สวัสดีครับคือพึ่งใช้พันทิปครั้งแรกเลยครับยอมลงทุนโหลดแอปมาเพื่อมาตั้งคำถามไว้เพื่อมีผู้รู้มาตอบ
คือผมมีอาการแบบจู่ก็เบื่อๆอยากตายไม่รู้จะอยู่ทำไม เกิดแบบนี้มาสัก5รอบได้แล้วครับแรกๆคือหนักสุดเลยตอนผมอยู่ม.4ครับอันนั้นแบบโคม่าขนาดร้องไห้ว่ามีชีวิตทำไมเบื่อทุกอย่าง แล้วก็มีอาฟเตอร์ช็อคตามาเรื่อยๆ2-3อาทิตย์หายแล้วก็มาตอนม.5ปลายๆ ผมขนาดถึงหยุดไปโรงเรียนเลยครับ รู้สึกไปโรงเรียนแล้วมันทรมานตัวเอง อยู่บ้านนี่แหละมีความสุขที่สุดแล้ว แต่ผู้ปกครองเป็นใครใครก็ไม่ยอมครับ แม่ให้หยุดแปปนึงแล้วก็รีบไปเรียนเลยตอนนั้นก็ร้องไห้มั้งคือฟีลแบบยิ้มแต่ข้างในไปหมดแล้วอะครับ แต่ก็หายได้เพราะผมใกล้ปิดเทอมพอดี เลยชิวหน่อย พอมาช่วงนี้ครับผมเริ่มเบื่ออีกแล้วแต่ก็เปิดเทอมมาพักนึงแล้วหล่ะปัจจุบันอยู่ ม.6ครับ
ส่วนใหญ่ที่ผมสังเกตผมคิดว่าผมเบื่อเพราะมันได้ดั่งใจ(มั้ง)ครับ คือผมศึกษาที่รร.ชายล้วนแต่ผมไม่ชอบอยู่แล้วตอนม.ต้นอยู่สห.มันก็ร่าเริ่งดี ติดหญิงอะเอาง่ายๆครับ แล้วพแมาชายล้วนมันหดหู่ทันที น่าจะสาเหตุของตอนม.4 พอมาม.5ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาเรียนรด.รึต้องเกณฑ์ทหารด้วยบ้านเมืองก็ไม่ได้รบ ทหารก็ไม่ไ้ด้ขาดแคลน เอาไปเรียนเสียเวลาฝึกทำไมก็ไม่รู้ เหมือนเรียกตังเข้ากระเป๋าตัวเองซะมากกว่า (พอแค่นี้ก่อนหล่ะกันครับเดะไปทางการเมืองมากไปคนที่เรียนรด.อาจจะเข้าใจ) เลยเบื่อสุดๆเลยครับตอนนั้นหยุดเรียนแต่เผอิญผมไปเป็นตอนเรียนรด.ของปีนั้นจบพอดีก็เลยไม่รู้ว่าเกี่ยวหรือเปล่า พอมาตอนนี้ครับเราเริ่มเ่นเกมแพ้ แต่เรียนยังดีนะครับแต่ไม่รู้เรียนทำไม เดะก็ตายอยู่ดี รีบๆตายๆไปก็ไม่เห็นผิดตรงไหนนิ...
แต่ก็ทำไม่ได้ครับเพราะไม่อยากให้คนที่รักเราต้องเสียใจ(พ่อแม่ย่ายาย) ก็เลยต้องอดทนครับ หรือผมอาจจะอยากได้ความรักจากทางอื่น? อย่างแฟนอะไรประมาณนี้เพราะเป้าหมายในชีวิตผมมีอยู่แล้วครับแต่ไม่รู้จะทำทำไม เดะก็... นั่นแหละ
กระทู้นี้เหมือนเป็นหระทู้ระบายมากกว่าถามแหะ555555 แต่ก็มีใครรู้วิธีแก้ไหมครับ ถ้ามีรบกวนคอมดม้นบอกทีครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบด้วยครับ
เบื่อโลก
คือผมมีอาการแบบจู่ก็เบื่อๆอยากตายไม่รู้จะอยู่ทำไม เกิดแบบนี้มาสัก5รอบได้แล้วครับแรกๆคือหนักสุดเลยตอนผมอยู่ม.4ครับอันนั้นแบบโคม่าขนาดร้องไห้ว่ามีชีวิตทำไมเบื่อทุกอย่าง แล้วก็มีอาฟเตอร์ช็อคตามาเรื่อยๆ2-3อาทิตย์หายแล้วก็มาตอนม.5ปลายๆ ผมขนาดถึงหยุดไปโรงเรียนเลยครับ รู้สึกไปโรงเรียนแล้วมันทรมานตัวเอง อยู่บ้านนี่แหละมีความสุขที่สุดแล้ว แต่ผู้ปกครองเป็นใครใครก็ไม่ยอมครับ แม่ให้หยุดแปปนึงแล้วก็รีบไปเรียนเลยตอนนั้นก็ร้องไห้มั้งคือฟีลแบบยิ้มแต่ข้างในไปหมดแล้วอะครับ แต่ก็หายได้เพราะผมใกล้ปิดเทอมพอดี เลยชิวหน่อย พอมาช่วงนี้ครับผมเริ่มเบื่ออีกแล้วแต่ก็เปิดเทอมมาพักนึงแล้วหล่ะปัจจุบันอยู่ ม.6ครับ
ส่วนใหญ่ที่ผมสังเกตผมคิดว่าผมเบื่อเพราะมันได้ดั่งใจ(มั้ง)ครับ คือผมศึกษาที่รร.ชายล้วนแต่ผมไม่ชอบอยู่แล้วตอนม.ต้นอยู่สห.มันก็ร่าเริ่งดี ติดหญิงอะเอาง่ายๆครับ แล้วพแมาชายล้วนมันหดหู่ทันที น่าจะสาเหตุของตอนม.4 พอมาม.5ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาเรียนรด.รึต้องเกณฑ์ทหารด้วยบ้านเมืองก็ไม่ได้รบ ทหารก็ไม่ไ้ด้ขาดแคลน เอาไปเรียนเสียเวลาฝึกทำไมก็ไม่รู้ เหมือนเรียกตังเข้ากระเป๋าตัวเองซะมากกว่า (พอแค่นี้ก่อนหล่ะกันครับเดะไปทางการเมืองมากไปคนที่เรียนรด.อาจจะเข้าใจ) เลยเบื่อสุดๆเลยครับตอนนั้นหยุดเรียนแต่เผอิญผมไปเป็นตอนเรียนรด.ของปีนั้นจบพอดีก็เลยไม่รู้ว่าเกี่ยวหรือเปล่า พอมาตอนนี้ครับเราเริ่มเ่นเกมแพ้ แต่เรียนยังดีนะครับแต่ไม่รู้เรียนทำไม เดะก็ตายอยู่ดี รีบๆตายๆไปก็ไม่เห็นผิดตรงไหนนิ...
แต่ก็ทำไม่ได้ครับเพราะไม่อยากให้คนที่รักเราต้องเสียใจ(พ่อแม่ย่ายาย) ก็เลยต้องอดทนครับ หรือผมอาจจะอยากได้ความรักจากทางอื่น? อย่างแฟนอะไรประมาณนี้เพราะเป้าหมายในชีวิตผมมีอยู่แล้วครับแต่ไม่รู้จะทำทำไม เดะก็... นั่นแหละ
กระทู้นี้เหมือนเป็นหระทู้ระบายมากกว่าถามแหะ555555 แต่ก็มีใครรู้วิธีแก้ไหมครับ ถ้ามีรบกวนคอมดม้นบอกทีครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบด้วยครับ