เราเจอสามีครั้งแรกที่ร.พ.
  เราเป็นคนเชื้อสายไทย ส่วนสามีเป็นคนไทยเชื้อจีนค่ะ
    คบกันใหม่ๆ พ่อสามีกับน้องๆของสามี ไม่ชอบเรามากๆ(แม่สามีเสียไปนานแล้ว) ไม่ใช่แค่ปัญหาเชื้อชาติ แต่มีปัญหาเรื่องอายุด้วย
  นอกจากเราจะอายุน้อยกว่าสามีเล้ว เรายังอายุน้อยกว่าน้องๆของสามีอีก (สามีเราเป็นลูกคนโต) ใครจะอยากได้พี่สะใภ้เด็กกว่า
    เราก็พิสูจน์ตัวเอง คนจีนชอบคนขยัน หนักเอาเบาสู้ ซื่อสัตย์ กตัญญู มีไหวพริบ รู้จักประเพณี ทำตัวให้กลมกลืน
   ระหว่างนี้ ตัวสามีก็ทำทุกทางให้พ่อกับน้องๆเค้าเปิดใจ ก็สำเร็จได้หลังจากคบกันได้7ปี (ช่วง5ปีหลัง สามีไปเรียนต่อที่ตปท.ด้วย)  แล้วเค้าก็กลับมา (กลับมาตอนเราเรียนปี3) พอเราเรียนจบก็หมั้น(ตอนนั้นคบกันได้9ปี) จากนั้นอีก2ปีก็แต่ง
  ตอนนี้แต่งมา 6ปี มีลูกชาย3คน
    ปัจจุบัน เราเป็นแม่ฟลูไทม์ แต่สามารถช่วยสามีหารายได้เข้าบ้านได้จากการลงทุน ในหุ้น กองทุน อสังหาฯ และด้วยความที่จบกฎหมายมา ทางพ่อสามีก็เลยขอให้เข้าไปช่วยดูแลเรื่องดูแลเอกสารสัญญาของบริษัทบ้าง (บ้านสามีมีกิจการรับเหมา แต่ตัวสามีเราแยกไปทำอาชีพหมอ) ตอนนี้เราเป็นสะใภ้โปรดแล้ว
   ซึ่งพ่อสามีใจดีกับเรามาก หุ้นในบริษัทก็ยกให้ เงินกงสี เงินปันผลก็ได้ตามสัดส่วนที่เหมาะสม มีเงินอั่งเปาให้ทุกเทศกาลตรุษจีนและสารทจีน
  เวลาที่ท่านไปเที่ยว ก็มีของมาฝากและจะสอนสามีเราว่า ให้ดูแลและให้เกียรติเรามากๆ อย่าคิดว่าภรรยาเป็นเลี้ยงลูกอย่างเดียวจะสบาย ต้องให้เงินภรรยาใช้ด้วย ทุกวันนี้สามีก็ยกเงินเดือน เงินรายได้ให้เราบริหารหมดเลย
  ส่วนน้องๆสามี เราเรียกพวกเค้าว่าพี่ พวกเค้าก็เรียกเราว่า อาซ้อ เราเคารพพวกเค้าที่อายุมากกว่า พวกเค้าก็ให้เกียรติเราในฐานะพี่สะใภ้คนโต
   ทั้งนี้ อย่าเรียกว่าประสบความสำเร็จเลยค่ะ เพราะการแต่งงานเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ สิ่งสำคัญคือชีวิตหลังแต่งต่างหาก
  ซึ่งทั้งเราและสามีต่างก็ร่วมใจกัน และตั้งใจที่จะช่วยประคับประคองความรักไปให้นานที่สุด