน้อง พวกเราอีก 1 ล้านคนที่ตามไอจีน้องอยู่ คอยซับพอร์ตผลงานน้อง ก็แค่คำสองคำสำหรับน้อง นั่นคือ "แฟนคลับ" ไม่ได้รู้จักว่ายัยป้านี้ก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของน้องซักหน่อย
น้องคงนึกไม่ออกว่าพี่สาวของน้อง ก็เจ็บเป็น บางครั้งเราก็ลืมไปว่าน้องไม่ใช่แฟนเรา ไม่ใช่น้องชายเรา ไม่ใช่คนในครอบครัวเราจริงๆ จนเผลอลืมว่าน้องก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง
หลายๆคนบอกว่าน้องรักใครพี่ก็รักด้วย อุแหม่ ยากจัง เราไม่ใจกว้างขนาดนั้นเว้ยเห้ย ตอนนี้รู้สึกเจ็บ เหมือนตอนโดนหักอกตอนนั้น เอ่อ จริงๆก็น้อยกว่านิดนึง ทั้งหมดมันน่าจะมาจากความอิจฉาที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น คือ เรารับว่าเกลียดยัยเจ้นั่นมาก แงงงงงง ร้องไห้เป็นอุ๋งอิ๋ง
โอเค log นี้หาสาระไม่ได้เลย มีแต่ความเจ็บปวดใจ สุดท้ายขอให้น้องไปดีมีความสุข พี่สาวคนนี้ขอหายไปซักพัก ฉันก็เป็นแค่ 1 ในล้าน ที่ unfollow เธอและเธอคงไม่รู้ ว่าพี่สาวกำลังนั่งซับน้ำตา