ก่อนอื่น ขอออกตัวก่อนนะครับว่า อย่าคาดหวังข้อมูลและรายละเอียดต่างๆจากรีวิวนี้ครับ พวกราคา พวกเส้นทางต่างๆ ก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

(จำไม่หมด แล้วก็ไม่จดอีกด้วย)

แล้วจะมารีวิวเพื่อ?  (เพื่อความจรรโลงใจฮะ)

เบื่อๆ เซ็งๆ อยากไปเที่ยวที่ที่คนไม่ค่อยนิยมไปกัน

กางแผนที่ปุ๊บ (ไม่กางดิ ติดอยู่ที่ฝาห้องอยู่แล้ว) โฟกัสไปแถวๆอาเซียนจะไปที่ไหนได้บ้างนะ ก็มาสะดุดที่ประเทศเมียนมาร์ครับ

รีบเข้าไปเช็คราคาตั๋วเครื่องบิน ก็อยู่ในราคาที่รับได้ ไม่เกินงบที่ตั้งไว้

จริงๆทริปพม่า ผมเคยคิดเล่นๆไว้นานแล้ว แต่ไม่กล้าไปคนเดียว

ครั้งนี้จึงเกิดภารกิจหลอกล่อเพื่อนเกิดขึ้น สุดท้ายหลอกล่อสำเร็จมา 1 คน (ส่วนอีกคนยังลังเลอยู่ อีกคนนั้นเซย์โนว ส่วนอีกคนไม่ชวนเพราะมันเพิ่งจะแต่งงาน) ก็โอเค ยังดีกว่าไปคนเดียว

ผมรีบจัดการจองตั๋วเครื่องบินโดยพลัน (กลัวเพื่อนเท 5555) ระหว่างนั้นก็เตรียมหาข้อมูล ที่หลับที่นอน ที่กิน ที่เที่ยว ลามไปถึงภาษาพม่าเมฃบื้องต้น

หลายคนอาจจะเกิดคำถามว่า ไปทำไมพม่า ไม่เห็นจะมีอะไร มีแต่วัด ยิ่งเป็นมุสลิมด้วยจะไปทำไม มันอันตรายนะ มีข่าวคราวเรื่องการจับกุม การประท้วง การต่อต้านอิสลามเยอะแยะ ไหนจะเรื่องโรฮิงญาอีก จะปลอดภัยมั้ย  ผมเข้าใจครับว่าทุกคนเป็นห่วง แต่แบบนี้แหละที่ผมชอบ (ชอบแบบนี้ ชอบที่เป็นแบบ ชอบแววตาแบบนี้ ไม่ใช่ละ) และผมก็อยากจะไปให้รู้ไปเลยว่า ที่เค้าว่าๆกันมันจริงมั๊ย

สมัยตอนเรียนวิชาสังคม เคยท่องชื่อเมืองหลวงเล่นๆกัน

อินโดนีเซีย  จากาตาร์

พม่า  ย่างกุ้ง

ไทยจอมยุ่ง  กินกุ้งพม่า

(บอกอายุเลยนะ สมัยที่ยังไม่เปลี่ยนชื่อเมืองหลวง)

วันนี้ดีใจครับ จะได้ไปกินกุ้งย่างที่พม่า  แฮร่!

มาถึงวันเดินทางละครับ

ผมออกจากห้องพักตั้งแต่ยังไม่สว่าง เพื่อไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง ผมไปกับไลอ้อนแอร์ไปลงสนามบินย่างกุ้ง ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง แต่เวลาที่พม่าช้ากว่าบ้านเรา 30 นาทีครับ (จะบอกว่าเจอพี่บอลพี่ยอดจากรายการ หนังพาไปด้วย ไอดอลในการแบ็คแพ็คเลยแหละ บินไปย่างกุ้งไฟลท์เดียวกัน)

พอถึงย่างกุ้ง ผมก็จัดการชีวิตตามรีวิวอื่นๆแหละครับ ผ่าน ตม.ง่ายมาก ไม่ถงไม่ถามสุขภาพสักคำ

อันดับแรกก็ไปแลกเงินก่อน โดยผมได้แลกเป็นเงิน USD มาจากไทย แล้วก็ค่อยมาแลกเป็นเงิน Kyat ที่สนามบินอีกทีนึง (เรทตอนนั้น 1 USD เท่ากับ 1,591 Kyat หรือ 1 บาท เท่ากับ 49 จั๊ดกว่าๆ คิดง่ายๆตอนคำนวณหาร 50 โลด) แล้วก็ต่อด้วยมาซื้อซิมการ์ด ผมซื้อของ Ooredoo สัญญาณอินเตอร์ก็ถือว่าโอเคมาก (ร้านเปลี่ยนซิม สมัครซิมให้เร็วมาก ไม่ถึง 5 นาทีก็เสร็จละ)

 

หลังจากนั้นก็เดินออกไปด้านหน้าก็จะเจอกับแท็กซี่ครับ แต่ผมขอไปรถเมล์นะคร้าบ

ค่ารถราคาเดียวตลอดสายครับ คนละ 500 จั๊ด ในรถจะมีตู้ใส่เงินครับ เตรียมเงินมาให้พอดีนะ

ผมเลือกไปลงที่เจดีย์ซูเล Sule Pagoda เรียกว่าเป็นใจกลางเมืองย่างกุ้งก็ว่าได้ เพราะว่าใกล้กับที่พัก (รถบัสจะมี 2 สายนะครับ แต่ทั้งสองสายก็ไปจบที่สถานีรถไฟย่างกุ้งเหมือนกันครับ ต้องถามคนขับรถดูนะครับว่าใช่สายที่เราจะไปรึป่าว) ใช้เวลานั่งประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆครับ

ไปถึงก็เข้าไปเช็คอินฝากกะเป๋าไว้ก่อนเลย โฮสเทลที่นี่ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในอาคารตึกแถว ข้างล่างจะเป็นร้านขายของต่างๆ แล้วก็จะมีบันไดเล็กๆด้านข้างขึ้นไป ตอนแรกมองหน้ากับเพื่อนแล้วคิดว่า มันใช่เหรอวะ แต่ป้ายที่อยู่ด้านบนมันก็ใช่นะ ด้านหน้าบันไดมีก๊ะ(พี่)ขายหมากพลูอยู่ด้วย (ลืมถ่ายรูปมาให้วะ)

อันดับแรกที่มาถึงก็ หาข้าวกินครับ ด้วยความที่ผมและเพื่อนเป็นมุสลิม จึงต้องออกตามหาร้านอาหารฮาลาลกันนิดนึง ซึ่งก่อนมาก็หาข้อมูลมาบ้างแล้วว่ามีมัสยิด อนุมานต่อว่ามีมัสยิดก็ต้องมีมุสลิม มีมุสลิมก็ต้องมีร้านฮาลาล ซึ่งก็เป็นจริงตามตรรกะของผมครับ

ร้านนี้อย่าถามพิกัดนะครับ เราก็เดินกันมาเรื่อยๆ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ร้านนี้เราสื่อสารกับพ่อค้าไม่ได้เลย ชี้แล้วชี้อีก ชี้กันไปชี้กันมา กว่าจะเข้าใจ เล่นเอางงครับ สุดท้าย เออ! ได้อะไรมาก็กินอันนั้นแหละ

โชคดีที่ตอนหลังมีเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งที่พอจะพูดไทยได้บ้าง เพราะเขาเคยมาทำงานที่ไทย มาช่วยแปลให้ รสชาติมื้อนี้โดยรวมถือว่าอร่อยครับ แต่ข้าวจะติดมันมากไปหน่อย (ข้าวสวยก็มีนะครับ แต่ผมแค่อยากลองเฉยๆ) ส่วนน้ำซุปนั้น ผมกินไม่ได้เลย รสชาติเหมือนน้ำต้มสมุนไพรอะไรสักอย่าง ราคาไม่แพงครับ แต่จำราคาไม่ได้

ขอข้ามไปมื้อค่ำก่อนนะ ตอนแรกกะว่าขอเปลี่ยนร้านบ้าง แค่เดินผ่านร้านเฉยๆ แต่เด็กเสิร์ฟที่พูดไทยได้เขาจำเราได้ เขามาทักเรา โอเค งั้นกินร้านนี้ก็ได้ (ใจง่ายจังวะ)

ชะแว๊ป ข้ามมาตอนกลางวันเหมือนเดิม เค้าว่าพม่าจะร้อนนะ แต่ตอนผมไปไม่ร้อนครับ แต่เปียก ฝนตกเปาะแปะๆทั้งวัน

สถานที่ใกล้ๆ ที่พอจะเดินถึงนะครับ ตลาดบอกยอกอองซาน หรือตลาดสก็อต ใกล้ๆกันก็มีห้างสรรพสินค้าหลายเจ้าครับ

ตอนเย็นก็ไปสวนสาธารณะครับใกล้ๆกับ วงเวียนเจย์ดีสุเล ระหว่างทางก็ขอแวะกินขนมก่อน ชื่ออะไรไม่รู้จำชื่อไม่ได้ แต่อร่อยมากครับ มีสองแบบ หวานกับเผ็ด อร่อยทั้งสองแบบครับ (อร่อยจริง อยากกินอีก) ขายอยู่ใต้ต้นโพธิ์ถ้าจำไม่ผิด แถวๆวงเวียนนั่นแหละ ทักษะภาษาอังกฤษของแม่ค้าใช้ได้เลยครับ ผมก็ถามหาร้านอิสลามจากคนนี้แหละครับ แต่ร้านที่เค้าแนะนำมาปิดซะงั้น

กลางคืนประมาณ 2 ทุ่ม ร้านค้าต่างๆก็เริ่มเก็บของแล้วครับ แต่ที่ถนนเส้นหลัก Sule square ยังมีรถวิ่ง ยังมีคนอยู่ครับ ไปถ่ายรูปกลางคืนก็สวยดีนะครับ

อาหารเช้าที่นี่ผมพัก (Backpacker Bed&Breakfast) จะเป็นอาหารกลางๆครับ เป็นแบบคอนติเนทัล เป็นพวกขนมปัง ไข่เจียว ผลไม้ ชา กาแฟ อะไร

เทือกนี้

วันนี้เราก็วางแผนไปเจย์ดีชเวดากอง และก็สถานีรถไฟ แล้วก็การเวกครับ

ก่อนอื่นก็ออกไปหาอะไรกินก่อนครับ (เดี๋ยวนะเพิ่งกินอาหารเช้าไป) เป็นร้านเล็กๆ เห็นตั้งแต่เมื่อวานแต่ขอข้ามไปก่อน วันนี้จึงขอจัดครับ สูตรเดิมครับ ชี้ๆเอา หรือไม่ก็ลอกคนอื่นเอา (เค้าว่าอาหารจานคนอื่นมักจะน่ากินกว่าจานตัวเองเสมอ ใช่ครับ จานไหนน่ากินก็สั่งไปเลย) ลอกกันง่ายๆ ส่วนรสชาตินั้นคล้ายๆหมี่ผัดบ้านเรา สั่งมาหลายอย่างเลย กินได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ช่างมัน

เราเดินไปสถานีรถไฟครับ ไม่ไกลมาก ได้เดินชมเมืองไปด้วย (เดินไปสักพัก คิดในใจ นั่งรถก็ชมเมืองได้ปะวะ) อ่านในรีวิว ลวดลายของรถไฟสวยมาก อยากไปถ่ายรูปกับรถไฟ นึกว่าจะเหมือนบ้านเราที่ไปส่งกันได้ถึงในตู้รถไฟ ที่ไหนได้ ที่นี่ตรวจตั๋วก่อนจะเข้าไป อดเลยจ้า

จากนั้นก็นั่งแท็กซี่ไปเจดีย์ชเวดากองครับ 2500 จั๊ด (เป็นมุสลิมก็จริง แต่เข้าวัดได้นะครับ ก็ไปดูสักหน่อยแหละ เจดีย์ชเวดากอง แลนด์มาร์คสำคัญของพม่า)