สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอัดอั้นใจมากสำหรับเรื่องนี้ ตอนนี้เราอายุ19ปีแล้ว กำลังจะขึ้นปี2 ซึ่งวันนี้เป็นเปิดเทอมวันแรกของมหาลัย
ใช่!! เราไม่ได้ไปเรียน...เพราะตอนนี้กำลังคิดอยู๋ว่าเราจะดร็อปเรียนหรือจะลาออกไปเลยดีไหม จริงๆแล้วเราได้ทุน ทุนหนึ่งของต่างประเทศซึ่งอันนี้มันตรงกับที่เราอยากเรียนมาก เราชอบภาษา และคิดว่าชอบมากกว่าภาษาไหนๆ นั่นคือ ภาษาอังกฤษ ทีนี้คือโชคดีมากทุนที่เราได้นั้น เป็นคณะครุศาสตร์และศึกษาศาสตร์ ภาษาอังกฤษ คือดีใจมากๆจริงๆ แต่เดี่ยว...!!! จุดที่เราโดนเหยียบไม่ใช่ตรงนี้
.
.
.
.
.
.
.
เริ่มเลยดีกว่า...
.
.
.
ย้อนไปปีก่อน ก่อนจะเข้ามหาลัยเราลองสมัครไปหลายรอบมาก (อันนี้มหาลัยอันเดียวกันน่ะ) แต่ไม่ติดคณะที่เราอยากเรียน เราลงวิชาอิ้งนี่แหล่ะ ทั้งมนุษย์ศาสตร์และศึกษาศาสตร์ แต่ไม่ติด คือเฟลมากเลย เพราะทีแคสมันมีแค่5รอบ ตอนนั้นมันเหมือนว่าเรากำลังยืนอยู่บนเส้นด้ายที่พร้อมจะตกเมื่อไหร่ก็ได้อ่ะ หลังจากนั่นเราลองลงที่แคสรอบ4 เขาให้เลือก 4 มหาลัย ซึ่ง3มหาลัยนั่นเรายังจะลองดูอีก (ยังไม่เข็ดกับที่เฟลมา5555) ลองลงครูอิ้งเหมือนเดิม แต่ต่างมหาลัยด้วยรอบนี้ และอีกช้อย1คือ คณะอื่นที่เราเองและทางบ้านก็อยากให้ลองสมัครดู....และผลออกมาคือ ??
..........................................ไม่ติดจ้าาาาา............................(3ช้อยนั้นไม่ติด ติดช้อยสุดท้าย)
โอ้ะะะะะ คือแบบตอนนี้ก็คิดว่า ไหนๆก็เป็นมหาลัยที่เราอยากเข้าแล้วอยากเรียนแล้วเอาเห้อะ เรียนด้านนี้ล่ะนั่น ที่เราได้มาคือเรียนนานาชาติน่ะ
เรียนแบบปนๆภาษาอ่ะ จะปนอิ้งด้วยแต่แค่ 20 %เองมั้ง แต่ก่อนหน้านี้ก็มีคนหนึ่งเรารู้จัก(แทนชื่อ ชินล่ะกัน) เขามาเชิงคุยแบบถามไถ่เรียนเรียนนี้แหล่ะ มาเชิงเตือนๆเราว่าแบบอย่าไม่เรียนเลยด้านนี้อ่ะ มันเรียนยาก คนที่มาจากตปทเท่านั้นแหล่ะที่เรียนไหวอ่ะแล้วก็บลาๆๆๆๆ
เพราะมันเป็นภาษาที่สามที่คนบ้านเราไม่ค่อยได้ใช้กัน ซึ่งแบบตอนนั้นก็ตอบแบบคนดื้อๆนั่นแหล่ะ ว่าแบบ เอ้อ..หน่าไหนๆได้แล้วเรียนไหวแหล่ะ เพราะภาษานี้เราก็สนใจรองจากอิ้งแหล้ะ แต่แค่ยังไม่ถึงจุดที่เราอยากเรียนจริงๆ แต่ก็น่าสนใจจริงๆ (แต่ในใจจริงๆแล้ว ตอนนั้นคือเราอยากกำลังใจอยากได้แรงบันดาลใจมากเลยเว้ย คือแบบพ่อกับแม่เองก็แบบแล้วแต่ตามใจเราเลยเอาทางที่เราอยากเรียน เพราะเขาเองไม่อยากให้เรากดดันกลัวเรียนแล้วไม่ไหวแบบนี้ พอได้อันนี้มาเราเลยแบบขอสักตั้งล่ะกัน ขอลองก่อน ขอลองก่อนดีกว่า....อีกอย่างคนในครอบครัวก็สัพพอร์ตแบบเต็มที่เลยจะเรียนจริงไหม ถ้าอยากเรียนก็เรียนแล้วแต่เราเลย แต่ถ้าไม่ไหวก็บอก แค่นี้คือตอนนั้นแบบตื้นตันจริงๆ ).....แล้วชินนั้นก็แบบอย่าเลย อย่าเรียนเลย คือตัดพ้อตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าเรียนเลยอ่ะ
.
.
.
.
กลับเข้าสู่ปัจจุบันน่ะ อิอิ
.....................................แล้วมาวันนี้น่ะ ชินมาที่บ้านเว้ย มาแบบ
ชิน.. เอ้อ ไปเมื่อไหร่ (ที่ได้ทุนจะไปเรียนอ่ะค่ะ)
เรา..เร็วๆนี้แหล่ะ
(ก็คุยบลาๆไปเรื่องนี้แหล่ะ)
ก่อนจะจบบทคุย...
เขาบอกว่า...บอกแล้วไงอันนั้นเรียนไม่ไหวหรอกกกกกก
(ในหัวเราตอนนี้คือแบบเหมือนเครื่องจักรที่แล่นย้อนเวลาไปที่จดจำแม้กระทั่งคำพูดเขาทุกคำพูดที่เขาเคยเตือนเรางี้)
เราก็บอกว่าแบบ ก็มันติดแล้ว (นึกย้อนตอนนั้นถ้าเราไม่ลงคือคงไม่ติดแล้วแน่ๆ)
แล้วก็ไม่อยากคิดอะไรมาก ไม่ได้สนอะไรหลังจากนั้นแล้ว......
.
.
.
.
ไม่สนอะไรน่ะ แต่น้ำตาไหลพรากแข่งกับน้ำที่ไหลลงคลองเลยตอนนี้
คือเราเป็นคนที่เซนซีทีฟเรื่องคำพูดคนมาก เอาจริงไม่ได้โทษใครเลยน่ะ เรื่องนี้ก็ผิดที่เราเต็มๆ ที่เราอยากลองเสี่ยงเรียนดู
มันก็เป็นการตัดสินใจของเราเองแหล่ะเน้อะ
คือทำไงดี เราไม่อยากทำให้แบบในความคิดเรามีแต่เรื่องนี้อ่ะ เพราะตอนนี้คือคิดหนักๆเลยว่าแบบ เขากำลังเหยียบเราดู
กำลังตอกย้ำสิ่งที่เราทำพลาดไป เราเฟลมากตอนนี้
......
ถามว่า เรียนไม่ไหวอ่อ คือจริงๆ เรียนได้น่ะ ไหวแหล่ะ แต่เพราะไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัดเท่าไหร่เลยพยายามหาทุนตปทบ่อยๆก่อนหน้านี้สมัครหลายที่หลายรอบแล้ว แต่ได้ทุนที่นี่พอดี เลยคิดจะดร็อปไว้ก่อนค่ะ
สำหรับเราเองตั้งใจจะเรียนตปทตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ที่สมัครในไทยเพราะอยากคั่นเวลารอของตปทค่ะ
.
ขอพลังบวก ขอแรงบันดาลใจ ขอพลังให้เลิกฟุ้งซ่าน ขอกำลัใจให้เลิกเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดที
.....
ขอบคุณน่ะค่ะ ที่สละเวลาอ่านมาฟังเราบ่น ขอพื้นที่เถ้อะ เราไม่ไหวจริงๆ
***
ล้ม โดนเหยียบซ้ำ... ????????
ใช่!! เราไม่ได้ไปเรียน...เพราะตอนนี้กำลังคิดอยู๋ว่าเราจะดร็อปเรียนหรือจะลาออกไปเลยดีไหม จริงๆแล้วเราได้ทุน ทุนหนึ่งของต่างประเทศซึ่งอันนี้มันตรงกับที่เราอยากเรียนมาก เราชอบภาษา และคิดว่าชอบมากกว่าภาษาไหนๆ นั่นคือ ภาษาอังกฤษ ทีนี้คือโชคดีมากทุนที่เราได้นั้น เป็นคณะครุศาสตร์และศึกษาศาสตร์ ภาษาอังกฤษ คือดีใจมากๆจริงๆ แต่เดี่ยว...!!! จุดที่เราโดนเหยียบไม่ใช่ตรงนี้
.
.
.
.
.
.
.
เริ่มเลยดีกว่า...
.
.
.
ย้อนไปปีก่อน ก่อนจะเข้ามหาลัยเราลองสมัครไปหลายรอบมาก (อันนี้มหาลัยอันเดียวกันน่ะ) แต่ไม่ติดคณะที่เราอยากเรียน เราลงวิชาอิ้งนี่แหล่ะ ทั้งมนุษย์ศาสตร์และศึกษาศาสตร์ แต่ไม่ติด คือเฟลมากเลย เพราะทีแคสมันมีแค่5รอบ ตอนนั้นมันเหมือนว่าเรากำลังยืนอยู่บนเส้นด้ายที่พร้อมจะตกเมื่อไหร่ก็ได้อ่ะ หลังจากนั่นเราลองลงที่แคสรอบ4 เขาให้เลือก 4 มหาลัย ซึ่ง3มหาลัยนั่นเรายังจะลองดูอีก (ยังไม่เข็ดกับที่เฟลมา5555) ลองลงครูอิ้งเหมือนเดิม แต่ต่างมหาลัยด้วยรอบนี้ และอีกช้อย1คือ คณะอื่นที่เราเองและทางบ้านก็อยากให้ลองสมัครดู....และผลออกมาคือ ??
..........................................ไม่ติดจ้าาาาา............................(3ช้อยนั้นไม่ติด ติดช้อยสุดท้าย)
โอ้ะะะะะ คือแบบตอนนี้ก็คิดว่า ไหนๆก็เป็นมหาลัยที่เราอยากเข้าแล้วอยากเรียนแล้วเอาเห้อะ เรียนด้านนี้ล่ะนั่น ที่เราได้มาคือเรียนนานาชาติน่ะ
เรียนแบบปนๆภาษาอ่ะ จะปนอิ้งด้วยแต่แค่ 20 %เองมั้ง แต่ก่อนหน้านี้ก็มีคนหนึ่งเรารู้จัก(แทนชื่อ ชินล่ะกัน) เขามาเชิงคุยแบบถามไถ่เรียนเรียนนี้แหล่ะ มาเชิงเตือนๆเราว่าแบบอย่าไม่เรียนเลยด้านนี้อ่ะ มันเรียนยาก คนที่มาจากตปทเท่านั้นแหล่ะที่เรียนไหวอ่ะแล้วก็บลาๆๆๆๆ
เพราะมันเป็นภาษาที่สามที่คนบ้านเราไม่ค่อยได้ใช้กัน ซึ่งแบบตอนนั้นก็ตอบแบบคนดื้อๆนั่นแหล่ะ ว่าแบบ เอ้อ..หน่าไหนๆได้แล้วเรียนไหวแหล่ะ เพราะภาษานี้เราก็สนใจรองจากอิ้งแหล้ะ แต่แค่ยังไม่ถึงจุดที่เราอยากเรียนจริงๆ แต่ก็น่าสนใจจริงๆ (แต่ในใจจริงๆแล้ว ตอนนั้นคือเราอยากกำลังใจอยากได้แรงบันดาลใจมากเลยเว้ย คือแบบพ่อกับแม่เองก็แบบแล้วแต่ตามใจเราเลยเอาทางที่เราอยากเรียน เพราะเขาเองไม่อยากให้เรากดดันกลัวเรียนแล้วไม่ไหวแบบนี้ พอได้อันนี้มาเราเลยแบบขอสักตั้งล่ะกัน ขอลองก่อน ขอลองก่อนดีกว่า....อีกอย่างคนในครอบครัวก็สัพพอร์ตแบบเต็มที่เลยจะเรียนจริงไหม ถ้าอยากเรียนก็เรียนแล้วแต่เราเลย แต่ถ้าไม่ไหวก็บอก แค่นี้คือตอนนั้นแบบตื้นตันจริงๆ ).....แล้วชินนั้นก็แบบอย่าเลย อย่าเรียนเลย คือตัดพ้อตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าเรียนเลยอ่ะ
.
.
.
.
กลับเข้าสู่ปัจจุบันน่ะ อิอิ
.....................................แล้วมาวันนี้น่ะ ชินมาที่บ้านเว้ย มาแบบ
ชิน.. เอ้อ ไปเมื่อไหร่ (ที่ได้ทุนจะไปเรียนอ่ะค่ะ)
เรา..เร็วๆนี้แหล่ะ
(ก็คุยบลาๆไปเรื่องนี้แหล่ะ)
ก่อนจะจบบทคุย...
เขาบอกว่า...บอกแล้วไงอันนั้นเรียนไม่ไหวหรอกกกกกก
(ในหัวเราตอนนี้คือแบบเหมือนเครื่องจักรที่แล่นย้อนเวลาไปที่จดจำแม้กระทั่งคำพูดเขาทุกคำพูดที่เขาเคยเตือนเรางี้)
เราก็บอกว่าแบบ ก็มันติดแล้ว (นึกย้อนตอนนั้นถ้าเราไม่ลงคือคงไม่ติดแล้วแน่ๆ)
แล้วก็ไม่อยากคิดอะไรมาก ไม่ได้สนอะไรหลังจากนั้นแล้ว......
.
.
.
.
ไม่สนอะไรน่ะ แต่น้ำตาไหลพรากแข่งกับน้ำที่ไหลลงคลองเลยตอนนี้
คือเราเป็นคนที่เซนซีทีฟเรื่องคำพูดคนมาก เอาจริงไม่ได้โทษใครเลยน่ะ เรื่องนี้ก็ผิดที่เราเต็มๆ ที่เราอยากลองเสี่ยงเรียนดู
มันก็เป็นการตัดสินใจของเราเองแหล่ะเน้อะ
คือทำไงดี เราไม่อยากทำให้แบบในความคิดเรามีแต่เรื่องนี้อ่ะ เพราะตอนนี้คือคิดหนักๆเลยว่าแบบ เขากำลังเหยียบเราดู
กำลังตอกย้ำสิ่งที่เราทำพลาดไป เราเฟลมากตอนนี้
......
ถามว่า เรียนไม่ไหวอ่อ คือจริงๆ เรียนได้น่ะ ไหวแหล่ะ แต่เพราะไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัดเท่าไหร่เลยพยายามหาทุนตปทบ่อยๆก่อนหน้านี้สมัครหลายที่หลายรอบแล้ว แต่ได้ทุนที่นี่พอดี เลยคิดจะดร็อปไว้ก่อนค่ะ
สำหรับเราเองตั้งใจจะเรียนตปทตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ที่สมัครในไทยเพราะอยากคั่นเวลารอของตปทค่ะ
.
ขอพลังบวก ขอแรงบันดาลใจ ขอพลังให้เลิกฟุ้งซ่าน ขอกำลัใจให้เลิกเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดที
.....
ขอบคุณน่ะค่ะ ที่สละเวลาอ่านมาฟังเราบ่น ขอพื้นที่เถ้อะ เราไม่ไหวจริงๆ
***